ik durf niet

[gliss]

Ik weet niet precies hoe ik moet beginnen, want ik schaam me er best voor , maar het zit zo:
3 jaar geleden had ik een vriendje, mijn eerste. Ik heb bij hem vanalles moeten doen, en hij deed ook vanalles bij mij. En uiteindelijk vond hij dat we 'het' maar eens moesten doen Ik wilde het eigenlijk nog niet, maar naief als ik was, dacht dat dat er ook gewoon maar bij hoorde, en liet het gewoon gebeuren Ik vond het zo vreselijk, en voelde me zo vies, en heb het toen helemaal afgezworen. Was zo bang geworden, en heb zo'n afkeer gekregen. Bij het woord 'sex' schoot, en schiet ik helemaal in de stress. Maar ik dacht, dat als ik het maar wegstopte, het wel weer zou vergeten.

niet dus...

Nu heb ik een hele lieve vriend, en hij weet hier van. Hij heeft echt eindeloos geduld met me, en we hebben alles langzaam weer opgebouwd. Nu zijn we zo ver dat ik het weer fijn vind als hij me vingert en beft, en ik durf hem zelfs aan te raken, en af te trekken. Maar als hij begint over 'het' schiet ik helemaal in de stress, en begin helemaal te trillen en schiet echt op slot. Ik kan dan niks meer doen, en word heel bang. Hij dwingt me echt nergens toe, en heeft echt eindeloos geduld met me, waar ik erg trots op ben. Maar ik zou het zo graag willen doen met hem! Ben ook zo bang dat zijn geduld een keer op is, en dat ik hem kwijt raak. Ik weet echt wel dat dat niet zo is, maar wil hem ook een plezier doen, ik weet dat hij graag wil, en het mist. Hoe moet ik hier ooit overheen komen?

[Maurice]

misschien kan je 't opbouwen?
eerst naakt naast elkaar liggen. zonder iets te doen. dan langzaam misschien aanraken. net zoveel als jij wil.

en chapeau voor je vriend. zo hoort het.

Misschien dat deze beter op psychologie kan?

[juno]

En misschien dat jij naar een psycoloog moet? Hier ga je niet in je eentje uitkomen, en een psycholoog heeft er voor geleerd. Je bent echt de enige niet.

[Chimera]

Inderdaad. Dit is nogal ernstig, en niet ff te verhelpen met wat 'tips'.

[justhanna]

Ik denk dat je hier idd meer hulp bij kunt gebruiken...
1 tip die ik je wel kan geven is probeer je er niet op te focussen dat je graag met hem naar bed wilt... Gewoon lekker bezig gaan en daar niet aan denken en gewoon tijd nemen voor de rest...
Gun jezelf de tijd die je nodig hebt

[Midget]

als je iets wilt moet je het doen
je geeft zelf al aan dat je het zo graag met hem wilt doen
doe het niet omdat je denkt dat het moet
want je weet dat het niet moet
ga niet naast hem liggen en in je gedachtes vanalles
in je hoofd halen
des te meer je er op die manier over nadenk
des te meer druk er op komt te staan, een soort blokkade ontstaat er dan, net als hoogtevrees
het lijkt mij zoals jij het zo verteld duidelijk dat
jij er opzich klaar voor bent
en iemand is er klaar voor als diegene een bewuste onderbouwde keuze heeft gemaakt
als je huidige vriendje iemand is waarmee je sex wilt delen, omdat je van hem houd. dan kun je best over de drempel heen
maar dat is mijn bescheiden mening


overgens, ik kan me best voorstellen hoe je je voelt na je vorrige ervaringen....het is ook niet leuk
maar je bent nu 3 jaar verder
en je geeft zelf vind ik aan dat je er klaar voor bent, je hebt alleen nog wat laatste twijfeltjes, logisch...maar die moet je overwinnen lijkt me....moet...nee, die wil je zelf ook graag overwinnen.

[lieve]

Eerst en vooral vind ik het erg dat je zoiets hebt moeten meemaken. Ik kan me het niet voorstellen dus ga ik ook niet zeggen, ik weet hoe erg het is, of ik versta het.
Want ik weet het niet, maar kan me voorstellen dat het problemen geeft bij je huidige relatie.

Maar als je bij elkaar al zoveel kan en durft doen... waarom bouw je het dan niet kalm op om dichter met je intieme delen tegen elkaar te komen.
Of gewoon met je ondergoed aan te doen alsof jullie vrijen. (ik ken een koppel waarvan wegens de godsdienst ze beide maagd willen blijven tot ze huwen... zij verteld me al eens iets in vertrouwen. En zij proberen ergens op die manier aan elkaars wensen te voldoen.)
Gewoon kalm aan, je vriend heeft zoveel geduld echt de max. Zeg hem ook regelmatig dat je dit apprecieert, als je er genoeg over praat... komt het allemaal met de tijd wel goed hoor!

Veel sterkte en succes,
Lieve

[Unexplained]

Hoe oud ben je?

[gliss]

ben 18...

Ben echt heel blij met mn vriend. Hij vraagt steeds of ik het nog wel fijn vind wat hij doet, en als ik wat bij hem doe, zegt hij dat ik moet stoppen als ik het eng vind. Hij wil ook absoluut niet dat ik iets tegen mn zin in doe. Daarom wil ik het ook niet omdat ik het moet, want ik moet niks van hem
Maar ik ben gewoon bang, en heb van huis uit ook al niet de juiste gedachten meegekregen... Ik heb nooit voorlichting gehad ofzo. Mn ouders hebben me nooit iets verteld, laat staan dat we erover praten thuis. Dat stoort me ook denk ik, ik heb ook het idee dat ik iets fout aan het doen ben, dat het niet mag ofzo

[gliss]

@midget:

zo is het idd precies! Maar over de twijfels heen stappen is denk ik moeilijker dan je denkt. Ik dacht nl ook gewoon: Ik vergeet het, en ga gewoon als een (nep) maagd verder. Doe net alsof ik niks weet. Maar ondertussen is het behoorlijk wat dieper gaan zitten eigenlijk

gliss schreef op 05-01-2005 @ 23:25 :
ben 18...

Ben echt heel blij met mn vriend. Hij vraagt steeds of ik het nog wel fijn vind wat hij doet, en als ik wat bij hem doe, zegt hij dat ik moet stoppen als ik het eng vind. Hij wil ook absoluut niet dat ik iets tegen mn zin in doe. Daarom wil ik het ook niet omdat ik het moet, want ik moet niks van hem
Maar ik ben gewoon bang, en heb van huis uit ook al niet de juiste gedachten meegekregen... Ik heb nooit voorlichting gehad ofzo. Mn ouders hebben me nooit iets verteld, laat staan dat we erover praten thuis. Dat stoort me ook denk ik, ik heb ook het idee dat ik iets fout aan het doen ben, dat het niet mag ofzo

praat er eens openhartig over met je ouders... die zijn altijd wel bereid je met zulke problemen proberen te helpen... laat ze je gerust stellen... ze zullen heus nie zeggen dat ze het erg vinden hoor... je bent tenslotte een volwassen meid van 18...

[Someboy]

Zo te horen is het nogal ernstig. Maar men zegt: je moet er niet van weglopen. Dus misschien als het een aantal keer goed gaat ('het' gebeuren) dat het daarna alleen maar makkelijk word. Verder raad ik je aan dat wat je nu met ons doet ook met je ouders te doen. Praten praten praten, lucht misschien op en wie weet wat het met je doet!
Verder tref je een goeie vriend trouwens, maar dat is eigenlijk de normaalste zaak van de wereld dat hij zo is! Maar je hebt er tussen zitten die niet zo zijn helaas, waar jij het een en ander van weet......

[the_only_fieke]

Ik heb ook in zo een situatie gezeten, ik had ook bij mijn eerste vriendje vanalles moeten doen, dat ik helemaal niet wou, en hij deed dingen bij lmij waar ik helemaal niet klaar voor was !! Ik denk wel niet in die mate zoals jij het hebt gehad, maar toch ...

Ik heb toen ook na een goed jaar een andere vriend gekregen, en die wou ook alles graag doen maar ik sloef ook altijd in paniek !! Wij hebben er toen heel open over gepraat enzo En hebben dan ook zeer langzaam alles opgebouwd!!

Bij mij is het dan uiteidelijk wel gelukt!! Vooral door dat mijn vriend alles heel zacht deed!! Ik ben erg blij dat het voor mij opgelost geraakt is !!

Ik heb ondertussen een andere vriend en daar hebbek geen problemen mee ondervonden!!

Kijk in elk geval, probeer het heel langzaam op te bouwen, en als je voelt van ik wil niet verder stop er dan ook gewoon mee, en probeer jezelf niet te forceren om nog verder te gaan!! Daar komt miserie van!!

Betert het echt niet, dan moet je idd hulp zoeken bij iemand die vertrouwd is met dat soort dingen !!

veel succes

[Tsu]

gliss schreef op 05-01-2005 @ 21:04 :
Ik weet niet precies hoe ik moet beginnen, want ik schaam me er best voor , maar het zit zo:
3 jaar geleden had ik een vriendje, mijn eerste. Ik heb bij hem vanalles moeten doen, en hij deed ook vanalles bij mij. En uiteindelijk vond hij dat we 'het' maar eens moesten doen Ik wilde het eigenlijk nog niet, maar naief als ik was, dacht dat dat er ook gewoon maar bij hoorde, en liet het gewoon gebeuren Ik vond het zo vreselijk, en voelde me zo vies, en heb het toen helemaal afgezworen. Was zo bang geworden, en heb zo'n afkeer gekregen. Bij het woord 'sex' schoot, en schiet ik helemaal in de stress. Maar ik dacht, dat als ik het maar wegstopte, het wel weer zou vergeten.

niet dus...

Nu heb ik een hele lieve vriend, en hij weet hier van. Hij heeft echt eindeloos geduld met me, en we hebben alles langzaam weer opgebouwd. Nu zijn we zo ver dat ik het weer fijn vind als hij me vingert en beft, en ik durf hem zelfs aan te raken, en af te trekken. Maar als hij begint over 'het' schiet ik helemaal in de stress, en begin helemaal te trillen en schiet echt op slot. Ik kan dan niks meer doen, en word heel bang. Hij dwingt me echt nergens toe, en heeft echt eindeloos geduld met me, waar ik erg trots op ben. Maar ik zou het zo graag willen doen met hem! Ben ook zo bang dat zijn geduld een keer op is, en dat ik hem kwijt raak. Ik weet echt wel dat dat niet zo is, maar wil hem ook een plezier doen, ik weet dat hij graag wil, en het mist. Hoe moet ik hier ooit overheen komen?

hmm jeetje, dat is wel erg vervelend. Maar wil je ook verder gaan zeg maar? Ook al durf je niet? Want als je het echt wil, waar ik wel vanuit ga, moet je vooral jezelf proberen gerust te stellen.
En het wat van de positievere kant bekijken, de vriend die je nu hebt is als ik het zo hoor een beste jongen en die zal echt wel heel lief voor jou zijn als je met elkaar naar bed gaat. En er komt echt wel een tijd, dat je er vertrouwen in hebt en dat je gewoon zelf verder wil. Omdat jij dat wil en niet omdat je denkt dat het moet, want dat is niet zo. Beetje bij beetje, geef het gewoon wat tijd en doe niets onder druk, dat komt het echt goed

[EggeD]

Ik denk wel dat als het eenmaal een keer goed gegaan is, dat je er ook meteen geen last meer van hebt. En die ene keer komt wel, als ik hoor hoe goed die knaap voor je is. (:

[AngelLena]

Laat je vooral niet opdrijven door hetzelfde als vorige keer: ik doe hem een plezier, want zo werkt het niet. Het is de bedoeling dat jullie er allebei plezier aan beleven en jij kan er nog geen plezier aan beleven. Dan moet je er ook niet aan beginnen. Jullie zijn al een heel eind, dat is echt bewonderingswaardig.
Je moet nooit verder gaan dan waar je je prettig bij voelt.

Misschien zou het inderdaad eens helpen als je een psych aan zou spreken. Dit is niet iets waar je zomaar in je eentje overheen kan komen. Misschien dat dat wel lukt met heeeeeeeel veel geduld, zowel van jou als van je vriend, en ik heb het idee dat jullie beiden dat ook hebben, maar als jij echt werkelijk begint te trillen en alles, denk ik toch dat het allemaal te diep ligt om met geduld opgelost te worden.

Pfft das een rot situatie zeg. Of nou ja was vooral...
Het lijkt mij wel erg fijn dat je er wel met je vriend over kan praten, en dat hij ook geduld heeft met je. Was dat niet zo, dan was het nu weer allemaal klote voor je geweest.
Als je het niet gewend bent om hier van huis uit over te praten lijkt het me niet echt een oplossing om hier nu wel ineens heel open met je ouders over te praten (zoals vijf zegt). Het is natuurlijk wel goed om er met je vriend over te kunnen blijven praten, en ook vooral aangeven wat je niet prettig in vindt (en wat wel, das mss ook wel leuk voor je vriend om te horen).
Hebben jullie op school geen vertrouwingspersoon ofzo? Mss dat je het er met hem/ haar eens over kan hebben. En anders, tsjaa mss via de huisarts naar de psycholoog? Alleen dat klinkt meteen zo ernstig zal je mss vinden. Goed je moet dan bedenken dat er veel mensen bij de psycholoog lopen, en dat die mensen er niks voor niks zijn. En mss dat die je goed kan helpen.

Maar ja kan me wel voorstellen dat je daar nog niet echt op zit te wachten mss. Ik zou zeggen doe het dan gewoon rustig aan, en doe wat jij fijn vindt en niks meer!! Mss dat je over een tijd gewoon HEEL erg op je gemak en fijn voelt bij je vriend en dat het vanzelf gaat. Ik zou me als ik jou was er nu niet teveel druk over maken, dat werkt alleen maar negatief.
Geniet van alles, sterkte.

[filia dei]

of eerst droogneuken en dan steeds meer kleren uit... tot je naakt licht te droogneuken... naja... en dan lijkt die laatste stap met niet zo moeilijk meer.