Vriend…
Je kijkt me aan, op zo’n manier dat ik voel dat je me ziet staan.
Maak een praatje met je, lekker lullen over sporten,
Gewoon zoals die dingen altijd zouden gaan.
20jaar, altijd onderweg, van hier naar daar
Samen uren volmaken, staren naar de klok van 1 tot 9.
“Niet stil blijven staan man”, hoor ik je zeggen, “de baas wilt je zien bewegen”
Ik schrik op, je kijkt me aan… op zo’n manier dat ik voel dat je me ziet staan.
De zon reflecteert op je gezicht,
Met moeite hou ik het oogcontact, knijp mn ogen samen vechtend tegen het licht.
Maar zonder dat ik het wil voel ik mn tranen.
Gelukkig ben jij het alleen die kijkt, dus weet ik dat ik me niet hoef te schamen.
pak mn doekje en haal em over je fotolijst, lees gelaten de letters op je graf die jouw naam spellen.
Daar lig je dan, tussen al die namen… je leven ontnomen door 1 man.
Laat mn haat rusten en mn genoegen opleven denkend aan al die mensen die naar je begrafenis kwamen.
ik vouw mn handen, bid tot god, wetend dat je rust in vrede… en zeg amen...
|