Zonder jou

[lo0lly]

Dit is het begin van het verhaal waar ik momenteel druk mee bezig ben:




Proloog
De kleurige boeketten bloemen staken vrolijk af bij de grijze steen. Vroeger durfde ik hier nooit te komen, bang voor het kerkhof zoals zoveel kinderen. Sinds een paar jaar ben ik er niet meer bang voor, ik kom er alleen nog steeds niet graag, want dan voel ik elke keer die pijn. Elke keer denk ik aan Michael, aan het ongeluk, aan wat hij altijd zei. Hij heeft me altijd doen geloven dat ik, net als hij nooit dood zou kunnen gaan. Dat we altijd samen zouden blijven. Hij had ongelijk, ik ben daar nog een hele tijd boos om geweest. Hij wist dat hij dood zou gaan. Dat ik dood zou gaan. Dat we samen niet door konden blijven gaan, en dat had hij mij niet verteld. Hij had gewoon tegen mij gelogen, iets wat ik hem nooit zou kunnen vergeven. Het was gewoon oneerlijk, mijn leven stond stil en dat van andere mensen ging gewoon door, alsof Michael nooit had bestaan, nooit had geleefd, nooit had gezegd dat hij niet dood zou gaan, omdat hij mij niet in de steek wou laten. Maar er was niks aan te doen, hij was gewoon weg. Ik haatte het wanneer mensen praten alsof Michael nooit had bestaan, dan dachten ze dat ze me pijn deden als ze bijvoorbeeld zeiden: “Dat was toch Michaels lievelings eten?” of “Heb je die film niet samen met Michael gezien?” maar dat soort dingen deden mij juist goed, dan leek het even alsof niet iedereen hem vergeten was, en dat nog leefde, ook al is hij nou dood, een ding zal nooit sterven, en dat is mijn liefde voor hem....

Sinds de dood van Michael is niets meer normaal in mijn leven, sterker nog: ik kon in het begin helemaal niks, kon niet denken, niet eten, niet slapen. Ik was helemaal ingestort, en dat leek niemand te merken. Ik heb nooit veel vriendinnen gehad, want ik had Michael. Daarom stond ik er na zijn dood helemaal alleen voor. En, als je op veertienjarige leeftijd iemand verliest is dat niet te verwerken, zelfs niet door een sterke persoonlijkheid zoals ik altijd was, zoals Michael altijd was, want samen konden we de wereld aan.




Het pakt later heel anders uit(het wordt een beetje horror achtig) maar ik weet niet of jullie het de moeite waard vinden? Wat vinden jullie dat ik nog kan veranderen? Want ook al was ik in groep 3 al verhalen aan het schrijven; ik heb me nu voor genomen er ook een echt af te schrijven, is dit daar een goed begin voor? Of kan ik beter opieuw beginnen?
xXx
Lo0lly

soms wissel je tussen vt en tt

en

Hij had ongelijk, ik ben daar nog een hele tijd boos om geweest, hij wist dat hij dood zou gaan, dat ik dood zou gaan, dat we samen niet door konden blijven gaan, en dat had hij mij niet verteld, hij had gewoon tegen mij gelogen, iets wat ik hem nooit zou kunnen vergeven.

mag in stukjes worden geknipt.

Het geheel doet me niets, maar ik las het wel in één keer uit.

Grim

[lo0lly]

Grim schreef op 10-12-2004 @ 21:10 :
soms wissel je tussen vt en tt

en

mag in stukjes worden geknipt.

Het geheel doet me niets, maar ik las het wel in één keer uit.

Grim

Ik heb het veranderd,, zo beter?
Danksjuhwel voor je reactie
xXx
lo0lly

Dat ik dood zou gaan.Dat we samen niet door konden blijven gaan, en dat had hij mij niet verteld.

eenmaal een spatie (achter de eerste .) en een keer een 'en' weghalen.

Grim - beter!

[Nijn*]

Oké, heel eerlijk? Het maakt me eigenlijk niets uit hoe het verder gaat, het verhaal boeit me gewoon niet.

[light fighter]

beetje blabla verhaal kon me niet echt boeien

"hij had ongelijk" vind ik persoonlijk heel raar klinken ik zou er van maken hij had geen gelijk gehad maar dat is persoonlijk

[SiemdeCyper]

Waarom schrijven er zoveel over de dood, da's helemaal niet gezellig

Nah, verder het las wel goed, maar idd ik ben niet echt benieuwd naar het vervolg, al zou ik het wel willen lezen om wellicht mijn mening te herzien.

Simoen schreef op 13-12-2004 @ 17:26 :
Waarom schrijven er zoveel over de dood, da's helemaal niet gezellig

Nah, verder het las wel goed, maar idd ik ben niet echt benieuwd naar het vervolg, al zou ik het wel willen lezen om wellicht mijn mening te herzien.

Dood is spannender dan gelukkigheid, weettok.

Mensen moeten het kut hebben, zo nee, dan toch.

[Soapsie]

Grim schreef op 13-12-2004 @ 17:47 :
Dood is spannender dan gelukkigheid, weettok.

Mensen moeten het kut hebben, zo nee, dan toch.

Wat isser dan mis met mijn verhaal...?




Over het proloog, ik vind 't wel oke geschreven. Ben best benieuwd naar het vervolg. Kus Soapsie