Dichtsel,

Onvoorzichtig sloot hij jouw ogen
en opende daarmee wreed de mijne.
Ik, die hoopte mee te gaan met de stroom,
wil in dat water nu slechts verdwijnen.

Want de grootsheid van dit leven
drong nog niet eerder tot mij binnen,
of beter nog: z’n vergankelijkheid,
ja díe bracht mij bij zinnen.

Maar de vraag die nu nog rest is,
ben ik beter af nu ik het einde ken?
Of leef ik liever als een blinde,
opdat ik nooit weet wie ik echt ben.

Niet goed, zeker geen hoogstandje, maar wou t lekker toch schrijven.

[Sketch]

Ik vind de eerste strofe het mooist. De metafoor met de stroom en het water, . De andere strofes doen me niet echt iets. De laatste strofe sluit voor m'n gevoel niet helemaal lekker aan bij de andere 2, de overgang is misschien wat plotseling (voor mijn gevoel dan). Die 'opdat' vind ik dan weer wel sterk.
Geen hoogstandje, maar ook weer niet niet goed.

[Reem]

Wat ben je negatief over jezelf. Het is inderdaad iets minder dan wat ik van je gewend ben, maar dan hoef je er nog geen bij te plaatsen.

De eerste strofe vind ik erg mooi zelfs. De rest wel aardig, je woordgebruik blijft toch hoe dan ook mooi.