Hoop en een waanidee

[I C U]

Zorgvuldig bracht ze de make-up aan. Zoals altijd vroeg ze zich af waarom ze het deed, het was niet dat ze er veel mooier van werd. Nog niet zo lang geleden werd ze door twee giebelende tienermeisjes een make-updoos op leeftijd genoemd. Ze snoof. Zij hadden makkelijk praten met hun gladde gezichtjes en stevige jonge borsten. Zij was tevreden met zichzelf. Haar lichaam zag er na het krijgen van drie kinderen nog goed uit, al zei ze het zelf. God wist dat ze daar keihard aan gewerkt had.
Zo, tijd voor the finishing touch. Ze tuitte en stifte haar lippen. Dieprood. Ze knipoogde naar zichzelf en met haar handen in haar zij bekeek ze het eindresultaat: strakke leren broek, witte inkijkbloes met een grote kraag en een arm vol met rinkelende armbanden. Op haar hooggehakte schoentjes kwamen haar benen goed uit en leek ze zowel langer als slanker. Ze liep heupwiegend de kamer uit.

Ze stapte een disco binnen en had spijt van het betaalde entreegeld toen ze zag dat ze de gemiddelde leeftijd flink omhoog haalde. Nou ja, ze kon nu niet meer terug. Ze rechtte haar schouders en met haar kin in de lucht liep ze naar de bar. De barman keek haar vreemd aan, maar gaf haar zonder opmerkingen haar drankje. Ze keek rond met in haar hand haar glas. Ze leunde met haar rug tegen de bar, met haar ellebogen op de bar zelf.
“Hé schatje, weet je zeker dat je niet verdwaald bent?”
Een jong broekie verscheen naast haar. Hij was zonder meer knap en waarschijnlijk was hij een van de oudsten hier, op haar na.
“Misschien wel. Ik wist niet dat kleuters al in discotheken mochten komen, in mijn tijd was dat nog niet zo.” Ze keek spottend naar een langs huppelend groepje meisjes, die als opgewonden vogeltjes liepen te kwetteren.
Het broekie lachte. “Ach, ze zijn wel lief. Wil je nog wat drinken?”
“Graag.” Ze gaf hem het glas.

Vijf glazen en een heel gesprek met een dubbele bodem later kwam ze erachter dat het broekie flink opgewonden was. Het vleide haar, net als zijn pogingen om met haar te flirten haar vleiden. Ze ontdekte dat ze nog in staat was opgewonden te raken en dat ze met de gedachte speelde om hem bij haar thuis uit te nodigen.
Tegen sluitingstijd liepen ze beide naar de garderobe om hun jas te halen. Eenmaal buiten werden ze bloot gesteld aan het heldere licht van een lantaarnpaal. Ze zag zijn gezicht, hier was hij nog knapper dan in de donkere discotheek. Ze wist het zeker: ze zou hem bij haar binnen vragen. Toen zag ze de uitdrukking op zijn gezicht. Verbazing, afschuw en weerzin streden om voorrang.
“Je had mijn moeder kunnen zijn!” Toen liep hij gehaast weg.

Een traan gleed over haar wang. Eenzaam liep ze naar huis, diep weggedoken in haar kraag. Een vrouw op leeftijd, verlangend naar wat liefde en waardering.
16-01-2005

[niam]

Het valt in het geheel niet tegen: ik heb het wel met redelijke interesse gelezen.

Wel heb ik een paar punten die voor verbetering vatbaar zijn gevonden:

God wist dat ze zich daar keihard aan gewerkt had.

Dit zie je zelf wel.

Ze tuitte haar lippen en stifte haar lippen.

[ Ze tuitte en stifte haar lippen ]

Eenmaal buiten werden ze bloot gesteld aan het felle licht van een lantaarnpaal. Ze zag zijn gezicht, en zelfs in dit felle licht was hij knapper dan in de donkere discotheek.

[ 2 x felle licht ]

Zo kan het ook: Eenmaal buiten werden ze bloot gesteld aan het felle licht van een lantaarnpaal. Ze zag zijn gezicht, en nu leek hij zelfs nog knapper dan in de donkere discotheek.


Goed gedaan.

niam ]

[niam]

Het is het wel waard om even door te lezen mensen.

Mooi stukje . Alleen sja, die puntjes die Niam al noemde, die moet je wel even verbeteren ja. Verder leuk gedaan, maar niet bijzonder.

Kus.

[Vogelvrij]

Ik vind hem ook wel leuk, best ontroerend. En ik vind je titel mooi

[Redhair]

Erg mooi gedaan, Niam heeft de gouten er al uitgehaald. De titel is passend, wat ik ook erg knap vind. Een leuk stukje.

[I C U]

Zo, veranderd/verbeterd! Thx, niam!