Twee klokken tikken zachtjes tegen mijn muziek in, heel zachtjes, zo zachtjes dat als je je er niet op zou fixeren, je het ook niet zou horen. Wanneer een nummer van mijn afgelopen is, hoor je alleen nog maar klokken, wat een heerlijk geluid. Ik word er rustig van. Langzaam zet de muziek weer in en tikken ze weer zachtjes mee.
Mijn oude klok, is kapot, wat heb ik veel met die klok meegemaakt!
Mijn oude klok tikte mee met mijn kinderliedjes en hield mij gezelschap als ik niet kon slapen, hij is zelfs met mij verhuisd van Rotterdam naar Twente. Ik was vijf, de klok was ouder. We zaten in de verhuiswagen en iemand vroeg naar de tijd. Ik wilde weten waar mijn klok was, maar ik mocht de dozen niet uitpakken. Toen we in Twente aankwamen gingen de dozen de auto uit en werd alles in het nieuwe huis gezet. Ik kreeg mijn kamer en toen de grote klussen geklaard waren, mocht ik de dozen uitpakken. Mijn kleine prutteltjes, poppen, foto's, cd's en kraaltjes haalde ik te voorschijn. Tot slot zocht ik mijn tik tak. Hij was niet in de dozen die op mijn kamer stonden. Het was laat en ik moest in mijn nieuwe kamer naar bed, zonder klok. De volgende morgen werd ik wakker, zonder klok.
Ik zocht in de dozen van mijn ouders en broer, maar hij was er niet. Ik was verhuisd zonder mijn eigentijdse klok.
Er werd een nieuwe klok gekocht, van Donald Duck, ik wilde hem niet, ik wilde mijn oude klok. Donald Duck tikte irritant en ik kon er niet van slapen.
Een paar weken later kwam er een pakje, een groot pakje met mijn naam erop. De nieuwe bewoners van ons oude huis, hadden mijn klok gevonden en hem opgestuurd. Ik scheurde het papier eraf, en daar lag, in een zacht bedje, mijn klok. Toen ik vier was en mijn moeder mijn naam had leren schrijven, had ik achter op mijn klok, mijn naam gekalkt. Meteen werd Donald weggegooid en nam een andere klok zijn plaats in.
Ik sliep geweldig die nacht, en toen ik de volgende morgen wakker werd, was de klok het eerste dat ik hoorde, mijn klok.
Ook was mijn klok erbij, toen ik het bericht kreeg dat mijn oma overleden was. Huilend lag ik op mijn bed, en ik wilde niemand zien of horen. Ik wilde alleen zijn, maar onbewust was hij er toch. Hij tikte ijverig door en zo dreef ik mee op het geluid. Mijn steun.
Toen we op vakantie gingen bleef mijn vrolijke tikkerd thuis. In het vakantiehuisje waar we sliepen was het te stil, akelig stil. Er was geen klok. De hele vakantie werd ik wakker met het geluid van buren, niet van een klok. We gingen naar huis en we kwamen heel laat aan. We dronken koffie en gingen naar bed. De volgende morgen werd ik wakker, maar zonder een tikkend geluid. Ik keek verwonderd naar mijn klok, hij stond stil. Nieuw batterijtje erin en hij deed het weer. Ik zette de tijd goed en ging naar beneden, toen ik twee uur later terug naar mijn kamer ging om die op te ruimen, keek ik op de klok. Die stond weer verkeerd. De secondewijzer tikte nog wel, maar hij kon geen tijd meer aangeven. Mijn ijverige klok, tot het laatst tikte hij door.
Met tegenzin heb ik een nieuwe klok gekocht. Een klok die erg op mijn oude klok lijkt.
En nu, nu hoor ik twee klokken tikken, mijn nieuwe klok die perfect de tijd aangeeft, en mijn oude klok die ijverig tikt, maar niet meer werkt. Mijn klok gooi ik niet weg, maar ik laat hem lekker doortikken. Dat heeft hij wel verdiend...
Hulde aan mijn oude klok!
__________________
Tsja...nou zeg...
|