Liefde & de Bijbel

[MissyE]

Okay, het topic klinkt misschien een beetje vaag.. Maar het zit zo (jaja, nu komt 't!)..

Ik ben eigenlijk helemaal niet gelovig opgevoed.. Nooit naar de kerk, op een paar 'evenementen' na, nooit de bijbel gelezen, op de paar godsdienstlessen na, etc.etc.

Nu is er een heel erg leuke jongen, die wel, van de familie uit, erg gelovig is opgevoed (alhoewel ik niet precies weet welk geloof.. de vrouwen hoeven iig niet alleen maar in rokken! *phew*). Elke week de kerk, woensdagavond etentjes met z'n vrienden, wat bestemd is om te discussieren over de bijbel, en weet ik veel wat allemaal meer (geef 'm een onderwerp uit de bijbel, en hij bladert 't er zo binnen 2 sec. heen! )..

Maar goed, nu.. hij & ik.. probleem? is 't wel een probleem? geloof vs. 'ongeloof'.. Ik weet ook niet hoe zijn familie tegenover mij staat (maakt mij verder ook niet uit; maar hem natuurljk wel).. M'n ouders zijn gescheiden, en dat vind hij volgens mij maar 'raar' ( )...

Ik hoop dat jullie 't een beetje snappen, en me misschien advies kunnen geven.. Heeft iemand van jullie ooit zoiets soortgelijks mee gemaakt??

thanks!

Kun je beter hem niet vragen of het een probleem is voor hem?

[aapje]

Ik zou me maar niet te druk maken en afwachten tot je ze een keer ontmoet hebt, ze gaan je heus niet slaan omdat je niet hetzelfde gelooft als zij doen, ze gaan je hooguit proberen te bekeren....

[MissyE]

Loontjuh schreef op 25-12-2004 @ 23:37 :
Kun je beter hem niet vragen of het een probleem is voor hem?

Ja, zou zeker kunnen

Maar we een beetje een 'argument' gehad over 't feit dat m'n ouders gescheiden zijn.. hij snapte niet helemaal dat ik liever 2 ouders apart gelukkig heb, dan 2 samen ongelukkig..
Dus daarom begin ik er een beetje aan te twijfelen.. of ik hier wel tijd & energie in wil steken.. of dat 't gewoon een groot verschil is.. misschien..

[MissyE]

aapje schreef op 25-12-2004 @ 23:37 :
Ik zou me maar niet te druk maken en afwachten tot je ze een keer ontmoet hebt, ze gaan je heus niet slaan omdat je niet hetzelfde gelooft als zij doen, ze gaan je hooguit proberen te bekeren....

haha.. ja, nou, ik ben daar al wel een paar keer over de vloer geweest, maar ma & pa waren steeds 'out of town'..
Zusje & broer zijn wel okay.. betweters, maar goed, wie is dat nou eens niet..

[aapje]

MissyE schreef op 25-12-2004 @ 23:38 :
Ja, zou zeker kunnen

Maar we een beetje een 'argument' gehad over 't feit dat m'n ouders gescheiden zijn.. hij snapte niet helemaal dat ik liever 2 ouders apart gelukkig heb, dan 2 samen ongelukkig..
Dus daarom begin ik er een beetje aan te twijfelen.. of ik hier wel tijd & energie in wil steken.. of dat 't gewoon een groot verschil is.. misschien..

wat een sukkel dat hij dat niet snapt maar ik neem aan dat dat gewoon aan hem zelf ligt en niet aan zn geloof. Ik ken zat christelijke mensen die gescheiden zijn en daar wordt (door andere christenen) heel normaal over gedaan.

[MissyE]

aapje schreef op 25-12-2004 @ 23:39 :
wat een sukkel dat hij dat niet snapt maar ik neem aan dat dat gewoon aan hem zelf ligt en niet aan zn geloof. Ik ken zat christelijke mensen die gescheiden zijn en daar wordt (door andere christenen) heel normaal over gedaan.

Ja, dat is ook eigenlijk wel zo...
Maar er zijn ook heel veel mensen die vinden dat je niet de belofte mag breken die je dan (vaak..) in de kerk heb gemaakt..

Maja, het is wel essentieel in het leven om andere mensen & visies te begrijpen en te respecteren *zucht*

[Bloedpropje]

Ik zou er niet aan beginnen maar dat is omdat ik gelovigen dom vind.

Dat is eigenlijk het advies wat ik jou ook wil geven, niet aan beginnen. Dit gaat toch niet (lang) werken.

[masterdj]

Gespleten Geest schreef op 25-12-2004 @ 23:54 :
Ik zou er niet aan beginnen maar dat is omdat ik gelovigen dom vind.

Dat is eigenlijk het advies wat ik jou ook wil geven, niet aan beginnen. Dit gaat toch niet (lang) werken.

Als zij hem respecteerd en hij respecteerd haar moet t toch best kans van slagen hebben?

[MissyE]

maar hoe meer ik er over nadenk (vooral nadat ik 't hier heb gepost.. staat 't er echt zwart op wit he ).. dat m'n ouders gescheiden zijn is best een groot onderdeel van m'n leven (lijkt me logisch.. 1 ouder is er gewoon niet dagelijks..!), en als hij dat al niet *snapt*.. dan noem ik dat niet respecteren; en niet echt een handige basis voor een relatie o.i.d...

*zucht* waarom doen we niet gewoon aan uithuwelijken hier.. ouders hebben er wel verstand van, en onderzoek heeft uitgewezen dat deze huwelijken wel 't langste stand houden & meer liefde 'bevatten', in the long run..
maar okay, dat terzijde.. haha..

[blupp]

Gespleten Geest schreef op 25-12-2004 @ 23:54 :
Ik zou er niet aan beginnen maar dat is omdat ik gelovigen dom vind.

Dat is eigenlijk het advies wat ik jou ook wil geven, niet aan beginnen. Dit gaat toch niet (lang) werken.

Kneus....weet je waar ik een hekel aan heb? Kortzichtige mensen, ik ben zelf gelovig en ja er zitten een hoop 'domme' mensen tussen (wat versta je onder dom? zoals ik al zei kortzichtig gedrag ) maar niet iedereen denkt even diep na hè, dat heeft met karakter te maken en niet met geloof/dom zijn.

En bij missyE is het probleem helemaal niet het geloof maar dat ventje zelf die blijkbaar niet zo ontwikkeld is ofzo dat hij niet snapt wat jij bedoelt...en als hij je nu al niet snapt hoe moet het later dan? Als je in een (serieuze) relatie geen begrip voor elkaar kunt tonen, vooral met zulke belangrijke dingen wordt het nogal moeilijk om die relatie in stand te houden hè. Het heeft in ieder geval niets met geloof te maken, ik ga met een hoop gelovige mensen om maar niet met die ouderwetse typetjes dat de ouders alles uitmaken ofzo
Jammer dat sommige mensen zo kortzichtig zijn, maar daar kunnen ze zelf ook niets aan doen

[blupp]

blupp schreef op 26-12-2004 @ 00:34 :
Kneus....weet je waar ik een hekel aan heb? Kortzichtige mensen, ik ben zelf gelovig en ja er zitten een hoop 'domme' mensen tussen (wat versta je onder dom? zoals ik al zei kortzichtig gedrag ) maar niet iedereen denkt even diep na hè, dat heeft met karakter te maken en niet met geloof/dom zijn.

En bij missyE is het probleem helemaal niet het geloof maar dat ventje zelf die blijkbaar niet zo ontwikkeld is ofzo dat hij niet snapt wat jij bedoelt...en als hij je nu al niet snapt hoe moet het later dan? Als je in een (serieuze) relatie geen begrip voor elkaar kunt tonen, vooral met zulke belangrijke dingen wordt het nogal moeilijk om die relatie in stand te houden hè. Het heeft in ieder geval niets met geloof te maken, ik ga met een hoop gelovige mensen om maar niet met die ouderwetse typetjes dat de ouders alles uitmaken ofzo
Jammer dat sommige mensen zo kortzichtig zijn, maar daar kunnen ze zelf ook niets aan doen

Ik heb BTW een relatie met een zogenaamde ateist, ik vind het juist heel leuk als je een beetje van elkaar verschilt met bepaalde dingen, kan je van elkaar leren misschien

edit: shit verkeerde knopje, nu zit ik met mezelf te praten

[scarf]

Mijn vriend is gelovig, weliswaar niet zo erg als de jongen die jij beschrijft, maar gelovig. En ja, ik "geloof" dat het principe van een relatie tussen een gelovige en een ongelovige lastig is aangezien ik het zelf ook merk. Ik weet niet of je al met hem gaat, maar vraag hem wat hij van jou verwacht en of je datgene ervoor over hebt.

[blupp]

Er is een verschil tussen een 'stilstaande' gelovige die elke zondag braaf naar de kerk gaat(of alleen met kerst..stelletje hypocrieten ) en de rest van de week bijvoorbeeld naar de hoeren gaat ofzo en mensen die willen blijven leren en willen blijven groeien en God echt goed leren kennen, dit zal een hoop mensen die niets van het geloof weten weinig zeggen maar ik dacht ik zeg het even.
Met dat 2e type gelovigen is het namelijk veel makkelijker om mee om te gaan, gelovig of niet, die stilstaanden hebben hun standpunt en die kan niet veranderen want op school/kerk/weetiveel zeiden ze dat en dat en dat IS dus zo, met die altijd groeiende mensen is het veel leuker en interessanter...die passen zich makkelijker aan, dat ondervind ik nu zelf met mijn mevrouw 'ateist'

[WolterB]

Praat er met hem over, wissel ideeën uit met elkaar, leg hem uit hoe jij over bepaalde zaken denkt en waarom het voor jou beter is dat je ouders uit elkaar zijn.
Probeer hem dit te laten snappen. Als je over bepaalde zaken kunt praten en elkaar respecteert (altijd met elkaar eens zijn hoeft absoluut niet, is mss zelfs beter ook) dan heeft het zeker zin om hier tijd en energie in te steken, maar die werkt alleen als jullie naar elkaar luisteren en elkaar begrijpen, anders denk ik dat het lastig wordt.

[Bloedpropje]

blupp schreef op 26-12-2004 @ 00:34 :
Kneus....weet je waar ik een hekel aan heb? Kortzichtige mensen, ik ben zelf gelovig en ja er zitten een hoop 'domme' mensen tussen (wat versta je onder dom? zoals ik al zei kortzichtig gedrag ) maar niet iedereen denkt even diep na hè, dat heeft met karakter te maken en niet met geloof/dom zijn.

Het aannemen van een theorie als onomstotelijk feit versta ik onder dom. 'god bestaat en heeft het universum geschapen' is zo'n theorie.

atheist schrijf je btw met een H ertussen

[hola]

Ik ben zelf gelovig en mijn vriend niet. Wat voor mij veel belangrijker is, is dat hij het respecteerd.. hij staat er helemaal voor open, gaat wel eens mee naar de kerk enzo.
Ik weet natuurlujk niet hoe dat met die jongen zit. Maar probeer het in ieder geval te begrijpen.. en respecteer het. Dingen die je niet snapt aan zijn geloof kun je toch vragen? En het er over hebben?

[MissyE]

Hey iedereen, hartstikke bedankt voor jullie reacties.. er zaten zeker een paar bruikbare tussen!!

Ik zal binnenkort eens met 'm gaan praten.. om te beginnen over 't feit dat mijn ouders zijn & gescheiden blijven.. kan hij niks meer aan doen en dat moet hij maar respecteren!

[JackieZ]

Ik vind dat je leuk post.


Mja. Je moet hem het voordeel van de twijfel geven, dat sowieso, maar je moet ook even met hem praten en hem gewoon van je zorgen vertellen. Zeg hem dat je niet gelovig bent, dat er verschillen tussen jullie zijn en vraag hem of dat problemen oplevert. 't Gaat om jullie, niet om jullie ouders. Maar ja als hém dat boeit...

[gurl19]

ik denk nie dat het werkt.. Het geeft heel veel problemen later. Zoals trouwen in de kerk, belijdenis, kinderen, scholen etc etc. Ik ben zelf ook gelovig en ik heb verkering gehad met een katholieke jongen en dat gaf al spanningen. Het is gewoon heel moeilijk en vraagt vooral van jou veel aanpassingen. En is dat wel wat je wil????

[Aine]

Dat is vaak heel erg moeilijk. Zeker omdat hij waarscheinlijk ook strenge ideeën heeft. Die mensen doen meestal (zeker als hij uit een wat strengere groep komt) niet aan sex voor het huwelijk. Je hebt dus een behoorlijke kans dat je iig niet sex met hem kan hebben. Aan jou hoe erg je dat vind.
Hoe hij is weten we niet, maar veel is afhankelijk van zijn eigen opstelling. Hoe staat hij tegenover het geloof? Hoe staat hij tegenover mensen die niet die strenge normen en waarden hebben? Hoe vind hij het dat je uberhaupt niet gelooft? Daar zal je iig met hem over moeten praten. Als hij zelf heel streng is gaat het echt heel moeilijk worden omdat dat soort mensen over het algemeen erg overtuigt zijn van hun waarheid en er zijn er een aantal die andere waarheden niet kunnen accepteren. (Ik heb zelf een goede vriendin gehad die ook in die groepen zat. Ze kon het van mij accepteren dat ik niet gelovig was, wel vond ze het jammer. Maar andere mensen uit die groep zagen mij als iets heel fouts.)
Praat met hem over hoe hij tegen dingen aan kijkt. Het belangrijkste is dat je het met hem goed kan vinden en elkaars denkbeelden en meningen kan accepteren. Als de familie moeilijk is is het vervelend, maar als je er allebei voor wilt gaan moet het kunnen. (Is wel zwaar)

[Unexplained]

Zolang hij nog steeds wil neuken, hoeft er niet noodzakelijkerwijs een probleem te zijn. Klinkt misschien een beetje plastisch, maar anders ga je na een aantal maanden toch echt essentiële dingen in het liefdesleven van een atheïst missen.
Wel moet je het duidelijk hebben over de grenzen van elkaar en die ook respecteren. Een relatie houdt in dat je langzaam twee levens gaat samensmelten. Hierin zul je beide aanpassingen en consessies moeten willen doen. Belangrijk hierbij is de bereidheid.

[Suusjuhh]

Als hij het geen probleem vindt waarom zou het niet kunnen.
Ik heb een vriend die moslim is. Ben zelf niet gelovig. Geen liefde tussen ons ofzo maar het geloof is wel soms een probleem. Maar dat komt omdat hij moslim is en dat dus nog veel verder af ligt dan het geloof waar jij het over hebt denk ik. Vaak discussies, soms bijna-ruzies maar feit blijft dat hij en ik het goed met elkaar kunnen vinden en er voor elkaar zijn als het nodig is. Dat lijkt me het belangrijkste, wat andere mensen daar ook van vinden. Het geloof hoeft een relatie niet te bepalen als je elkaar en elkaars mening accepteert.
Maar dat over je gescheiden ouders ja dat is wel vreemd. Maar of dat gelijk het einde aan je relatie moet betekenen betwijfel ik. Als je het hem goed uitlegt gaat ie het misschien wel snappen..

[MissyE]

tnx...tnx...tnx...!

Ik ga maar eens voorstellen om een keertje te praten dan
Nu nog verzinnen hoe & wat..

Nogmaals bedankt!!!

[fractuur]

Ik heb zelf wat gehad met een redelijk christelijke jongen, daar werd ook gebeden vor het eten, en elke zondag naar de kerk enz enz. Op zich had ik er niet zoveel moeite mee, en zijn ouders geloof ik ook niet (maar dat kan ook komen omdat ik geschiedenis wil studeren, en zij dat allebei ook hebben gedaan ). Zijn vader deed ook onderzoek naar dominees door de jaren heen, of zoiets.. Maar ja, opgegeven moment ging mn vriend mij irriteren, en niet alleen sommige karaktertrekken. Hij ging ook naar festivals als Flevofestival, en dat brak mij ook een beetje op. Hij houdt er uiteindelijk toch een andere levensstijl op na, niet dat ik een atheïst ben, maar ik dnke overal veel vrijer over, en ik ben allergisch voor de typische 'EO-trekjes'. Zo heb ik het uiteindelijk uitgemaakt na 4-4,5 maanden. Ik hoop dat je er wat aan hebt, en dat je mijn verhaal een beetje snapt... Een relatie is zeker mogelijk, maar je moet er tegen kunnen, om het zo maar even te verwoorden.

[juno]

Als jij het bestaan van een God kunt aanvaarden als de waarheid, kun je wel wat beginnen met die jongen. Anders zie ik het niets worden. Want het bestaan van God is zijn uitgangspunt in het leven, en met zo iemand een leven lang poppenkast spelen...dat hou je niet vol. Want hij gelooft het ECHT, het is geen spelletje, en dat geldt voor iedereen in zijn omgeving.

[Chimera]

MissyE schreef op 25-12-2004 @ 23:38 :
Maar we een beetje een 'argument' gehad over 't feit dat m'n ouders gescheiden zijn.. hij snapte niet helemaal dat ik liever 2 ouders apart gelukkig heb, dan 2 samen ongelukkig..

Sorry hoor, maar denk je werkelijk goed gaat komen? Als iemand zo vastgeroest is in zijn eigen denkbeelden, zul je volgens mij nooit een goeie relatie gaan krijgen. Ze worden hoogstens extremer in hun denkbeelden.

Hoe zit het met seks voor het huwelijk? Abortus? Hoe denkt hij over homo's? Als jullie kinderen krijgen, moet jij dan achter het aanrecht?

[Chimera]

blupp schreef op 26-12-2004 @ 00:34 :
Kneus....

Jij gelooft iets waarvoor geen enkel rationeel bewijs is. Wie is hier nou de kneus?

Chimera schreef op 27-12-2004 @ 14:35 :
Jij gelooft iets waarvoor geen enkel rationeel bewijs is. Wie is hier nou de kneus?

Sorry kerel, maar het niet-bestaan van God is ook nog nooit bewezen. Ik ben zelf niet gelovig en hoef ook niet nodig een felle discussie aan te gaan over het mogelijke bestaan van een opperwezen, maar wees ook ietwat kritisch op je eigen ideeën.

[juno]

Hij hoeft niet te bewijzen dat iets NIET zo is. Gelovers moeten bewijzen dat het wel zo is.

Een negatief bewijs leveren is uit de aard der zaak onmogelijk, tenzij je het bewijs kunt leveren van het wel bestaan van iets wat de andere stelling uitsluit. Het welbekende alibi.

Maar in het algemeen is het zo dat wie stelt, bewijst. Omkering van de bewijslast is hier niet aan de orde.

En nog een argument van een atheist: er zijn weet ik veel hoeveel godsdiensten op de wereld, en sommige echt fundamenteel anders dan de anderen. Die kunnen dus niet allemaal waar zijn, want ze sluiten elkaar uit.

Wie heeft er nou gelijk, wat is het enig ware geloof?

Nou, daar slaan we nou al eeuwenlang elkaars hersens over in, en nog steeds heeft de wereld nks geleerd.

Face it: ze hebben geen van allen gelijk. Er is geen god en alle godsdiensten zijn ook maar een sociologisch fenomeen. Mensen hebben behoefte aan een verklaring voor wat ze niet kunnenverklaren. Maar met de opkomst van natuurkunde en quantummechanica en DNA technieken ben je toch wel verdomd eigenwijs als je blijft vasthouden aan een god de schepper....

[Chimera]

Snees schreef op 27-12-2004 @ 14:58 :
Sorry kerel, maar het niet-bestaan van God is ook nog nooit bewezen.

Euh? Het is in ieder geval al lang bewezen (wetenschappelijk) dat de bijbel niet klopt, en bovendien is er geen enkele rationele reden om het bestaan van (een) god aan te nemen, helemaal als al blijkt dat de bijbel voor het grootste deel gewoon fictie is.

Bovendien is het omdraaien van de bewijslast een drogredenatie.

Op religie zijn er genoeg van dit soort discussies te vinden hoor, voor wie daar zin in heeft.

Het zou voor mij geen probleem zijn, zolang iemand wel z'n eigen mening erop na houdt en niet klakkeloos dingen van andere gelovigen of uit de bijbel overneemt. Maar ik vind een eigen mening sowieso belangrijk, gelovig of niet. Als iemand nogal gelovig is opgevoed dan krijg je dat er haast niet meer uit denk ik. Vaak zal iemand toch wel blijven geloven dat er "meer" is.
Het maakt op zich allemaal niet uit, zolang hij jou ook gewoon accepteert zoals je bent en accepteert dat jij niet gelooft.
Je kunt juist interessante gesprekken met elkaar voeren en van elkaar leren lijkt me. Het is absoluut onzin dat "alle gelovigen dom zijn". Ik vind mensen die zelf nergens over nadenken en alleen maar wetenschappelijke onderzoeken kunnen opdreunen een stuk dommer. Het is gewoon belangrijk dat hij een beetje flexibel is, zodat niet alles wat z'n vrienden, z'n ouders, of de bijbel beweren bij hem meteen de waarheid is.

[juno]

Ik neem liever klakkeloos iets wetenschappelijks aan, wat de toetssteen van het leveren van empirisch bewijs reeds onder vakgenoten heeft doorstaan, dan Bijbeldogma's.

En het is nu juist het wezenskenmerk van geloven dat je klakkeloos die dogma's voor de absolute waarheid aanneemt. daar kan niet aan worden getornd, dat wordt NIET gefalsificeerd. God bestaat, en verder geen gejamaar, en wat de Bijbel leert IS waar.

Daarom zie ik geen toekomst voor een echte gelovige en een echte atheist. Ik zou er gillend gek van worden.

[Chimera]

Alicia Silverstone schreef op 27-12-2004 @ 17:07 :
Het is gewoon belangrijk dat hij een beetje flexibel is, zodat niet alles wat z'n vrienden, z'n ouders, of de bijbel beweren bij hem meteen de waarheid is.

Heb je de startpost en haar verdere reacties ook gelezen?

[juno]

gurl18 schreef op 26-12-2004 @ 12:52 :
Ik ben zelf ook gelovig en ik heb verkering gehad met een katholieke jongen en dat gaf al spanningen.

Kom jij net uit de Tachtigjarige Oorlog geflitst met de Teletijdmachine, of ben ik nou helemaal het spoor bijster?


(

[Donny must die]

Gespleten Geest schreef op 25-12-2004 @ 23:54 :
Ik zou er niet aan beginnen maar dat is omdat ik gelovigen dom vind.

Dat is eigenlijk het advies wat ik jou ook wil geven, niet aan beginnen. Dit gaat toch niet (lang) werken.

Jij bent dom

[juno]

Nanahara schreef op 27-12-2004 @ 18:26 :
Jij bent dom

Nee, verstandig en ze heeft gelijk. Geloven is dom. In Sinterklaas, de paashaas, de kaboutertjes of God, ik zie het verschil niet.

[Donny must die]

juno schreef op 27-12-2004 @ 18:33 :
Nee, verstandig en ze heeft gelijk. Geloven is dom. In Sinterklaas, de paashaas, de kaboutertjes of God, ik zie het verschil niet.

Zeg dat maar als je voor God staat

[juno]

Nanahara schreef op 27-12-2004 @ 18:38 :
Zeg dat maar als je voor God staat

Leuk voor jou dat je denkt dat je naar god gaat, ik denk dat er gewoon niets meer is als ik dood ben, en dat is helemaal niet erg omdat ik dat dan ook niet weet, want ik ben er niet meer.

Mijn hersenen krijgen geen zuurstof meer en houden op met functioneren. Dan doe ik het dus niet meer. Poef, over en uit.

Dat vind jij waarschijnlijk triest, maar bang zijn voor een dag des oordeels, dat is pas triest.

[Unexplained]

juno schreef op 27-12-2004 @ 18:33 :
Nee, verstandig en ze heeft gelijk. Geloven is dom. In Sinterklaas, de paashaas, de kaboutertjes of God, ik zie het verschil niet.

Ach, eigenlijk is de gehele maatschappij een gedeelde psychose te noemen
Niet dat ik daar een negatieve bijklank aan wil geven overigens.

[Donny must die]

juno schreef op 27-12-2004 @ 18:44 :
Leuk voor jou dat je denkt dat je naar god gaat, ik denk dat er gewoon niets meer is als ik dood ben, en dat is helemaal niet erg omdat ik dat dan ook niet weet, want ik ben er niet meer.

Mijn hersenen krijgen geen zuurstof meer en houden op met functioneren. Dan doe ik het dus niet meer. Poef, over en uit.

Dat vind jij waarschijnlijk triest, maar bang zijn voor een dag des oordeels, dat is pas triest.

Ik wil het niet weten kind, kzeg: zeg het maar als je voor God staat

[juno]

Als ik daar sta en hij zit voor mij, bekeer ik mij ogenblikkelijk, maar geen seconde eerder.

Geloven is mooi, zeker weten is beter.

[Donny must die]

juno schreef op 27-12-2004 @ 18:53 :
Als ik daar sta en hij zit voor mij, bekeer ik mij ogenblikkelijk, maar geen seconde eerder.

Geloven is mooi, zeker weten is beter.

dan is het te laat

Als je iets gelooft, weet je het voor jezelf zeker.

jij gelooft dat er geen God is. Zeker weet je het niet, want bewijs maar eens dat hij niet bestaat

[MissyE]

misschien moet ik de gelovige jongen in kwestie deze hele discussie laten lezen.. wie weet dat hij er nog wat van leert

[juno]

Nanahara schreef op 27-12-2004 @ 18:57 :
dan is het te laat

Als je iets gelooft, weet je het voor jezelf zeker.

jij gelooft dat er geen God is. Zeker weet je het niet, want bewijs maar eens dat hij niet bestaat

Dat HOEF ik niet te bewijzen. Negatief bewijs leveren kan niet, hoeft niet, is een drogreden. Wie stelt, bewijst.

En hoezo is het dan te laat? God vergeeft alles, dat is zijn vak.

[juno]

En zie je nou wat een discussies je krijgt tussen een gelovige en een atheist? Daarom moet je er niet aan beginnen. Er valt niet mee te discussieren. God bestaat, punt uit, en ik piep wel anders als ik voor hem sta, en anders moet ik maar bewijzen dat hij niet bestaat. Daar trek je toch je haren van uit je kop, van zoveel stupide arrogantie?

TS: weet je heel zeker dat je die jongen zo leuk vindt?

[Bloedpropje]

Nanahara schreef op 27-12-2004 @ 18:26 :
Jij bent dom

integendeel

[Lilything]

Tjsah.....k merk wel vaak verschillen. Mijn ouders zijn twee geloven op 1 kussen en je merkt er blijft weinig van het geloof over mijn ouders hechten er niet bijzonder veel waarde aan. Maar stel je voor? Vader sleept de kids mee naar de kerk op zondag, terwijl jij er geen zin meer in hebt?

Jij stoot keihard je teen en vloekt keihard GODVERRRRR...een serieus gelovige kijkt je dan aan terwijl ze op de lip bijten om niet te zeggen: "niet vloeken meisje "

Maar oke het is maar verkering.....Ik denk dat de familie het niet leukvind omdat jij hun wereldje niet zal begrijpen...dat denken ze stiekem vaak onbewust wel.......

en jij hebt geen zin in dat serieuze gedoe jij gelooft in jezelf en heus wel in iets daarboven, maar jij hebt geen zin om je leven te verdoen aan in de kerk zitten.....naja denk je verkering wel veel zal bestaan aan veel in de kerk zitten........enne wil die zeker geen sex voor t huwelijk? ook zoiets stoms

*alvast mijn excuses voor wie ik hier beledig*

[Lilything]

Ik heb verder niks tegen gelovigen hoor. Ik hou me altijd netjes in met vloeken enzo (hoewel....) maar ik vind sommige dingen gewoon een btje kortzichtig, homo-zijn wordt nauwelijks geaccepteerd.

Wel leuk dat je nu in de kerk kunt trouwen

[juno]

Lilything schreef op 27-12-2004 @ 20:59 :
.

Wel leuk dat je nu in de kerk kunt trouwen

over non-argument gesproken...

het zal me worst wezen waar ik trouw. Of is de poppenkast eromheen met die witte jurk en het orgel en de priester en snotterendew moeders en het wijwater en de wierook eigenlijk belangrijker dan het feit dat je levenslange trouw aan iemand belooft, en meteen maar gemeenschap van goederen en schulden aangaat....?