Sterven doe ik nimmer in jou.

Dis wéér iets anders. Sorry, ben zoekende
Moet eigenlijk gecentreerd zijn, maar daar doet scholieren niet aan...

Als het ondermaanse
mij zo ineens vervreemd
van alles wat ik het mijne zag
en
de stilte gedwongen heb
als mijn eeuwig zwijgende vriend,
ik zowel niet langer hier
als hier leven mag,
zal ik er sterven.

Doch,

het blijft onwennig
niet te draaien in de kosmos,
-die later niet geordend bleek –
Ja, soms moet je heengaan,
om niet slechts te vergaan
in jouw memorie.
Nee, ver ben ik nooit gegaan,
hoewel ik hier noch
daar mocht blijven.

EIndelijk ander werk . Ik was al bang dat je zou blijven steken.
De vorm is natuurlijk iets voor mij, maar ik mis wat grip in je gedicht. Je taal is mooi, maar het blijft twijfelachtig en net wat rond de pot gedraaid als ik zo duidelijk ben. Het holt langs me heen, geen klauwtjes die even blijven hangen ^^

Maar dit spreekt me wel aan qua taal en vorm. En een enkele noch, ik hou van je .

Nee, ver ben ik nooit gegaan,
hoewel ik hier noch
daar mocht blijven

Is trouwens wat mij betreft het mooiste stuk

En ook dit is de moeite waard. Dit zie ik vele malen liever.