Metamorfose

[Roosje]

Whoeii... Ik heb deze vier stukjes geschreven toen ik me aan het vervelen was met Latijn, en eentje net hier thuis. Ik was een beetje aan het nadenken over manieren hoe mensen kunnen veranderen, en toen heb ik dat maar opgeschreven. "Veranderd" (http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1031407) hoort hier eigenlijk ook nog bij, alleen die heb ik eerder geschreven. De stukjes zijn heel kort, want ik schreef steeds één kant van een proefwerkblaadje (die ik altijd in overvloed bij heb). Ik heb ze precies overgetypt, en er niets meer aan veranderd. En nee, ze hebben niets met elkaar te maken en nee, ze gaan eigenlijk nergens over (en ja, die laatste is vrij exact naar waarheid).

Nummer één
Gloeiend van trots stond ze voor hem. Door de twee plukjes die lossprongen uit haar opgestoken haar, was het nauwelijks nog mogelijk om haar lichtgroene ogen te zien.
Door het gordijntje van het bruine haar keek ze naar hem op. Ze was zo anders dan normaal. Haar skatebroek had ze verwisseld door een soepele zwarte rok, die tot op haar knieën viel. Haar trui was omgeruild voor een heel strak, zwart T-shirtje. Haar stoere schoenen waren nu open zwarte pumps. Haar springerige staartje was veranderd in een bos zijdezacht haar, dat opgestoken tegen haar hoofd aan viel.
Ze had zich omgetoverd tot een heel knappe puber. Als ze rondliep in haar normale kleren, zonder iets te doen aan haar uiterlijk, zag je niet hoe knap ze eigenlijk was.
Zo was ze sexy, maar niemand kon vertellen waarom. Ze straalde een soort air van autoriteit uit, een zekere waardigheid die niemand uit de weg kon gaan. Als ze langs je liep, moest je wel naar haar kijken -je kon haar niet negeren, ze was heel aanwezig zonder aanwezig te zijn.

Nummer twee
Jaja, het was weer zover. Het volgende slachtoffer in het vooruitzicht. Als je naar haar keek, dan zag je dat ze niet keek. Nou ja, ze keek wel, maar ze zag iets anders dan iedereen om haar heen. Ze had haar ogen op iemand anders gericht. Op haar netvlies scheen een foto te zijn geprojecteerd. Een foto, die zo mooi was, dat je er eeuwig naar moest blijven staren. Haar ogen vastgeplakt aan de afbeelding- als ze haar blik èven op iets daarachter richtte, dan nog zag ze het niet.
Iedereen merkte het. Die hele dag praatte niemand tegen haar, ze wisten hoe erg ze dan kon uitvallen, opgeschrikt uit haar dromen, die haar vertelde hoe de werkelijkheid niet was.
En iedereen wist hoe het kwam. Ze was weg, haar hoofd was in haar onwerkelijke toekomst.
Maar de dag erna was ze gewoon weer zichzelf. Hij was toch niet wat ze dacht dat hij was.

Nummer drie
Een traan liep over haar wang en liet een glinsterend, wit spoor achter, alsof daar een slak had gekropen. In het puntje van haar oog bleef nog een stralende druppel zitten.
Ze draaide zich op haar buik en verborg haar gezicht in het groene, korte gras. Het was gewoon te veel. Haar neus snoof de warme geur van de aarde op.
Er viel een gouden straal licht op haar rug. Haar ogen openden zich, sloten zich dan weer. Ze bleef liggen, haar lichaam trillend in het licht. Van boven voelde ze iets op zich afkomen. Vlak voor het op haar zou vallen, rolde ze zich snel weg. Op de plek waar ze net nog met haar rechterschouder lag, lag nu een hand. Ze volgde de vorm van de hand met haar ogen. De nagels, de slanke vingers, de rug van de hand waar de botjes uitstaken, het silhouet van een pols.
De gouden straal licht was afkomstig van een zaklamp. Een tweede hand hield de zaklamp vast. Twee knieën zetelden zich naast haar heupen. De zaklamp viel op de grond en de hand bewoog zachtjes naar haar wang. Hij streelde zacht de gladde huid. Toen pas keek ze naar hem.
Ja, hij was nog steeds dezelfde. Alleen zij was anders.

Nummer vier
Ze liep het grote schoolgebouw uit, een beetje voorovergebogen. Haar wijsvinger was verstopt in de vuist van haar andere hand. Haar ogen waren op de grond gericht. Ze liep langs het kleine bankje, naar haar fiets.
'Tering, wat is zij lekker!'
Ze hoorde het verborgen sarcasme in de jongensstem niet, het gelach niet. Ze hoorde alleen de woorden, het complimentje dat zij er van maakte.
Ze trok haar kin de lucht in, strekte haar rug. Haar gang werd veerkrachtiger, bijna huppelend. Bij elke pas rolde ze haar voet af, haar tenen duwden haar omhoog. Haar ogen keken nu vrij de wereld in. Haar armen zwaaiden soepel langs haar lichaam, schampten steeds even haar heupen.
De vijf woordjes dwaalden door haar hoofd. Ze verzekerden haar er van dat ze iemand was.

[niam]

Vooruitgang, aanzienlijke vooruitgang!

Je beschrijft de dingen mooi moet ik zeggen. Echt

Note* Woorden die door hersenkronkels dwalen klinkt niet mooi en het slaat nergens op.

Ik zei al dat je een mooie stijl hebt. Ben benieuwd hoe je schrijft als je eenmaal wereldwijs bent

Ciao

[Anki]

Mooi
Ik vind alleen het derde verhaaltje, het minste.
Probeer langere verhalen te schrijven, dat leest, vind ik zelf, leuker.
haha, veel en veel beter dan eerst hoor!!

Anki

[duivelaartje]

Ik vind het niet zo heel geslaagd... Je manier van schrijven is wel vooruit gegaan, maar je verhaaltjes zijn nog niet goed. Ze gaan allemaal een beetje teveel over hetzelfde, misschien vandaar ook die titel 'metamorfose', maar ik vind het zonde. Je verhaaltjes zijn te kort, wat Anki ookal zei. Het leest niet prettig, en met zo'n kort stukje kan je niet heel veel zeggen.

Probeer deze stijl wel vol te houden en nu aan de inhoud te werken. Je gaat al de goede richting op.

Duivelaartje

[Zut Alors!]

Het leest niet helemaal prettig weg, vooral door kleine dingetjes. Herhalingen, niet helemaal samenhangende woorden, zinsopbouw (vooral betreffende leesbaarheid). Het is moeilijk uit te leggen, dus ik streep ze alleen even aan:

De twee plukjes die lossprongen uit haar opgestoken haar, verborgen haar lichtgroene ogen. Door het gordijntje van haar zachte bruine haar...

Plukjes zijn te klein om de ogen te bedekken. En plukjes zijn warrig, niet zacht.

Haar skatebroek had ze verwisseld door een soepele zwarte rok, die tot op haar knieën viel. Haar trui had ze omgeruild voor een heel strak, zwart T-shirtje.

Herhaling in opvolgende zinnen.

Haar stoere schoenen waren nu open

Lastig, die komma, als je langzaam over de zin gaat lees je eerst dit, en interpreteer je het verkeerde.

Ze had zich omgetoverd tot een heel, heel knappe puber.

herhaling, storend.

Als ze rondliep in haar normale kleren, zonder iets te doen aan haar uiterlijk, zag je niet hoe knap ze eigenlijk was.
Zo was ze sexy...

een enter, terwijl de zinnen contextueel bij elkaar horen.

kijken-

spatie voor het streepke.

ze was heel aanwezig zonder aanwezig te zijn

Ze gloeit van trots, omdat iedereen haar bewonderenswaardig aankijkt en voor haar opzij stapt, maar ze is niet aanwezig???
Ik snap je boodschap, maar het staat toch een beetje vreemd.

Dat was 1.
Ik zal de rest niet doen, tenzij je dat wilt, want het zijn slechts probeerseltjes. Maar in ieder geval wel van een zeker niveau.

En? Ga je verder met je pepernootsoap?

[Roosje]

Zut Alors! schreef op 06-12-2004 @ 19:16 :
Dat was 1.
Ik zal de rest niet doen, tenzij je dat wilt, want het zijn slechts probeerseltjes.

Graag, als je tijd hebt? Daar heb ik namelijk wat aan. (Anders via PM, dan neemt het hier niet zo veel plek in.)

[Redhair]

Ik vind dat je vooruitgegaan bent, dat is

1). Niet echt mooi. Eerst zeg je dat ze trots voor iemand staat, daarna is er alleen maar beschrijving over haar verandering. Niets meer over hoe zij voor hem staat. Al heb je de beschrijving wel beeldend geschreven, niet als een opsomming.

2). Niet mooi. Ik vond hem vaag, de eindzin is daarnaast een cliche. Verder geen op- of aanmerkingen.

3). Mooi. Hierbij vind ik de eindzin juist niet cliche, maar heel goed. Gevoelig.

4). De beste vind ik. Mooi geschreven hoe iemand sarcasme anders kan interpreteren.



Trouwens, gefeliciteerd!

[Zut Alors!]

Jaja, het was weer zover: het volgende slachtoffer in het vooruitzicht.

Let op de dubbele punt, duidelijker dan nieuwe zin. 'In het vooruitzicht' past niet in deze context.

Als je naar haar keek, dan zag je dat ze niet keek. Nou ja, ze keek wel, maar (...)

3x keek.

Op haar netvlies scheen een foto te zijn geprojecteerd.

'Scheen' heeft een dubbele betekenis, is dus al gevaarlijk om te gebruiken. Als je daarbij optelt dat een projector ook 'schijnt', wordt het ingewikkeld.

Haar ogen vastgeplakt aan de afbeelding. Als ze haar blik even op iets daarachter richtte, dan nog zag ze het niet.

Twee losse zinnen (stond een streepje) op 'even' moet geen accent grave (è), maar evt. een accent aigu (é) als je wilt benadrukken.

Die hele dag praatte niemand tegen haar

'sprak niemand haar aan' past beter, omdat bij 'praten' beide personen een gesprek voeren, en zij in jou verhaal juist geen gesprek wil voeren.

opgeschrikt uit haar dromen, die haar vertelden hoe de werkelijkheid niet was.

(...) vertelde hoe de werkelijkheid niet was.
En iedereen wist hoe het kwam.

Volgende zin begint met 'En' maar begint op een nieuwe regel. (Hij hoort op de andere zin aan te sluiten.) In de hele tekst horen eigenlijk geen enters.

Ze was weg, haar hoofd was in haar onwerkelijke toekomst.

Een hoofd alleen kan niet, ze kan wel met haar hoofd in een onwerkelijke toekomst zijn.

Maar de dag erna was ze gewoon weer zichzelf. Hij was toch niet wat ze dacht dat hij was.

Zin beginnend met 'Maar' slaat ook terug op een vorige zin, ook geen enter dus. 'Hij' is een persoon, dus niet wat, maar wie.

Nog éen piepklein dingetje over tekst 1: Het woordje 'puber' vind ik niet zo gepast, omdat ze er juist zo heel niet-zoals-ze-er-normaal-uitziet-als-ze-naar-school-gaat uitziet. Bij puber denk ik bovendien aan zo'n pukkelig stuudje, en niet aan een knap meisje, laat staan een heel knap meisje.

[Zut Alors!]

Oja,

dat is twee.

(ziet er slecht uit hè, zo'n berg commentaar. Maar als ik het niet de moeite waard vond was ik er nooit aan begonnen, dus het is positief bedoeld. En gefeliciteerd met je verjaardag!)

[Roosje]

Redhair schreef op 07-12-2004 @ 17:41 :
4). De beste vind ik. Mooi geschreven hoe iemand sarcasme anders kan interpreteren.

Jaja, daar ben ik o zo goed in... sarcasme verkeerd begrijpen

[SiemdeCyper]

Jeetje, nou je begint het te leren hoor! Kijk het is nog niet was het zijn moet (als daar een vaste definitie voor te vinden is, met tekortkomingen is het kunstwerk altijd het boeiendst, af is saai.) Ok ik dwaal af.

Ehh, de verhaaltjes vond ik leuk lezen. Lekker makkelijk. Nah, ga zo door, kan niet anders zeggen.

[SiemdeCyper]

O ja, en gefeliciteerd! Welkom in de wereld die ik net gepaseerd ben (oftewel je leven blijft even saai als die al was).

[Zut Alors!]

Nummer 3:

Roosieh schreef op 06-12-2004 @ 17:07 :
Haar ogen openden zich, sloten zich dan weer.

Tja, deze zin vond ik er zo gewoon niet helemaal tussen passen, meer niet.

-Meer niet?

Nee.