De maan

[keukentrappetje]

Starend uit het raam,
denk ik aan vroeger.
Niets lijkt meer op wat het was
Jij bent weg, ik zit nog hier

Vanaf boven kijk je naar me,
hoop ik.
Terug kijken kan ik echter niet.
Denk je wel eens aan me?

Nog steeds staar ik uit het raam.
De tijd lijkt stil te staan,
alleen de wolken bewegen.

Alles is veranderd, niets meer als eerst.
Nooit meer samen naar de maan staren.
Nooit meer samen genieten van de nacht.

Jij bent nu dichter bij de maan
Ik kijk er nog steeds naar en het lijkt
of zelfs ook deze veranderd is.

[Sketch]

Er zit te veel herhaling in. Dat maakt het saai.
Het leest ook niet echt prettig. Er zit geen ritme in.
Verder vind ik dat je veel te beschrijvend bent. Je laat niet veel aan de verbeelding over.

Ik ben het grotendeels met Sketch eens, het komt niet echt over als een gedicht.
Ik vind
Jij bent nu dichter bij de maan
Ik kijk er nog steeds naar en het lijkt
of zelfs ook deze veranderd is.
wel weer mooi.

[CSN]

Het komt inderdaad niet als een gedicht over, ik vind het meer een brief. Dat 'hoop ik.' vond ik zo raar achter de bovenstaande regel aankomen.

[=zwart wit=]

het is al meer gezegd, je gedicht staat in dichtvorm, maar het leest zo niet. het is erg verhalend. wat ik erg jammer vind is sommige herhalingen, als nog steeds staar ik uit het raam. dat klinkt echt minder. in je tweede strofe bijvoorbeeld, best aardig begin, maar terug kijken kan ik echter niet ~ denk je nog wel eens aan me is zo verhalend en 'gewoon'. wat ik wel mooi vind is nooit meer samen genieten van de nacht, op zich zelf. nooit meer naar de maan staren vind ik daarentegen wat minder. je laatste strofe is denk ik wel weer mooi, ik denk dat je het ook best goed kan. probeer mooie bewoordingen te gebruiken, wat minder te herhalen en een gevoel uit te werken zonder dat je te veel ruimte nodig hebt om iets te vertellen. wil je een uitgebreide vergelijking, gebruik dan originele beelden om iets uit te werken, dan wordt je niet te 'saai'.