ze zijn TE frustrerend...ze is me aan het boycotten! zegt ze dat haar zoon te veel hooi op zn vork neemt, dus nu mag ik niet meer bij m slapen en niet meer uit. maar als ze nou eens andere maatregelen neemt ofzo, bijv. dat ie minder moet gaan werken...(waarom zou ze nog maatregelen nemen, hij is 17

) maar goed..nu kan ik dus niet meer naar een feest van een vriend van ons, omdat ik niet bij hem kan slapen, EN ik kan ook niet meer uit vanavond...door haar...elke keer als hij net even iets fout doet neemt ze allerlei drastische maatregelen waardoor ik ook de dupe wordt. ze is tegenwoordig zo vaak kwaad op 'm, terwijl zijn zusje veel meer kan flikken bij haar! En dan zegt ze: ja je moet je niet teveel aan haar binden want straks maakt ze het uit en dan heb je niks meer.
tegenwoordig hebben we ook heel veel ruzie om haar, onze relatie lijdt er ook onder, zo komt het gewoon op mij over.
maar ik uit mijn frustraties niet naar haar, omdat ik het dan alleen maar erger maak, en het is wel zijn moeder. maar de frustraties blijven zich ophopen....
ik hoorde een keer van iemand dat zij het wel snapte: een moeder-zoonrelatie is heel speciaal en op het moment dat er een meisje komt, en hij gaat luisteren naar haar, en niet meer naar zijn moeder, verliest de moeder haar zoon en is dit moeilijk te accepteren (voor sommige moeders) zijn jullie het hier mee eens? of vinden jullie dit volkomen 'normaal' gedrag? of hebben jullie nog een andere reden? hoe zouden jullie reageren? kortom: ik wil heel graag jullie mening hier even over, want mijn vriendinnen geven niet echt commentaar waar ik iets mee kan.
sorry...dit is niet zo netjes geschreven, maar het moest er even uit.