begin betogende spreekbeurt????

[LIND@]

Ik heb binnenkort dus een betogende spreekbeurt over een boek, maar hoe moet ik beginnen? Ik bedoel, beginnen met "Ik hou mijn betoog over...." is dus te afgezaagd...
iemand nog ideeën???

[PV]

Begin met: Zo! Nu zal ik jullie eens wat gaan leren over het boek dat ik gelezen heb

Begin midden in het verhaal, of met een samenvatting.

[BossNL]

Je kunt natuurlijk ook een situatie gaan neerzetten, met behulp van een persoon of zo die iets doet of denkt en aan de hand daar de rest van de presentatie op doorbouwen.

Bij het ene onderwerp gaat dat iets makkelijker dan het andere, maar het is het leukst om mensen een beetje op het verkeerde been te zetten in het begin. Dan heb je tenminste de aandacht van de luisteraars.

Begin zoals je ook met een normale spreekbeurt zou kunnen begin. Schrijf een inleiding die meteen de aandacht. Val midden in een verhaal. Als je begint met 'ik ga mijn spreekbeurt houden over...'dat klinkt meteen zo doorsnee. Begin je verhaal met bijvoorbeeld het hoofdonderwerp van het boek, een retorische vraag een opmerkelijke zin , of als je moet beginnen met een samenvatting, val er dan midden in zoals: het was op een middag dat Marie Deniet de astroloog tegenkwam, een van de zeven mannen die een groot deel van haar leven gingen uitmaken.(Dit is een voorbeeld van een ander boek dat ik gelezen heb: de wetten).
Handig is om van te voren of na je inleiding je opbouw mee te delen maar doe dat niet met tussenkopjes zoals met de opmerking 'samenvatting' en je vervolgens begint te vertellen.
succes nog

Ik begon op de volgende manier met een betoog met als stelling: 'wat de Duitsers in WO II hebben gedaan is onvergeeflijk' (ik weet het, een klotestelling):
[dit gedicht moet met de nodige drama worden gebracht, langzaam en met een diepe stem spreken. Heel belangrijk zijn hierbij de klemtonen, op belangrijke woorden extra nadruk leggen. Tussen de alinea's een paar seconden stilte. Na het gedicht nog 5 a 10 seconden]

Wil ik het herinneren?
Het vredige getto voor de inval.
Kinderen trillend als bladeren in de wind.
Moeders zoekend naar een homp brood.
Schaduwen op gezwollen benen, bewogen door de angst.
Nee, Ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren; De creatie van de hel.
Het geschreeuw van de overvallers die genoten van de jacht.
Het huilen van de gewonden, smekend om hun leven.
Gezichten van moeders, vertrokken van de pijn.
Verstopte kinderen, huilend van angst.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, mijn angstige terugkeer?
Verdwenen families midden op de dag.
Massagraven met de geur van bloed.
Moeders zoekend naar hun kinderen.
De pijn van het getto snijdt als een mes.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, het huilen van de nacht?
Ingetrapte deuren, kapotte meubelen.
De nacht geurend naar bloed.
Terwijl de medelijdende maan de weg laat zien.
Voor de gezichtloze schaduwen, zoekend naar familie.
Nee, ik wil het niet herinneren, maar hoe kan ik vergeten?

Wil ik het herinneren, de wereld op zijn kop?
Waar de doden gezegend zijn met een snelle dood.
Terwijl de levenden zijn veroordeeld tot een leven vol haat.
En een lange, kwellende reis naar een onbekende plaats.
Levende zielen omzet in as en gas.
Nee, ik moet het herinneren en anderen nooit laten vergeten.

Dit gedicht heb ik gewoon van het internet geplukt, weliswaar in het Engels. Het mooie aan dit gedicht was dat het gelijk al de juiste stemming erin bracht: in mineur. Misschien een ideetje???