"Ik wil niks meer, helemaal niks".
Dat kreeg ik vandaag te horen van een hele goede vriendin waar ik langzaam meer voor ben gaan voelen, en waar ik een tijdje geleden dan ook een paar keer mee gezoend heb (zie eerdere berichten). Ik ben zo gek op haar, het is zo'n speciaal en lief en veel-te-mooi-voor-mij meisje.
Het was al duidelijk geworden dat een relatie er niet echt inzit, maar ze wou nog wel 'onze leuke uitgaansavondjes'. Bang om haar te verliezen als ik was en om elk beetje hoop maar aan te grijpen vond ik dat best. En nu is alles definitief helemaal over, niks meer.
En ik weet niet hoe ik me moet voelen. Ik voel me ergens opgelucht, maar ook heel kut, en ergens ook gebruikt. Ik weet niet of ze nou serieus heel erg twijfelde wat ze wou (het heeft maaaanden geduurd allemaal, "ik weet het niet, ik ben in de war"), of dat ik gewoon wel leuk was voor een paar avondjes. Maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik gewoon gebruikt ben, zo is ze ook niet.
En ik heb net iets heel lulligs gezegd, wat nergens op sloeg, gewoon om me even wat beter te voelen en wat frustraties daarover eruit te gooien. En nu hebben we dan ook nog ruzie, en dat voelt verkeerd. Als het niet anders kan dan maar een goede vriendschap, maar die drijg ik ook nog weg te gooien nu. Aan de andere kant is een beetje haat en elkaar een tijdje niet meer zien misschien wel verstandig in het 'vergetings-proces'.
En het voelt vooral zo kut omdat ik er eindelijk eens zo verschrikkelijk dichtbij was. Ik ben jaren niet meer verliefd geweest, de laatste keer was werkelijk op de basisschool, wat ook nooit iets is geworden. En nu zat ik er zo dicht bij... Ik had na het zoveelste leuke avondje eigenlijk al het idee dat ik wat met haar had, wat ze de volgende dag ontkende.
Diepe zucht... elke tip, idee, beetje liefde of wat dan ook is welkom. Help twijfelaar de winter door
[Dit bericht is aangepast door Twijfelaar (19-02-2002).]