[Piraten] Kapiteins logboek

Hm...

- - -

Kapiteins logboek,
achtentwintig januari,
in het jaar van onze Heer 2005.

Onze beproeving is ten einde. Vele maanden voeren wij voorzichtig over de zilte wateren, op zoek naar Spaanse conquistadores om te plunderen. Het ruim is gevuld met het bloed en de schatten van al wie ons vaarwater kruisten. Maar ondanks onze rijkdom, hield een kille angst ons schip in haar greep. De bemanning klaagde dat wij weldra over de rand van de aarde zouden vallen om verzwolgen te worden door de monsters uit de diepe leegte. Weken terug lachte ik er nog om, nu lag ik er van wakker.

Vanmorgen klonk het verlossende woord uit het kraaiennest. Land in zicht. Het onwillige gebrom van de bemanning hield terstond op en als één man trokken zij weer aan de touwen om koers naar de nieuwe wereld te zetten. We zouden nieuwe voorraden kunnen inslaan en onze schat begraven.

Het begraven van de schat heb ik nooit begrepen, maar mijn vader en grootvader deden het al zo, en wie ben ik om te breken met tradities? De bemanning vond het stompzinnig om onze moeizaam vergaarde rijkdommen zomaar op een onbekend eiland achter te laten. Als weerwoord wees ik op mijn ooglap, waarna men uit ontzag zweeg.

Op het eiland, dat wij ‘Blaak’ doopten, vond ik een kleine papegaai. Een gehoorzaam en intelligent diertje. Ik streelde haar snavel en ze keek me vol genegenheid aan. Mijn schouder beviel haar direct al.

We verlieten het eiland nog dezelfde dag, met de zekerheid er snel terug te komen. "Denkt u werkelijk dat er bomen met geldstukken eraan zullen groeien uit onze schat?", vroeg mijn Stuurman. Ik maaide naar hem met mijn haak en joeg hem weg.

Ik tekende een landkaart en zette er een karakteristiek kruis op. De papegaai keek me vanaf mijn schouder tevreden aan. Tot mijn verbazing sprak ze tot me: "Weet je?", zei ze, "Eigenlijk ben jij best wel een lekker ding." Het is onnodig om te zeggen dat mijn houten poot pardoes brak en ik mijn haak voor de mond van de papegaai hield. "Zwijg toch, dier, of wil je soms dat de rest van de bemanning je hoort?"

Sindsdien houd ik de papegaai in een gesloten kabinet in mijn kajuit. Soms haal ik haar eruit om haar scherpe nagels nog eens in mijn schouder te voelen, of om haar zachte veren te aaien. Ik kan echter nooit in alle rust van haar genieten. De bemanning mag niet weten wat voor schat ik vond op het eiland, maar ze klagen dat ik teveel in kluizenaarschap leef. Het zal niet lang duren eer ze zullen muiten. Ik hoor ze smoezen.

De deur knalt plotseling open. Een bende wilde zeeschuimers stormt de kajuit van de kapitein binnen. Hij gooit het logboek naar hen toe, pakt zijn pappegaai beet en klimt in de opening van het raam. "Ha! Ik weet wat jullie willen! Jullie willen mijn schat, mijn papegaai, mijn liefje! Haha! Nooit krijgen jullie haar, nooit!"
De kapitein draait zich om, pakt zijn papegaai vast bij haar pootjes en springt vol goed vertrouwen uit het raam. "Vlieg!" krijst hij nog, maar er klinkt slechts een natte klap.

- - -

LUH-3417

[Sketch]

geweldig.

hoewel ik het eerst jammer vond dat die papegaai ging praten, bleek het uiteindelijk wel een hele leuke wending te zijn.

Aye Aye Captain!

[Roosje]

Whihihihi.

O nee, nu komt dat liedje van Spongebob op in mijn hoofd. En bedankt...

[Melkweg]

Wel leuk om te lezen al heb ik meer genoten van R de Piratenhond

[Vogelvrij]

Ik vind jouw schrijfstijl toch wel erg leuk, geloof ik
Vermakelijk verhaaltje

Melkweg schreef op 19-02-2005 @ 08:27 :
Wel leuk om te lezen al heb ik meer genoten van R de Piratenhond

[Flshman]

Als weerwoord wees ik op mijn ooglap, waarna men uit ontzag zweeg.

[Tovenaar]

De deur knalt plotseling open

Erg jammer deze zin. Daardoor laat je het verhaal met een hele doffe, onzuiver klinkende toon eindigen. (ja ik ben even in de taal van de muziek aan het praten) Het schuingedrukte stuk is van hoog niveau, maar wat daarna komt vind ik erg vals. Te haastig afgeschreven wellicht...?

Te haastig zeker. Het einde was eerst:

"Sindsdien houd ik de papegaai in een gesloten kabinet in mijn kajuit. Maar dat is niet de enige plek waar ik haar houdt. Ook in mijn hart heb ik een kleine ruimte gemaakt."

Dat vond ik klote, dus terwijl hij al in dit post-venster stond, maakte ik er een ander einde van. Ik wilde die actie van het laatste niet ook in logboek-taal vastleggen, want dan zou meteen duidelijk zijn dat de kapitein zijn sprong overleefd zou hebben, dus moest het opeens vertelt worden door een verteller van buitenaf. Eigenlijk wel zonde, voor één alinea, maar ik wist geen andere oplossing.

Bedankt voor de reacties!

LUH-3417

[Zut Alors!]

Je zou er nog een vervolgje aan vast kunnen plakken? Ik heb het je volgens mij nooit zien doen, maar aangezien je zegt dat hij zijn sprong overleeft?

[Sketch]

Zut Alors! schreef op 19-02-2005 @ 20:20 :
Je zou er nog een vervolgje aan vast kunnen plakken? Ik heb het je volgens mij nooit zien doen, maar aangezien je zegt dat hij zijn sprong overleeft?

Nee, hij bedoelt niet dat de kapitein het heeft overleefd. Hij bedoeld dat als hij het zo had gedaan als 'ie daar beschrijft, de kapitein het wel had moeten hebben overleefd. En hij houdt dat liever in het midden, zoals nu. Toch?

[Flshman]

Ja, klopt

[Ieke]

Ik vind het weer een heerlijk verhaal

Inderdaad, ik weet niet of hij zijn sprong overleeft. Op vervolgens ben ik niet zo gek, maar piraten zijn tof, dus wie weet.

Bedankt voor de reacties.

LUH-3417