Als je 27 bent...

Als je 27 bent, hoe ziet je (of wil je dat) leven er dan uit op relationeel gebied? Scharrel je nog wat rond, duik je met ieder het bed in, doe je alles waar je zin in hebt, of wil je graag een vaste relatie hebben?

Ik had het er met iemand over; ik heb een huisgenoot van 27. Ze is een beetje apart. Ze gedraagt zich nogal puberig op dit gebied. Ze heeft vaak weer een andere jongen (vriend/ scharrel). Soms een meisje. Als ik af en toe haar verhalen hoor, tsjaa soms praat ze nogal hard , pfft dan denk ik echt van hallo hoe oud ben je nou... Ze heeft nu net een nieuwe vriend, maar heeft ondertussen volgens mij alweer met iemand anders gezoend. Mwah ik weet het niet precies, ik ving wat op toen ze tegen iemand aan het praten was in de keuken...

Het maakt mij niet uit hoor, wat zij doet. Maar ik heb wel echt zoiets van, ik zou echt nooit zo willen zijn als ik 27 ben...

Boeiend, laat haar lekker doen waar ze zin in heeft. Ik zie mezelf op m'n zevenentwintigste ook nog niet echt een superserieuze relatie hebben.

[Briseïs]

nare man schreef op 04-11-2004 @ 20:48 :
Boeiend, laat haar lekker doen waar ze zin in heeft. Ik zie mezelf op m'n zevenentwintigste ook nog niet echt een superserieuze relatie hebben.

[Briseïs]

Zo, was dat even makkelijk.

nare man schreef op 04-11-2004 @ 20:48 :
Boeiend, laat haar lekker doen waar ze zin in heeft. Ik zie mezelf op m'n zevenentwintigste ook nog niet echt een superserieuze relatie hebben.

Nee het maakt mij dus ook echt niet uit! Wat zij uitspookt moet zij weten hoor (alhoewel die jongens die hier af en toe in huis lopen mag ze dan ook wel weer weg laten )...

Oke, dat dacht ik ook al niet

Maar ach, ben je op je zevenentwintigste 'volwassen' (whatever that may be)? Ik zie mezelf in elk geval niet fundamenteel anders op mijn zevenentwintigste dan nu. De neiging om altijd serieuze relaties te willen moet in je zitten, die krijg je niet met de jaren. Misschien word je naarmate je ouder wordt wel wat rustiger, maar sommige mensen kunnen nu eenmaal beter tegen alleen zijn of voelen zich gewoon lekkerder als ze ongebonden zijn (waaronder ikzelf). Dat blijf je je hele leven houden.

[thatssarah]

als ik 27 ben, is mijn neefje die nu net is geboren ongeveer net zo oud als ik nu. daar denk ik dus nog effe lekker niet aan!

[Lotte]

Liever wel een relatie, je begint ook weer wat ouder te worden. Je komt al wat aan en op die leeftijd begin je al een beetje met settelen enzo. Mijn zus, die bijna 30 is, is single(wel getrouwd geweest) en die vind het niet leuk om al die jonge meisjes met kindjes te zien. Dan denkt ze ook van: was ik nu maar een beetje gesettled. Maar het ligt er ook aan hoe je in elkaar zit, ik ben nu nog niet echt een relatie-type. Ik hoop dat ik rond die tijd een beetje veranderd ben.

[BrunetJuh]

ik hoop dat ik rond doe tijd ga trouwen, vind ik wel een mooie leeftijd en dan aan kindertjes te gaan beginnen.

[Nanaki]

Ligt er maar net aan wie je tegenkomt en wat er gebeurt.

op mijn 27 hoop ik een vaste baan te hebben, en een beetje vastigheid te hebben, maar een relatie?? dat zie ik over 4 jaar wel

[Balance]

Dat zie ik dan wel. Als ik dan single ben heb ik daar wellicht voor gekozen, dus blijkbaar ben ik dan op die manier het gelukkigst. Ben ik iemand tegengekomen met wie ik de rest van m'n leven wil delen vind ik het ook prima.
Als ik maar tevreden ben met de situatie waarin ik me dan bevind.

[WolterB]

Ik zie wel wat er op mn pad komt en hoe alles gaat
Ik leef niet door ver en ver vooruit te plannen

Het ligt eraan hoe het gaat. Ik zou wel al redelijk wat vastigheid willen hebben, omdat het gewoon prettig is. Maar who knows wat er gaat gebeuren.

[zeep007]

ik hoop dat ik dan nog steeds bij mijn huidige vriend ben. we wonen nu al samen, dus misschien rond die tijd een trouwerij?

ik weet het niet, iig wil ik dan nog geen kinderen ofzo, ik heb met mezelf de afspraak van 30 daar liggen

wie weet wat de toekomst brengt....

[Chimera]

nare man schreef op 04-11-2004 @ 20:48 :
Boeiend, laat haar lekker doen waar ze zin in heeft. Ik zie mezelf op m'n zevenentwintigste ook nog niet echt een superserieuze relatie hebben.

Idem.

Chimera schreef op 05-11-2004 @ 09:32 :
Idem.

Hoe dichter mensen bij de zevenentwintig komen, hoe meer ze zich realiseren dat zevenentwintig helemaal niet zo oud is.

[snoopy]

Ik weet niet of ik dan een relatie heb, ik hoop van wel. Ik weet wel dat ik op m'n 27e niet aan het "rondsletten" ben, gewoon gezien het feit dat ik dat nooit gedaan heb

[Bravo]

Ik hoop dat ik op m´n 27e afgestudeerd ben, een leuke baan heb, leuk huis enz. En stiekem hoop ik ook wel dat ik dan een hele leuke vriend heb omdat ik toch wel rond m´n dertigste wil trouwen.

Waarschijnlijk heb ik dan een scharrel die 10 jaar jonger is ofzo . Ik heb iets met (te) jonge jongens ^^

hihi.

Maar iig. Het boeit me niet meer zo. Ik heb op mijn 20e op trouwen en samenwonen gestaan en dat is toch blijkbaar niet echt iets wat me ontzettend interesseert. Ik hoef geen kinderen, dus daar moet ik niet voor opschieten en huiselijke relaties liggen me ook niet meer zo. We zullen zien. Maar het kan goed zijn dat ik me gewoon hetzelfde als jouw huisgenote gedraag .

[Angeles]

Het loopt zoals het loopt, ik denk niet dat je dat van tevoren helemaal kunt plannen. Een vaste relatie is niet iets wat op bestelling komt, je moet ook maar iemand tegenkomen met wie je dat echt wil. Natuurlijk is het wel een keuze of je in de tussentijd heftig rondscharrelt of niet, maar je kunt niet helemaal regelen hoe je het hebben wilt.

Je bent ook zevenentwintig voor je het weet. Veel mensen hebben zoiets van: nu ben ik nog niet zo serieus, maar dan wel, maar het gaat gewoon heel snel. Ik denk dat rondscharrelen er ook wel een beetje inslijt en dat je dan niet van het ene op het andere moment kan zeggen: nu ga ik serieus doen, op relatiegebied.

Dat komt natuurlijk niet op bestelling ook.

(Heb zelf overigens wel een vaste relatie, maar ik kan me wel voorstellen dat het soms anders loopt, zie het ook wel om me heen. Hoewel ik ook wel zie dat mensen die al te lang alleen zijn hun leven nog maar moeilijk met een ander kunnen delen omdat ze te erg gewend zijn altijd alles zelf te kunnen plannen en dan wordt het juist hoe ouder je wordt, steeds moeilijker om een relatie te beginnen. Dan word je volgens mij ook heel kritisch, heel erg op zoek naar Mr. Perfect terwijl het probleem eigenlijk in jezelf zit, dat je je vrijheid niet wil opgeven.)

[Thee Muts]

Ik ben best wel een huisje-boompje-beestje figuur, dus op m'n 27ste ben ik best al wel aardg gesetteld denk ik. Als ik klaar ben met studeren ben ik pas 23, dus dan werk ik ondertussen al een aantal jaartjes. Mijn huidige vriend en ik hebben dan ergens een heerlijk huisje van ons samen en de gedachte aan kinderen is er dan zeer zeker, misschien is de eerste er dan al.

Ja, dat zie ik best wel zitten

ik hoop dat ik op mn 27ste toch DE man heb gevonden. En dan hoef k echt niet gelijk huisje boompje beestje, maar gewoon lekker op vakantiegaan met diegene uit eten uitgaan en andere leuke dingen doen. Gewoon een vriend maatje en lover in een

of ik heb korte heftige relaties.. daar zie ik mezel fook wel voor aa..

Ik zou op die leeftijd al getrouwd willen zijn

Maar het zou me echt niet boeien als ik een huisgenoot van 27 zou hebben die zich zou gedragen als 20 ofzo, lijkt me alleen maar gezellig.

[alpha]

mijn zus is 27: heeft geen vriend, duikt niet met iedere man het bed in en wil niet gezellig vrijgezel zijn.
soms heb je geen keuze

Ik ben meer iemand die vaste relaties wil, dus dan wil ik dat ook op m'n 27ste. Ik denk dat ik dan werk, waarschijnlijk wel, geen idee als wat overigens. En verder, hmm, als mijn huidige vriend en ik dan nog samen zijn, dan wonen we vermoedelijk ergens anders (zéér vermoedelijk) en denken we mogelijk aan kinderen (hij is dan 36/37 en ik wil niet dat mijn kinderen een te oude vader hebben ). Maar ik denk niet dat ze er dan al zullen zijn.

[Chimera]

nare man schreef op 05-11-2004 @ 09:42 :
Hoe dichter mensen bij de zevenentwintig komen, hoe meer ze zich realiseren dat zevenentwintig helemaal niet zo oud is.

Wil je d'r over praten?

Las een tijdje terug nog een interessant stukje over een extra levensfase tussen adolescentie en volwassenheid. Dit omdat mensen tussen de 20 en de 30 tegenwoordig vooral met zichzelf bezig zijn (zelfontplooing enzo), in plaats van met kids en huisjeboompjebeestje.

[WolterB]

Alicia Silverstone schreef op 05-11-2004 @ 11:57 :
Ik zou op die leeftijd al getrouwd willen zijn

Maar het zou me echt niet boeien als ik een huisgenoot van 27 zou hebben die zich zou gedragen als 20 ofzo, lijkt me alleen maar gezellig.

is t ook hoor

heb zelf ook een huisgenoot van 27 (en anderen van 25 en 26) maar ik ga er geweldig mee opschieten en voel totaal geen leeftijdskloof
maar hoe ze op liefdesgebied zijn daar interesseer ik me niet zo veel voor

[DvoorA]

over tien jaar hoop ik toch wel getrouwd te zijn. Lijkt me gewoon geweldig leuk en het liefst heb ik dan 1 of 2 kindjes, want dan wordt het een nog gezelligere boel bij ons in huis Vroeg moeder zijn lijkt me sowieso fantastisch, en waarom zou je leven minder leuk zijn met kids? Anyway, als ik op mn 27e nog aan het rondsletten ben hang ik mezelf op

Alicia Silverstone schreef op 05-11-2004 @ 11:57 :
Ik zou op die leeftijd al getrouwd willen zijn

Maar het zou me echt niet boeien als ik een huisgenoot van 27 zou hebben die zich zou gedragen als 20 ofzo, lijkt me alleen maar gezellig.

Mwah ik vind haar niet echt gezellig ofzo. Al ligt dat natuurlijk niet alleen omdat ze zoveel scharrelt, maar gewoon omdat ze echt ZO anders is dan ik. Op dit gebied, maar echt op ELK gebied. Natuurlijk hoeft dat niks te zijn om iemand niet gezellig te vinden, maar ik dit geval is dat wel zo .

Daarnaast als ze dan aan het vertellen is dat ze net een nieuwe vriend heeft, en tijdens het uitgaan met hem alweer met iemand anders heeft gezoend heb ik toch wel een beetje zovan Hmm...

Chimera schreef op 05-11-2004 @ 12:48 :
Wil je d'r over praten?

Las een tijdje terug nog een interessant stukje over een extra levensfase tussen adolescentie en volwassenheid. Dit omdat mensen tussen de 20 en de 30 tegenwoordig vooral met zichzelf bezig zijn (zelfontplooing enzo), in plaats van met kids en huisjeboompjebeestje.

Tuurlijk. Dat was ook vooral een ideaal uit vroeger tijden. Iedereen moest maar zo snel mogelijk aan het werk om een stabiele omgeving voor kinderen te vormen. Bovendien is de neiging om kinderen te krijgen op een jonge leeftijd sterker aanwezig bij simpele mensen, omdat die sneller 'volledig ontplooid' zijn.

Thee Muts schreef op 05-11-2004 @ 11:40 :
Ik ben best wel een huisje-boompje-beestje figuur, dus op m'n 27ste ben ik best al wel aardg gesetteld denk ik. Mijn huidige vriend en ik hebben dan ergens een heerlijk huisje van ons samen en de gedachte aan kinderen is er dan zeer zeker, misschien is de eerste er dan al.

Ja, dat zie ik best wel zitten

Idem.
Ja, lijkt me helemaal fijn

Maar, ik pin me op niets vast. Misschien zitten we dan wel aan de andere kant van de wereld, misschien hebben we dan al drie kinderen, misschien word ik voor die tijd overreden door een auto en ben ik al dood. Dat zie ik dan wel

nare man schreef op 05-11-2004 @ 15:31 :
Tuurlijk. Dat was ook vooral een ideaal uit vroeger tijden. Iedereen moest maar zo snel mogelijk aan het werk om een stabiele omgeving voor kinderen te vormen. Bovendien is de neiging om kinderen te krijgen op een jonge leeftijd sterker aanwezig bij simpele mensen, omdat die sneller 'volledig ontplooid' zijn.

maar eigenlijk heeft moeder natuur () het niet zo bedoeld. Ik bedoel op je 19/20 is je lichaam het sterkst, en krijg je dus de 'sterktste'' kinderen. Maar ja de mens heeft dat dan weer verneukt

[Sade]

Nanaki schreef op 05-11-2004 @ 00:27 :
Ligt er maar net aan wie je tegenkomt en wat er gebeurt.

Dat sowieso. Maar ik hoop tegen die tijd wel een vaste relatie te hebben die ook echt toekomst heeft. En die huisgenoot moet natuurlijk zelf weten wat ze doet, maar ik zie mezelf zo niet over 9 jaar

nare man schreef op 05-11-2004 @ 15:31 :
Tuurlijk. Dat was ook vooral een ideaal uit vroeger tijden. Iedereen moest maar zo snel mogelijk aan het werk om een stabiele omgeving voor kinderen te vormen. Bovendien is de neiging om kinderen te krijgen op een jonge leeftijd sterker aanwezig bij simpele mensen, omdat die sneller 'volledig ontplooid' zijn.

'Ontplooien' hoeft niet op te houden wanneer je kinderen hebt, ik ken genoeg mensen die kinderen hebben en lekker bezig zijn met promoveren, maar misschien verschillen we in mening over wat 'ontplooien' is. Natuurlijk, mensen die menen al klaar te zijn met 'leven' op hun 23ste (ik noem maar wat) en dan dus menen klaar te zijn voor kinderen (omdat ze niets anders meer te doen hebben ofzo), die zijn simpel

Andijvie schreef op 05-11-2004 @ 16:10 :
'Ontplooien' hoeft niet op te houden wanneer je kinderen hebt, ik ken genoeg mensen die kinderen hebben en lekker bezig zijn met promoveren, maar misschien verschillen we in mening over wat 'ontplooien' is. Natuurlijk, mensen die menen al klaar te zijn met 'leven' op hun 23ste (ik noem maar wat) en dan dus menen klaar te zijn voor kinderen (omdat ze niets anders meer te doen hebben ofzo), die zijn simpel

Mwah als je daar voor kiest... eigenlijk is het alleen maar simpel om andere mensen simpel te noemen

MevrouwM schreef op 05-11-2004 @ 16:15 :
Mwah als je daar voor kiest... eigenlijk is het alleen maar simpel om andere mensen simpel te noemen

Als je werkelijk meent op je 23ste helemaal klaar te zijn met ontplooien, kan niemand ontkennen dat je simpel bent.
Ik zeg niet dat ik zelf níet simpel ben.

Maar misschien kan je ook wel verder ontplooien door kinderen te nemen, wie weet

[Shitonya]

dan ben ik nog steeds vrijgezel

[Thee Muts]

Andijvie schreef op 05-11-2004 @ 16:17 :
Maar misschien kan je ook wel verder ontplooien door kinderen te nemen, wie weet

'Mama, waarom ben ik hier eigenlijk?'
'Omdat je vader en ik de behoefte hadden ons te ontplooien'

Andijvie schreef op 05-11-2004 @ 16:10 :
'Ontplooien' hoeft niet op te houden wanneer je kinderen hebt, ik ken genoeg mensen die kinderen hebben en lekker bezig zijn met promoveren, maar misschien verschillen we in mening over wat 'ontplooien' is. Natuurlijk, mensen die menen al klaar te zijn met 'leven' op hun 23ste (ik noem maar wat) en dan dus menen klaar te zijn voor kinderen (omdat ze niets anders meer te doen hebben ofzo), die zijn simpel

Mee eens.
Ik wil zelf wel graag jong moeder worden en volgens mij ben ik niet zo simpel. Maar, het verschilt wel, ik heb nu ook een vriend die ik echt als vader van mijn kinderen kan zien, zonder dat hij of ik nu ergens aan vastgepind of gekleefd zitten. We hebben een gezonde, serieuze relatie waarin we ons beiden nog ontzettend ontwikkelen, dan past kinderen al sneller in het plaatje dan bij een vrijgezel als Nare Man denk ik

Ik heb ook echt niet het gevoel dat mijn leven zou 'stoppen' wanneer ik kinderen zou krijgen. Ja, veranderen zal het zeker, maar ik zal me daarbinnen nog altijd blijven ontwikkelen, daar ben ik echt van overtuigd. Ik ben wat dat betreft ook wel goed opgevoed en heb wel het goede voorbeeld gekregen, denk ik

[Loezzel]

Ik had "vroeger" altijd erg het idee om huisje-boompje-beestje te hebben.
Maar nu het uit is met mijn vriend en ik het leven bekijk van mijn beste vriend, die is 27, doet ontzettend stoere dingen en is nog vrijgezel (maar wel gelukkig), dan lijkt mij dat ook wel wat.
Ik zie wel wat er op mijn pad komt. Het heeft allebei zo zijn charmes. En voor je het weet, ben je 27....

dan wil ik samenwonen of getrouwd zijn, en een kindje hebben of een kind krijgen

[Paulo Nuñez]

jah wat een vraag zeg dat kan toch niemand voor jouw beantwoordde TSsssssssssssssssssssssssss

Paulo Nuñez schreef op 05-11-2004 @ 19:45 :
jah wat een vraag zeg dat kan toch niemand voor jouw beantwoordde TSsssssssssssssssssssssssss

De vraag is hoe jij dénkt dat jóuw leven eruit ziet op je 27ste.

[ilse]

geen idee.. hoop dat ik dan toch wel een huis met een vriend -man heb en misschien over kinderen aan het nadenken ben. lijkt me wel wat.

maar ja het kan zoveel kanten op...

Dat kan me werkelijk niet zo heel veel schelen.

[Stefanie]

Als ik 27 ben hoop ik toch zeker al een of twee kinderen te hebben. Ik wil dan graag een eigen gezinnetje hebben met een lieve man, eigen huis in een leuk dorp, goeie baan (lekker cliche maar wel de waarheid)

Op je zevenentwintigste een eigen huis, twee kinderen EN een goede baan lijkt me relatief onmogelijk tenzij het begrip goede baan bij jou nogal rekbaar is. Dan zou ik toch gewoon een rijke vent trouwen

[Qimm]

Dat zien we dan wel weer

[Jules]

Ooh ik ben heel burgerlijk op mijn zevenentwintigste wil ik wel samenwonen. Dan (denk ik) nog geen kinderen, dat pas als er echt een stabiele basis voor ze is, dus genoeg geld, een fijne baan, 'n fijn huis in een fijne buurt, en getrouwde ouders.