Twijfels

[dead person]

Ik heb nou een relatie van 11 maanden, gaat eigelijk super goed allemaal, alleen nou heb ik al een paar maanden last van twijfels over ons, ik heb het er heel vaak met hem over gehad en daarna was alles weer goed, maar toch komen ze steeds weer en ik weet niet waarom...

In mn hoofd heb ik steeds van die "doom senario's" over dat we ruzie maken en ik het daarna uitmaak, of iig erge ruzies steeds, terwijl we in het echte leven eigelijk nooit ruzie hebben gehad en alles wel goed gaat, ik snap ook daarom niet waarom ik ze heb en ik ben bang dat als ik bijv in een kut bui ben en hij is bij mij, dat ik dingen gaat zeggen wat in mn hoofd zit en het dan echt daadwerkelijk uit gaat, terwijl ik dat absoluut niet wil.

Voor hem lijkt het nou ook niet geweldig om te horen dat je vriendin vaak twijfelt over je relatie, maar ik kan er gewoon niks aan doen, kan misschien aan mn "problemen" liggen, maar ik weet niet wat ik er tegen kan doen, betekend het soms iets of stel ik me gewoon aan ofzo, gaat nou al paar maanden zo en het maakt me alleen maar somber en dat ik een schuld gevoel krijg tegen over hem.

Herkend iemand dit of iemand goeie tips om het minder te laten maken? nou ja iig bedankt voor het lezen

[BrunetJuh]

ik herken dit ook wel, heb het ook gehad. maar heb me erover heen gezet. je zult dat toch ooit moeten doen anders is het voor hem ook niet leuk in jullie relatie. het is uiteraard fijn dat je het er met hem over kunt hebben. ik weet niet wat je problemen zijn, maar je kunt proberen daar ook aan te werken. ik hoop dat het bij jou, net als bij mij, over gaat

succes

[dead person]

BrunetJuh schreef op 28-12-2004 @ 22:26 :
ik herken dit ook wel, heb het ook gehad. maar heb me erover heen gezet. je zult dat toch ooit moeten doen anders is het voor hem ook niet leuk in jullie relatie. het is uiteraard fijn dat je het er met hem over kunt hebben. ik weet niet wat je problemen zijn, maar je kunt proberen daar ook aan te werken. ik hoop dat het bij jou, net als bij mij, over gaat

succes

probeer het ook wel, maar het luks steeds niet, het komt ineens opzetten, het is ook niet zown groot probleem in de relatie, alleen is mn hoofd dan altijd een warboel en zo, en altijd dat schuld gevoel erbij, maar ik ga er ook aan werken en proberen minder van alles aan te trekken, iig bedankt

[Mo6]

het is normaal dat het na een jaar wat moeilijker gaat, probeer elkaar anders ff een tijdje iets minder te zien (hoe moeilijk dat ook voor jullie beide is), zodat je er snel weer achter komt dat jullie voor elkaar bestemd zijn! want geloof mij maar, zoals jij je nu voelt heb je snel genoeg weer (enkele weken) dat je weer helemaal gek op hem bent als je hem even niet ziet!

[dead person]

Mo6 schreef op 28-12-2004 @ 22:52 :
het is normaal dat het na een jaar wat moeilijker gaat, probeer elkaar anders ff een tijdje iets minder te zien (hoe moeilijk dat ook voor jullie beide is), zodat je er snel weer achter komt dat jullie voor elkaar bestemd zijn! want geloof mij maar, zoals jij je nu voelt heb je snel genoeg weer (enkele weken) dat je weer helemaal gek op hem bent als je hem even niet ziet!

Het probleem is dat ik juist WEL nog steeds gek op hem ben en we zien elkaar alleen op zaterdag en zondag, nu het vakantie is wat meer, dus daarom vind ik het zo raar dat ik het heb

misschien dat een brain-removal wel goed is ofzo

[MissyE]

Een goede vriendin van mij had dit ook.. alleen zij krijg 't na 2 jaar ofzo.. Maar constant twijfels, terwijl ze eigenlijk hartstikke gek op d'r vriend was... ze snapte ook niet waar ze vandaan kwamen.. (ook hier was vriend-lief erg begrijpend etc.etc.)
Maar op een gegeven moment werd ze helemaal gek van d'r zelf & d'r twijfels, en besloot ze er een PUNT achter te zetten..
Ze is 1,5 helemaal kapot geweest, en toen is ze erachter gekomen dat ze ECHT niet zonder 'm kon.. Nu, 2 jaar later verder, zijn ze gelukkiger samen dan ooit tevoren...

Moraal van 't verhaal.. die twijfels komen dus wel vaker voor.. en ik denk dat je moet doen wat je gevoel je zegt.. hoe moeilijk dat ook is..
Bij 'm blijven? Prima, maar dan ook echt 100%; niet met twijfels; lijkt me niet leuk voor hem of voor jou..

Succes iig!!!

[dead person]

MissyE schreef op 28-12-2004 @ 23:55 :
Een goede vriendin van mij had dit ook.. alleen zij krijg 't na 2 jaar ofzo.. Maar constant twijfels, terwijl ze eigenlijk hartstikke gek op d'r vriend was... ze snapte ook niet waar ze vandaan kwamen.. (ook hier was vriend-lief erg begrijpend etc.etc.)
Maar op een gegeven moment werd ze helemaal gek van d'r zelf & d'r twijfels, en besloot ze er een PUNT achter te zetten..
Ze is 1,5 helemaal kapot geweest, en toen is ze erachter gekomen dat ze ECHT niet zonder 'm kon.. Nu, 2 jaar later verder, zijn ze gelukkiger samen dan ooit tevoren...

Moraal van 't verhaal.. die twijfels komen dus wel vaker voor.. en ik denk dat je moet doen wat je gevoel je zegt.. hoe moeilijk dat ook is..
Bij 'm blijven? Prima, maar dan ook echt 100%; niet met twijfels; lijkt me niet leuk voor hem of voor jou..

Succes iig!!!

het blijft gewoon zooo vaag...over mijn gevoel, 2 jaar terug heb ik in een kliniek gezeten voor persoonlijke problemen, daar heb ik geleerd, dat ik teveel op mijn gevoel afging, daar was ook mijn slag zin: "volg de stem van je verstand", omdat al mijn problemen werden veroorzaakt door mijn gevoel, net als elk ander psychisch probleem, daarom weet ik juist niet wat juist is.
Mijn verstand zegt: je stelt je aan, trek je niet zoveel van alles aan, hij doet niks verkeerd *aanstel aanstel*, mijn gevoel is meer doom scenario's. Dat maakt het allemaal zo moeilijk, steeds dat dubbel gevoel.

Meestal komen die twijfels doordat ik zo'n typisch romantisch/onzeker meisje ben, ik heb constant bewijs nodig dat hij van mn houd, terwijl ik dat donders goed weet. Hij is in het verleden veel gekwetst op het gebied van de liefde en in wel meer dingen, waardoor hij angst heeft om zijn gevoelens te uitten, terwijl ik dat heel erg nodig heb. Ik wil hem niet veranderen en dat kan ik ook niet, hij zegt zelf van ik kan me aanpassen maar hij weet niet hoe en of dat gaat lukken en daar heb ik begrip voor, ik weet dat het moeilijk voor hem is en ik wist vanaf het begin dat hij zo was, maar toch mis ik dat...

Ik ben denk ik gewoon te bang om hem kwijt te raken en dan ga ik al gauw negatieve dingen denken, waardoor ook grotendeels die twijfels komen, pfff wat een gedoe

maar bedankt voor de tips en reactie