Twee simpele lieve gedichtjes

[Roos]

De vloer van de serre is allang niet meer koud
Ik zie je nog net lopen verderop in het woud
Het licht op mijn huid voelt zo blinkend als goud
Ik weet nu weer zeker da'k echt van je houd.


---------------------------------


Een regen van stralen stort over mij heen
Ik laat me vallen,
geef me over,
en geniet van de zon.

Maar de regen duurt kort,
gaat voorbij,
en verdwijnt.
Kon ik elke dag maar genieten zoals'k die ochtend kon.


-------------------------------------

Het eerste gedichtje is een soort sfeer die ik probeerde op te roepen. Dat mooie gevoel van als je in de serre staat met de warme tegels, de zon brandt op je huid en je verderop in het bos je grote liefde ziet wandelen.

Het tweede gedichtje heb ik geschreven toen ik me ontzettend kut voelde, heel raar eigenlijk. Het was meer iets wat ik gewoon even op moest schrijven, ik shcreef het ook in 1 keer op.

[berteltje]

Het zijn beiden geen gedichten, die ik zelf zou schrijven. Ze spreken me niet heel erg aan. Sorry.
Liefs Kimry

[Anne]

De eerste vind ik niet mooi, hoewel ik wel het gevoel kreeg wat je probeerde op te roepen. Het is te gerijmd, dat maakt het niet mooi, vind ik.
De tweede vind ik veel mooier. Alleen de laatste regel niet, die vind ik te lang en past zo niet in de vorm van het gedicht. Verder ! Enne... m'n bundel is verstuurd, dus als het goed is heb je die nu ontvangen! Liefs, Anne

[tacidvs]

Eerste is goed, alleen, wat Anneee als zei: te gedwongen aan het rijmschema gehouden. Die laatste zou je heel goed in 'hou' kunnen veranderen.