|
Humanoiditeiten I
Begrijpen mensen elkaar?
Begrijpen mensen de eenvoud van de gedachte?
Is de gedachte te begrijpen?
Of willen mensen gevoelens niet doorgronden?
Bang voor hetgene wat diep in het verborgene,
wordt gevonden?
Het verborgene, het ingewikkelde systeem van de denkmachine,
die ons intelligentie zou moeten geven,
Maar ingewikkeldheid vervaagt de intelligentie
Niet begrijpend dat mensen,
denkend aan de verkeerde theorie,
concluderend dat het anders is, dan wat duidelijk gemaakt zou willen worden.
Systeem
[
Wat is het, weten?
Zit het in het geweten, concluderend: wat is geweten?
Bezeten?
Onreel
Schizofrenie speelt op
lijken op de niet passende dop
bij de niet passende fles,
als een ziel ,
niet thuishorend in het lichaam van deze ja... wat?
Buiten regent het,droge regen, niet nat
Baar ik de wereld uit mijn mond,
als een tongpiercing die in opstand komt
als het opzetten van een gezwel
het geknel,
het getel, niets blijft over
mijn ziel doet mij dingen zien die er niet zijn,
Vervagen
Mijn ziel doet mijn lichaam vervagen
Het raam trilt, buiten rijdt iets
Ik geloof een vrachtwagen,
Mijn enige oplossing,
is verlossing,
van mijn ziel,
het laatste hoorbare,
gekraak, brekend glas, van het enige raam dat altijd geklemd zat,
Piepende remmen bevestigen dat....
Humanoiditeiten II ongewild
Wakker wordend,
in een ruimte gevuld met groenachtig licht, steriel en geordend
Naast het bed, een tafel met instrumenten,
Een ruimte gevuld met figuren gekleed in wit,
waar was dit?
Duidelijk wordend,
Na perioden erna,
Niet goed op je gemak voelend,
Als een Jezus verdwaald in de niet meer bestaande kloten
Is het nare gevoel
een opwelling van de hormonen?
of
nee, t is al duidelijk,
t zijn de siliconen
Onnodige benodigdheden
Betreurend het feit,
wat komen gaat,
Zolang ik zijt,
bang dat het niet opklaart,
Maar toch,
Welk een ellende,
Zal bewijzen dat het opnieuw zal gebeuren, noch,
ooit zal herrijzen,
en zal verklaren dat het dit niet meer wil,
geen onnodige levens,
niet die laatste druppel,
die verkondigt dat de slangen nieuw vocht moeten aanleveren,
in de vorm van het rode substantiele,
niet weer,
maar toch,
telkens weer,
gebeurt het meer,
en meer
Inslag
Wannneer het inslaat,
en sotfwolken de lucht vermengen met asgrauwe korrels,
en het waaien doet aanzwellen,
zal het vallen niet vergaan,
en storten gevels in, lichten vertonen de laatste hartkloppingen: uit en aan,
Tot alleen dat stukje stof rest,
wat jouw hand in alle chaos nog vasthoudt,
wetend dat het geen zin heeft om dit vod nog te controleren,
maar toch, gedaan om de controle te beheersen,
en zo met de laatste stuiptrekkingen van de wind,
het daar ritmisch beweegt,
stevig omklemd in de levenloze handpalm,
als vertonend de laatste hartkloppingen,
van wat nog rest
Eind
Het eind der dingen,
lijkt een simpel idee,
waar het knipperende streepje,
net nog stopte bij de e,
twee regels hierboven,
bevindt hij zich nu hier,
en hiermee is er een eind aan te geven,
van dingen die geen eind kennen,
zowaar nooit terug te plaatsen zijn,
op hetzelfde punt,
en,
op hetzelfde moment,
als voorheen
__________________
maybe we are LOST HEROES
|