"Herriner je je ons niet meer?
Hoe we altijd liepen, zongen -
lachten en hoopten dat iedereen
ons kon zien?"
'k Zit achter de piano en laat wat trieste klanken horen
- hoe kon ik toen toch rustig blijven -
kijk naar buiten en zie het roze wolkendek
waarvan jij me altijd had beloofd.
De vleugel stopt ineens met spelen
- iemand anders heeft m'n hart gestolen -
en zij heeft het jouwe eruitgesneden
maar 's nachts fantaseer ik nu nog steeds;
We liggen in een donzen dekbed
onze lippen voor eeuwig verbonden aan elkaar -
opstijgend naar boven, het roze wolkendek verwelkomt ons..
en we worden samen Engelen.
Maar eigenlijk was het gewoon een stomme droom.
---
Ik heb dus gewoon opgeschreven wat ik dacht, maar ik weet niet of het allemaal wel bij elkaar past ed.
|