Ok dit is waarschijnlijk een heel dom verhaaltje...
Ik kreeg een paar week geleden iets met een jongen, die naar eigen zeggen al een tijdje iets in mij zag, al een half jaar ofzo. terwijl ik me niet kan herinneren dat we ooit significant hadden gepraat. De eerste weken was het heel leuk. We hadden wel heel weinig tijd voor elkaar en zagen elkaar vaak alleen 's nachts en 's ochtends, maar het voelde allemaal heel goed enzo. Na een paar weken vond hij echter dat we niet goed konden communiceren. Ik begreep dit wel, en legde uit dat ik mensen niet snel vertrouw en dat ik nog niet zo lang gelden een lange relatie had, dus dat ik er nog niet echt aan toe was. Hij begreep dit volgens mij wel. Hij heeft me in die tijd wel veel over zijn eigen problemen verteld, dus ik had wel het idee dat hij me vertrouwde. Toen begon hij weer meoilijk te doen, dat hij zo raar gedroomd had dat we ruzie hadden en allebei een andere taal spraken enzo, ik weet het ook niet precies. En hij was bang dat ik te erg aan hem ging hangen en te afhankelijk werd. Wat volgens mij echt nie mogelijk is, want we zagen elkaar niet vaak, en ik vertelde hem niet veel vertrouwlijke dingen enzo. Nouja hij kwam echt heel ongelukkig over, en daar werd ik ook niet blij van, aangezien daarmee wel vaker relaties stuk zijn gelopen. toen heeft hij een tijdje nagedacht en ik ook, en ik had zoiets van, misschien moet ik hem maar wel meer over mezelf vertellen, want dan kan hij oordelen met wie hij een relatie heeft en of hij dat wel wil. Maarhij voelde zich te verantwoordelijk voor mij, en had het gevoel dat hij me niet goed genoeg kende om te weten of ik echt achter mijn beslissing stond. Bovendien had hij ook nog andere problemen, die hij overigens nooit verteld heeft, en daarom was het beter als het maar uit ging. Maar ik moest wel weten dat hij vrienden wilde blijven en dat hij echt heel veel om mij geeft en er echt voor mij wil zijn, omdat hij het niet uitsluit dat we in de toekomst wel een hele lange en serieuze relatie kunnen krijgen. En hij was er blij om dat het me zoveel deed dat het uitging want zo zag hij dat ik hem echt leuk vond en nog meer bla..
Nouja, nu vraagt hij dus iedere keer op msn hoe het met me gaat enzo, en hij zegt dat hij zich zo schuldig voelt dat hij me pijn heeft gedaan. Maar als ik dan aan hem vraag hoe het eigenlijk met hem gaat, en wat hij voelt, lult hij eromheen. Ik vind dit echt heel vervelend, want ik ben gewoon nog verliefd en ik hoop nog steeds dat het weer goed komt, en soms voelt het ook niet alsof het uit is. terwijl ik totaal niet weet of hij hetzelfde denkt of dat dit maar gewoon een manier is om me aan het lijntje te houden of om me niet te hoeven kwetsen... Ik weet het niet meer, het is wel pijnlijk om steeds weer zijn naam te moeten zien en ik vind het gewoon niet meer leuk...
Sorry voor dit heeele lange verhaal, bedankt als je het hebt gelezen.. wat moet ik nou van hem denken?
__________________
if you say so...
|