School

Ik heb het er wel eens hier over gehad op het forum. Mijn vader is pas overleden en daarvoor loop ik bij de psycholoog. Na enkele sessie's gedragstherapy kwamen we erachter dat mijn problemen waarschijnlijk lagen bij het feit dat ik vroeger gepest werd. Mijn vader was als het ware de CS- (ik neem aan dat sommige wel eens van deze term gehoord hebben, zo niet de uitleg van mijn psyche: stel je harry potter voor met zijn toverstaf. Dankzij zijn toverstaf durft hij het op te nemen tegen voldemort, zonder echt de angst. Hij verschuilt zich erachter. Nu was bij mij mijn vader mijn toverstaf (cs-) tegen de gevoelens/angst doordat ik gepest werd.) Ik kan een hoop vertellen maar om het kort te houden: ik heb een hoop angst gekweekt.

Nu het punt...Quote uit e-mail naar mijn vriendin:

Met frisse moed ging ik de deur uit... Denkend "het valt vast wel mee"...Ik liep naar de bus... Vermoeide benen, leeg hoofd (nou ja leeg... Denkend aan school maar emotieloos) de hele weg met moeite... Langzaam... Duizelig... Alsof ik wel flauw kon vallen ofzo. Net voor de bus... Op zo een hoek van de straat kon ik niet verder. Met een vriend gesmst enzo. Maar ik kon het niet... Ben dus terug gegaan en gaan zitten op een bankje in de buurt. Zowel naar huis lopen als naar school lopen was moeilijk...Een ramp... Naar huis zou ik een hoop mensen teleurstellen, naar school...Ja, wat eigenlijk? *misselijk* Denk ik aan die oude dagen... Aan die ellenlange dagen, alleen...Ik weet niet of dat het grootste prob is... Ik weet zelsf niet wat het probleem is...

Ik ga gemakkelijk naar dingen als de winkel tegenwoordig, gemakkelijk met de scooter naar jou school. De psyche is geen probleem, zangles is geen probleem en de gemeente is geen probleem. Toch had ik bij mijn vorige werk hetzelfde gevoel - in mindere maten - in mijn benen: die dufheid. Ik dacht dat het kwam door die operatie die ik pas gehad had, maar daar valt nu over te twijfelen.

ik doe zoveel, yet is zoiets simpels als een school, een study, zo moeilijk...why?

Gisternacht op bed dacht ik nog: "waarom gooi ik mezelf niet voor een trein ofzo? Dan ben ik overal vanaf."...Geen zorgen, het zijn enkel gedachten...


Meer weet ik even niet te schrijven... Misschien dat ik later nog even iets post. Ik ben nu erg teleurgesteld in mezelf...

Bedankt voor het lezen .

Misschien enkele topics die het lezen waard zijn:
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=627257
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=702591
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=750732