Eerst wat puntjes van kritiek:
- zaden / daden vind ik wat te gedwongen gerijmd.
-
het ijs brak, en de winter stierf
Het ongeluk is weg, is dood
in de eerste regel gebruik je de komma om een opsomming te scheiden, en in de tweede regel gebruik je de komma om een bijvoeging bij 'het ongeluk is weg' te voegen. Dat is wat verwarrend voor de lezer imo, omdat de tweede regel nu niet zo sterk ritmisch is, de 'is dood' komt nu wat vaag over.
-
water doet me tintelen vanbinnen
ritmisch hapert deze zin wat imo, vooral 'tintelen vanbinnen' zorgt voor een afremming van het ritme, loopt wat stroef.
- de herhaling van 'was' in de tweede regel vd derde strofe vind ik niet zo mooi.
- 'hun zingen' vind ik niet zo mooi staan, taaltechnisch.
En het algemene oordeel

: ik vind het een leuk geschreven gedicht, leuk om te ontdekken dat het om een schilderij gaat, of eigenlijk over de verpersoonlijking daarvan: het schilderij herbergt een geheim. In de laatste strofe speel je leuk met de vorm

. De slotzin is mooi, sluit goed aan op de voorgaande regel.