Geld is altijd een belangrijke reden, natuurlijk; zonder geld word je leven behoorlijk moeilijk.
Maar daarnaast moet ik 't naar mijn zin hebben. Ik wil niet ergens werken waar ik elke dag tegenop zie. (Doe ik af en toe wel, maar dat is gezond denk ik; mijn moeder heeft 't bv. elke dag).
De collega's waarmee ik werk moet ik goed mee kunnen opschieten; dat vind ik nog belangrijker dan het loon. Je ziet ze elke dag, 8 uur lang.
(vaker dan dat ik Jen zie). En hoe je 't wend of keert; je zal ook altijd een persoonlijke band me ze krijgen.
Daarnaast moet het werk zelf wel iets zijn waar ik wat mee kan; ik moet het ook interessant vinden en het moet in mijn straatje passen. En ik vind het ook belangrijk dat ik door kan groeien; dat ik cursussen krijg. Niet dat ik stil blijf staan.
Ik heb, door te gaan werken, heel wat zelfvertrouwen gekregen, ook, omdat ik daadwerkelijk iets deed wat nodig was in de wereld. Ik deed het niet meer voor stomme cijfers (school) maar voor andere mensen in de wereld die er gebruik van maken.
Collega's zijn ook anders dan leraren; ze zien je als een gelijke en luisteren daadwerkelijk naar je; denken over je ideeen na. Bij leraren had ik toch altijd 't gevoel dat ze een "ik weet alles, jij bent de leerling, jij weet niets" over zich heen hadden. Er was maar 1 goede manier om het te doen; volgens het boekje.
Is dit een beetje wat je wil/bedoelde, zus?