Je moest een thema of onderwerp uit je boek kiezen en daarmee dan op een half A4-tje je eigen stukje schrijven. Dus even de meningen peilen voor ik het inlever.
VERWERKINGSOPDRACHT:
‘Nee Dave, ik doe het niet!’ Ik keek hem met waterige ogen aan. Hoe kon hij dit nou van me vragen? Dave was mijn eerste echte vriendje geweest… Met hem had ik… had ik hét voor het eerst gedaan, en nu verwachtte hij dat ik met één of andere vreemde kerel het bed ik zou duiken? ‘Vergeet het maar!’ beet ik hem toe. ‘Lieverd, luister nou naar me. Je weet toch dat ik je dit nooit zou laten doen als er een andere oplossing was.’ Dave sloeg zijn sterke arm over mijn rillende schouders. Zilte tranen rolden over mijn wangen. ‘Carla, niet huilen.’ Mijn handen trilden van de zenuwen. ‘Dave, ik wil echt ni..’ ‘NIET ZEIKEN! Ik zei toch dat het niet anders kan! Trek dat nieuwe lingeriesetje aan, hij kan hier ieder moment zijn.’ Hij pakte ruw mijn arm vast. ‘Haal je maar niks in je hoofd.’ Het enige wat ik op dat moment wilde, was me in een hoekje verschuilen, hopend op verlossing. Waarom had ik hem ooit vertrouwd? Ik had Dave ontmoet in de Up&Down. Toen mijn ogen de zijne voor het eerst kruiste, was ik meteen verkocht. Maakte liefde dan echt blind? De schok bracht me terug. Dave trok me overeind en duwde me richting de wc. ‘Schiet op, schat.’ Hij sprak het woord uit, met zoveel sarcasme, dat het voelde als een scheldwoord. Ik deed de deur op slot en kleedde me langzaam uit. Ik trok het setje aan wat Dave had gekocht. Het zag er hoerig en goedkoop uit. Toen ik mijn spiegelbeeld bekeek, herkende ik er mezelf nauwelijks meer in. Donkere wallen, een vale teint, eng dun. Het was angstaanjagend. Ik liet mezelf op de koude tegels zakken. Wat voor iemand, zou er straks komen? Een rijke jup, een uitgezakte oude vent? Ik had zoveel onbeantwoorde vragen. Ik sloeg mijn armen om mijn knieën heen en wiegde langzaam heen en weer. Alsof het de boze wereld buiten kon sluiten. Iemand bonsde op de deur, verschrikt keek ik op. ‘Wat ben je allemaal aan het doen? Kom naar buiten, je klant is hier!’ Ik slikte, mijn hand draaide de deurknop om en ik stapte de kamer binnen. Op de bank zat een man van midden dertig me hongerig aan te kijken. Ik slaakte een diepe zucht. ‘Hier is ze dan Marco. Nog nooit door iemand anders gebruikt. Behalve door mij natuurlijk.’ Zijn harde lach klonk als messensteken in mijn oren. Nog nooit had ik iemand zo gehaat als toen.