wie is er bezig met existentie

[puto]

Ik vroeg mij af wie zie bezig houdt met het bestaan en wat je hier doet op aarde en bladiebla

zo ja?

Dan vraag ik mij af of je je niet dom voelt. Al zoveel mense zijn er voor je geweest die hier over hebben nagedacht. Niemand heeft de waarheid kunnen ontdekken, allemaal hebben ze zich er kut over gevoeld.

Moet je je niet over deze fase van het leven heen zetten en weer gewoon je leven leiden zoals elk ander simpel mens?



-ik weer niet of iemand me hierin kan volgens, ik weet wel vrij zeker dat er veel mensen van dit forum zich bezig houden met dit soort existentiele vragen... toch

[Bloedpropje]

Ik zou me dom moeten voelen omdat het haast onmogelijk is om gedachtes te hebben die nog nooit iemand heeft gehad? Als je bedenkt hoe lang de mensheid al bestaat lijkt dat me niet meer dan logisch, daar voel ik me dus niet dom door.

Ik weet niet wat je probeert te zeggen over de waarheid die niet is ontdekt en waar mensen zich ongelukkig over voelen, kan je dat even wat uitgebreider uitleggen?

Ik vind niet dat je je over deze fase heen moet zetten, behalve als je het vervelend vindt om erover na te denken, maar dat gaat voor mij iig niet op.

[Miracle]

Gespleten Geest schreef op 20-12-2004 @ 18:13 :
Ik vind niet dat je je over deze fase heen moet zetten, behalve als je het vervelend vindt om erover na te denken, maar dat gaat voor mij iig niet op.

Same here.

Vroeger dacht ik er al veel over na. Waarom leven we eigenlijk, wát is leven. Waarom moeten we eigenlijk leren en niet de hele dag lol maken. Het is allemaal wel te verklaren, maar toch. Het is ook erg moeilijk uit te leggen wat je op zulke momenten denkt.
Het is eigenlijk wel grappig dat alles wat we doen zo lekker nutteloos is.

[puto]

dat het tijdverspilling is en dat je je niet zou moeten aanstellen (egoïstisch ofzo) en je je over deze vragen heen moet zetten.

dat is wat ik me afvraag, of je je over existeniele vragen moet heen zetten

maar hebben de meesten dat dan niet... dat je je over het algemeen kut voelt als je over dat soort vragen gaat nadenken...?
Het is toch kut als je bedenkt hoe nutteloos of hoe onbegrijpaar het leven is?

[RanC]

"Thinking about the Meaning of Life is a waste of time. Living as a whole is a waste of lifetime"

[Bloedpropje]

Als niets in het leven nuttig is hoe kan tijdverspilling dan bestaan?

Het leven is niet onbegrijpelijk en dat het nutteloos is vind ik al helemaal niet erg. Dat betekent dat je complete vrijheid hebt en als er geen doelen hoeven te worden nagestreefd is dus alles wat je doet goed. Ook denk ik dat er na de dood niets is, en dat geeft een nog vrijer gevoel, uiteindelijk hebben jouw acties voor jou geen consequenties. Erg vind je dat dan toch niet want je bent er niet.

[Xonzo]

vind ik ook eigenlijk. Tijdsverspilling bestaat niet.
ik denk er heel veel over na, iedereen wel eens denk ik. Maar hoe kunnen we nu de waarheid achterhalen als er niet eens een waarheid is?
Ik denk dat we alles moeten relativeren, en ons er inderdaad over heen zetten. Ten slotte zijn we hier door een samenloop van omstandigheden en ontwikkeling gekomen.
Wat ik ook wel denk is dat iedereen voor zichzelf een soort waarheid heeft, of die toch tenminste voorhoudt.
En van dat dom voelen. Al eeuwen en eeuwen houden mensen zich bezig met dit. Filosofen schreven er boeken over, mensen gingen gaan geloven in een God, anderen gingen dan weer in grote verbondenheid leven met de natuur. Maar ik denk dat dat juist die waarheid is dat ze zich voorhouden, elk zijn waarheid, en dan beleven ze dat ook nog eens in gemeenschap, maar das dan weer een andere discussie.
Ik denk niet dat we ons dom moeten voelen, omdat we toch het leven doorkomen met een soort waarheid.
Zelf voel ik me der idd soms kut over, maar niet dom, wel soms hopeloos en verdwaald in gedachten over het leven. Zoals iedere mens dat wel doet... Omdat waarheid ook relatief is en eigenlijk tot de conclusie komen dat alles dat is, alsook het leven.

maakt niet uit wat je doet, je bent er altijd wel mee bezig ook al wil je het niet

[ILUsion]

Waarschuwing: volgende regels tekst zullen wat warrig en gek overkomen, om nog maar te zwijgen over de hoeveelheid tekst. Ik bied er nu reeds mijn excuses voor aan. Ik wens jullie veel geluk om dit door te lezen. Degenen die er in slagen om het door te lezen, verdienen een medaille voor doorzettingsvermogen.

Ik ben er ook wel al heel lang mee bezig, en enerzijds zijn het de meest belangrijke vragen in het universum. Wat is het leven, hoe is het ontstaan, hoe weten al die atoompjes dat ze samen een mensje gaan vormen, hoe kunnen al die atoompjes samen dan gaan denken, hoe zorgen al die atoompjes ervoor dat uit mijn hersenatoompjes vanalles naar mijn vingeratoompjes naar mijn toetsenbordatoompjes gaat, over de internetatoompjes naar jouw computeratoompjes naar jouw oogatoompjes naar jouw hersenatoompjes?
Heel ingewikkeld eigenlijk; maar de belangrijkste vraag is niet "wat is het leven en hoe zit het in elkaar?", maar juist "wat is een vraag en haar waarde?". Is het nu echt zo belangrijk om te weten wat het antwoord is, zou je met die miljoenen hersenatomen kunnen verstaan wat er met al die andere atomen gebeurt, waardoor je zou snappen wat op moleculair vlak gebeurt, wat ervoor zou zorgen dat je zo goed als alles zou snappen.
Bekijk het ook eens anders: we bestaan allemaal uit gigantisch kleine deeltjes, zo klein dat je ze niet kan zien: atomen en die atomen bestaan weer uit nog eens kleinere deeltjes (elektronen/protonen/neutronen) die uit kleine deeltjes bestaan (quarks) en anderzijds zijn wij geen geheel, we zijn gewoon een hoop atomen, in een bepaalde vorm 'gevallen' als het ware en als je al die mensen samenneemt, kom je aan een bevolking voor de aarde, als je de aarde en planten samenneemt kom je aan ons zonnestelsel, heel wat gigantisch grote sterren (die ook uit atoompjes etc. bestaan) erbij, een melkwegstelsel, heel wat melkwegstelsels erbij en je hebt een heelal, dat oneindig groot is en nog groter zou worden. Gek he, want wat is dat heelal dan, dat moet toch ook ergens inzitten, en dat moet ook ergens inzitten etc. etc. En hoe is het heelal ontstaan? Nog zo'n vraag, waar niemand een antwoord op heeft; kom ook niet af met een oerknal, want daarvoor heb je atomen nodig en die moet je ook ergens halen.
Eigenlijk zijn dat zowel frustrerende gedachten omdat het heel moeilijk is om zo abstract een logica te hebben, maar anderzijds laat het toe om dingen die rond je gebeuren te relativeren. Op atomair niveau maakt een dode niets uit, bijvoorbeeld. Het is gewoon waar wij een betekenis aan geven dat uitmaakt, dus als we ergens de betekenis van weghalen, dan maakt het zogezegd niets meer uit. Wat maakt het uit voor het heelal dat wij ons de vraag stellen hoe het in elkaar zit? Niets, want niets maakt uit. Het is echt niet alsof het de bedoeling is dat wij ons vragen gaan stellen, hoe iets in elkaar zit, maar toch doen we het maar al te graag om te streven naar die 100% kennis, maar dat bestaat niet. Kennis bestaat niet, kennis is gewoon iets dat door de mens is uitgevonden om aan te duiden dat je in je hersenatomen bepaalde verbindingen gemaakt hebt die ervoor zorgen dat je bepaalde informatie kan oproepen. Eigenlijk zou je alles oneindig abstract kunnen noemen omdat je axioma's moet stellen voordat je kan nadenken over het leven. Als je axioma's stelt, dan zeg je eigenlijk dat je van iets abstracts iets concreets zou willen maken. Mja, ik hoop dat je min of meer begrijpt waar ik naartoe wil, ook al staat het hier niet zoals ik het denk, omdat woorden vaak niet kunnen tippen aan gedachten. In je hoofd kan je wonderbaarlijke dingen uitvinden en filosoferen, maar ze toch niet omzetten in woorden, gek he.
Kortom: die vragen zijn echt niet belangrijk, maar wel heel interessant om over na te denken en zeker niet onnuttig, want onnuttig is een relatief begrip. Wat zou jij anders nuttig willen noemen? Lekker studeren voor school, nuttig? De wereld zal niet vergaan als je het niet doet (veel mensen denken van wel, sommigen zeggen zelfs dat hun leven ervan afhangt of dat ze dood zullen zijn met slechte cijfers). Wat noem je nuttig? Ervoor zorgen dat het heelal in evenwicht blijft? Denk je dat atomen ook lekker denken "wat zijn wij hier toch lekker nuttig en productief bezig het heelal in stand aan het houden"? Neen, hoor (of dat denk ik toch). Het gebeurt gewoon, maar voor mensen is dat vaak niet genoeg: waarom gebeurt dat? hoe gebeurt dat? Allemaal onbelangrijke vragen als je het relativeert of abstracter bekijkt; maar zeker leuke vragen om je mee bezig te houden.
Zo, ik sluit nu deze onnutige post af (of was ie nou nuttig) ?

[Xonzo]

ILUsion schreef op 20-12-2004 @ 21:31 :
Zo, ik sluit nu deze onnutige post af (of was ie nou nuttig) ? [/B]

Hij was wel nuttig
maar nuttig is relatief
was goede post!

Xonzo schreef op 20-12-2004 @ 21:54 :
Hij was wel nuttig
maar nuttig is relatief
was goede post!

ik ben bezig met extinctie

[END] The END [/END]

Op zich wel een goede post over abstractie, maar gebruik alsjeblieft wat leeshandigheidjes als alinea's.

Het grote probleem waar de mens mee zit is de zin van alles. Vooral het accepteren dat die er niet is, dat dit hele universum een toevallige samenloop van omstandigheden is.

Ook leven is ontstaan door toevalligheden, en heeft door de evolutie allerlei mechanismen ontwikkelt om beter te overleven, zoals angst en een taalmechanisme. Maar uiteindelijk was er helemaal geen 'plan'. De beste afwijkingen overleefden en plantten zich voort. Waarom wil een levensvorm eigenlijk overleven en voortplanten, zelfs op celniveau? Dat snapte ik eerst niet. Maar nu wel. Ik denk dat het is omdat juist de afwijkingen mét overlevingsdrang dús ook beter overleefden. Dat is het idee dat ik erover heb. We zitten dus opgescheept met een mechanisme dat we hebben gekregen omdat we er beter door overleefden, omdat wij 'geselecteerd' zijn in de natuur.

Uiteindelijk zijn we te slim geworden. Ons hele leven bestaat uit redenen. We studeren (onder andere) om geld te kunnen verdienen, we zijn aardig tegen mensen omdat we geaccepteerd willen worden, vrienden willen hebben. ALLES doen we met een reden. Dus het is enorm moeilijk voor ons om te accepteren dat het ZIJN zelf zonder reden is. We wíllen dus wel (over)leven, maar we weten eigenlijk niet waarom we er zijn en waarom we überhaupt nog door zouden gaan. En we zien niet in dat die overlevingsdrang nou juist de afwijking in de levensvorm is die toevallig is ontstaan.

Er is dus geen antwoord te vinden. Sommige mensen leggen zich daarom vast in religie. Dit geeft antwoorden, dit geeft betekenis aan alles. We hoeven niet meer na te denken, god heeft wel een plan met ons. En als we dood zijn of aan het einde van onze reincarnatiecyclus dan wordt alles duidelijk en is alles goed. Anderen hebben het vage gevoel 'dat er toch wel meer zal zijn'.

Ook dit zijn naar mijn idee dingen die door het evolutieproces geleidelijk aan onze hersenen zijn toegevoegd. Zodat we minder negatief waren over ons bestaan. Ik meen te hebben gelezen dat mensen die religieus zijn, over het algemeen gelukkiger zijn. Dat is wel positief wat overleving betreft, gelukkige mensen overleven beter, dus dit spirituele gevoel zit nu in onze hersenen gebakken. Het bestaan van een 'God Module' in de hersenen is al aangetoond. Het deel waar mensen religieuze/spirituele ervaringen door krijgen door er kleine elektrische prikkelingen aan te geven.

Wat ik als enige oplossing zie is er niet meer over nadenken en het accepteren (moeilijk) en proberen zoveel mogelijk lol te hebben gedurende je leven. Want meer is het niet. Een stel atoompjes die cellichamen vormen, die weer een organisme vormen dat in staat is gevoelens te hebben. Zorg dat die gevoelens zoveel mogelijk positief zijn en je hebt het enige bereikt dat een mens kan bereiken.

En als kleine toevoeging: dit hoort op wetenschap en FILOSOFIE thuis en niet hier.

[Anetj]

ik denk er wel eens over na maar ik voel me zeker niet dom op de aarde.. ik krijg juist strijdlust en heb er zin in om niet zomaar van de wereld te verdwijnen maar juist door te zetten en iets goed te doen voor de wereld...

[Suusjuhh]

puto schreef op 20-12-2004 @ 18:04 :
Ik vroeg mij af wie zie bezig houdt met het bestaan en wat je hier doet op aarde en bladiebla

zo ja?

Dan vraag ik mij af of je je niet dom voelt. Al zoveel mense zijn er voor je geweest die hier over hebben nagedacht. Niemand heeft de waarheid kunnen ontdekken, allemaal hebben ze zich er kut over gevoeld.

Moet je je niet over deze fase van het leven heen zetten en weer gewoon je leven leiden zoals elk ander simpel mens?



-ik weer niet of iemand me hierin kan volgens, ik weet wel vrij zeker dat er veel mensen van dit forum zich bezig houden met dit soort existentiele vragen... toch

Heb er een hele lange tijd erg veel over nagedacht. Op een gegeven moment was bijna het het enige wat ik kon denken: Wat doe ik hier en wat is het nut etc. Ben er mee opgehouden omdat ik er erg ongelukkig van werd en ik bijna geen zin meer in het leven had. Het antwoord op alle vragen zal jammer genoeg ook nooit komen dus je kan het maar beter gewoon uitleven.

[Lough Nacorra]

ik heb er heel veel over nagedacht en ik raakte randpsychotisch, totdat ik me realiseerde dat het van grootheidswaanzin getuigde om te denken dat ík wel achter de waarheid kon komen, en 3000 jaar filosofen niet. Toen kapte ik er mee en kon ik gaan therapieën. En nu houd ik me nooit meer bezig met zulke vragen want ik kan er duidelijk niet tegen.

[JackieZ]

ik ben er eigenlijk een jaar of vijf, zes mee bezig geweest tot ik verzonken was in theorie en denken. toen er iets ergs voorviel wat voortkwam uit mijn negatieve denken, heb ik ingezien dat het leven eigenlijk niets anders is dan het leven van alledag; De vraag naar existentie wordt door mij nu beantwoord met het leven zelf.

ik denk nog steeds over dingen na, maar op een andere manier; omdat ik filosofisch op een soort eindpunt ben, denk ik nu niet meer naar beneden maar naar boven. als er iets voorvalt in de wereld, in mijn eigen leven of in het leven van anderen hoef ik dat nu niet meer te overanalyseren maar kan ik het terug-analyseren. niet meer van het leven naar theorie, maar van lijden naar geluk.

natuurlijk is het soms lastig als er iets naars voorvalt in mijn leven, maar ik kan alles nu beter plaatsen dus dan kom ik daar wel uit.

[Lough Nacorra]

JackieZ schreef op 29-12-2004 @ 14:05 :
heb ik ingezien dat het leven eigenlijk niets anders is dan het leven van alledag; De vraag naar existentie wordt door mij nu beantwoord met het leven zelf.

ik zag voor de tweede keer een docu over de Bagwan, en die hadden het over worshippen; elk moment van het leven moest je bezig zijn met leven en geluk: geluk vinden in afwassen, ademen, werken, genieten, douchen, want het doel van het leven was het leven zelf. Ik heb daar veel aan gehad.
Niet steeds je geluk uitstellen.

[JackieZ]

Lough Nacorra schreef op 29-12-2004 @ 14:10 :
ik zag voor de tweede keer een docu over de Bagwan, en die hadden het over worshippen; elk moment van het leven moest je bezig zijn met leven en geluk: geluk vinden in afwassen, ademen, werken, genieten, douchen, want het doel van het leven was het leven zelf. Ik heb daar veel aan gehad.
Niet steeds je geluk uitstellen.

zo is Zen ook
het is voor mij wel moeilijk, omdat ik een heel fijne weg had gevonden uit het denken (zo blij als een kind), maar omdat soms mijn tegenzittende school e.d. me nog in een negatieve spiraal wierp, en omdat die weg uit het denken toen ook verdween. een soort nare paradox.

niet dat ik dat iemand kwalijk neem, het was mijn schuld en mezelf neem ik het niet heel erg kwalijk omdat ik gewoon een enorme sukkel was.


en Bagwan is best lief op het feit dat ie tegen homo's was na
daarom neem ik hem ook minder serieus