Kraakpand verhaal

[Duckii]

dit is een verhaal wat ik aan het schrijven ben. Het is wel een vervolng .. wat er vooraf is gebeurd

Suzanne en Marc 2 vrienden van Steffie zijn aangereden. Ze word verliefd op bas. Als ze er achterkomt dat haar moeder ze aangereden besluit ze weg te lopen...

Als Steffie op het station aankomt koopt ze een kaartje naar Amsterdam. Ze moet weg hier. Weg uit deze stad waar ze zoveel herringen aan heeft. Leuke maar ook slechte. Om 11.04 moet de trein komen. Ze kijkt zenuwachtig op haar horloge. Over 45 minuten zit ze in de trein naar Amsterdam. Dan is ze voorgoed verlost van deze periode. ‘Nog 45 minuten’ zegt ze tegen zichzelf, ‘nog genoeg tijd om even wat te gaan drinken’. Plotseling ziet ze iemand die ze kent. Is dat haar leraar Wiskunde? Maar het is al te laat hij heeft haar al gezien. ‘Heej Steffie moet jij niet op school zitten?’ vraagt haar wiskunde leraar met een gemene glimlach op zijn gezicht. ‘uuh, nee’ stamelt ze. ‘Ik heb vrij gekregen omdat Suzanne een ongeluk heeft gehad’. ‘maar natuurlijk, hoe is het met haar?” zegt meneer Tikkels, en hij kijkt Steffie medelijdend aan. ‘uhm slecht’,’maar sorry meneer ik moet nu gaan.’ ‘ oké, dan zie ik jouw morgen weer bij wiskunde’ ‘dag meneer’. Snel loopt ze richting een cafeetje. ‘een cola graag’ zegt Steffie als een oude vrouw naar haar toe komt lopen. ‘1,50 graag’ Steffie graait in haar jaszak wat geld bij elkaar.
Als ze haar cola op heeft kijkt ze op haar horloge. Tien voor elf. Ze besluit om nog even een tijdschrift te kopen. “Welke zal ik nemen?” zegt ze hardop tegen zichzelf. “De Fancy, of toch de ElleGirl?”, Als ze even laterloopt ze met de Fancy onder haar arm naar de menigte mensen die op de trein staan te wachten.
“Zou je niet eens opstaan meisje?”zegt een oude man tegen Steffie. “uuh ja, natuurlijk sorry” Steffie staat op en loop naar een andere coupé toe. “Sorry” zegt Steffie als ze tegen een meisje aanloopt. “geeft niet” antwoord het meisje verlegen. Een paar meter verder ploft Steffie op een stoel neer. Ze pakt haar mobieltje uit haar jaszak en kijkt op haar display 11 gemiste oproepen. Ze klinkt op openen. Mama, mama en nog eens mama. Staat er. Ze klinkt op verwijderen. En opent haar smsjes. 3 Steffie kom terug mama. Steffie ik verander, mama. Kom alsjeblieft naar huis toe. Ze verwijderd ze allemaal. Als ze haar telefoon in haar jas doet ziet ze dat het meisje waar ze net tegen haar aan gelopen is naast haar is gaan zitten. “Hoi ik had je niet gezien” zegt Steffie. “Ik ben Joshua” zegt het meisje. ‘noem mij maar Josje dat is handiger’ zegt het meisjes er achteraan. “ik ben Steffie”, “Mooie naam.” Zegt Josje. “Ow dank je maar ik kan er niks aan doen dat ik zo heet” En het meisje begint te lachen. Ze praten nog een tijdje door. Als de trein stopt stappen ze uit. “Waar moet je naar toe?” vraagt Josje. “ik weet niet ben weggelopen”, “Je kunt wel met mijn mee komen ik heb hier een paar vrienden en die hebben een kraakpand, je kunt daar wel terecht voor een tijdje denk ik.”
“dat is lief van je”zegt Steffie en ze probeert te lachen. “wacht even hoor”zegt Josje. “Ik bel even Luuk.” , “even vragen of je kunt komen” en ze pakt een rode telefoon uit haar broekzak. En ik hoor haar wat praten “Je kunt komen!”, “er is nog een klein kamertje, daar kun je wel slapen.” Zegt ze enthousiast. “Leuk” reageert Steffie. “Kom je dan gaan we even naar je toekomstige huis.”

“Vind je het leuk” vraagt een onbekende jongen aan Steffie. “Ja, wel aardig” zegt ze vrolijk. “hier slaap jij” en hij opent een deur. Het is een klein kamertje met rode muren. Er staat een klein bed, en een bureautje met een paarslampje.
“En wat vind je ervan?” vraagt dezelfde jongen.
“Dit is echt leuk!”
“Ik hoop dat je de kleur van de muren niet zo erg vindt.”
“Nee dat vind ik juist leuk” , “dat wilde ik thuis ook al maar dat mocht nooit. Dit is echt mijn droomkamer”
“Ik hoor dat je het leuk vindt. Zegt Josje opeens.
“ja echt geweldig” reageert Steffie.
“ik denk dat ik maar eens ga” , “mama zal wel denken dat ik laat ben!” , “Heb je misschien om mee te gaan naar mijn huis”
“uuh..”
“Nee ze blijft hier”, “we moeten nog wel wat doorspreken ik weet niet eens hoe ze heet en oud ze is waar ze vandaan komt en ze weet de regels nog niet Ze blijft dus hier” Zegt de nog steeds onbekende jongen.
“Oké maar gedraag je”
“Altijd”
“Oke dan ga ik nu daaaag”
Steffie kijkt nog eens goed rond ik het kamertje. Op het bed ligt geen kussen maar die gooit zet toch altijd in haar slaap op de grond dat is dus niet zo erg. Ze gaat op het bed zitten. “Zo” , “Ik heet Luuk.”
“Joshua had jouw dus gebeld”
“Ja dat was ik”, “Ik dacht al wel dat je een mooi meisje was”
“ Wat bedoel je daar mee” vraagt Steffie een beetje onzeker, terwijl ze bloost.
“dat je een mooi meisje bent” en hij heeft Steffie een kusje op haar wang.
Plotseling roept er een jongen vanuit de huiskamer lichten uit. Snel staat Luuk op en hij loopt naar de gang toe en hij knipt het licht uit. “Politie”zegt hij tegen Steffie. “Oké” antwoord Steffie en ze ziet aan de ogen van Luuk dat dat niet goed is. “je moet nu heel stil zijn” fluistert hij zachtjes. Steffie knikt ja.

Een klein meisje met rood haar komt binnen lopen. Ze gaat naast Steffie op het bed zitten. Ze zegt helemaal niks. Als ze ongeveer een kwartier zo gezeten hebben loop Luuk de kamer uit. Als hij terug komt zegt hij, “we kunnen weer praten”,
“mag ik misschien weten wat er aan de hand is?” vraagt Steffie geïrriteerd
“natuurl..” zegt Luuk
“Ik zal me eerst even voorstellen” onderbreekt het meisje Luuk., “Ik ben Sylvia” , “Ik woon hier ongeveer 11 maanden. Ik heb dit pand gekraakt, met een paar vrienden van me. Waaronder Luuk.” En Sylvia knikt naar Luuk. “Maar je wilde weten wat er aan de hand is, dit pand staat eigenlijk leeg en we mogen hier niet wonen…”
“dat snap ik ook wel”zegt Steffie bot.
“Als je zo bot doet flikker ik je er zo uit” Zegt Sylvia en ze wijst naar de deur.
“Sorry zo was het niet bedoelt” zegt Steffie hakkelend.
“Oke dan is het goed” en ze lacht vriendelijk. “Maar om weer verder te gaan met mijn verhaal, een paar vrienden van ons dealen, en die wonen hier ook de politie is naar hun op zoek. Omdat hier al de spullen liggen.”
Verbaasd kijkt Steffie naar Sylvia.
“niks om je druk over te maken, we zijn nog nooit gesnapt.”
“Ik zal je even aan de rest voorstellen.”Zegt Luuk.
“Is goed” Zegt Steffie en ze staat op.
Ze mag Luuk wel, Sylvia niet er is iets raars met haar. Ze doet zo snel geïrriteerd. Als ze in een grote kamer zijn met een bank en een grote kast en met veel troep, begint Luuk iedereen voor te stellen. “dat is een Rachid”en hij wijst naar een getinte jongen met een joggingbroek aan en een Nike trui aan. “Hoi” zegt hij. Steffie steekt haar hand op. “en dat daar is Mara” Het is een meisje met een rare pet op en hele rode ogen. “Ik denk dat ze weer stoned is” zegt Luuk en hij knipt met zijn vingers voor Mara haar ogen. “en de rest is er nog niet” “Zo” zegt Rachid, “Je hebt een lekker wijf meegenomen zie ik”en hij kijkt Steffie aan. “Als je maar van haar afblijft” zegt Luuk.



“ik zou niet eens aan zo’n geil wijf durven komen.” Zegt Rachid lacherig. “ja ja zo is het wel genoeg.”zegt Sylvia die ineens in de kamer staat. “Jullie blijven van haar af. Klaar” zegt ze vastbesloten. Steffie volgt het gesprek maar durft er niet op te reageren, en kijkt onzeker rond in de kamer. “jullie maken dat meisje verlegen.”. plotseling begint ze te lachen. “ik weet niet eens hoe je het” zegt Sylvia tussen het lachen door. “Ik ben Steffie” zegt Steffie. “Je mag wel gaan zitten, kom maar naast mij zitten”en hij klopt op de lege plek naast hem. “Rachid” roept Sylvia boos. “we zullen je eens even uitleggen hoe het hier werkt”zegt Luuk.
“ Niemand verlinkt elkaar bij politie. Als je pillen neemt niet meer dan 2”, “ik denk niet dat zij pillen slinkt” onderbreekt Sylvia Luuk. “je weet maar nooit dat dachten we eerst ook van jouw” en hij steekt zijn tong uit. “niemand verlaat het huis tussen 11 ’s avonds en 7 uur ’s ochtends” “en dat was het wel toch Sylvia?”
“ik denk het wel”
“mag ik wat vragen?” vraagt Rachid aan Steffie.
“natuurlijk”
“Waarom ben je hier, waar kom je vandaan en hoe oud ben je?”
“dat zijn nogal wat vragen. Waarom ik hier ben mijn vriendin is aangereden door mijn moeder, mama ontkent dat. Maar Susy dat is mijn vriendin die ligt ondertussen wel in coma. Mama heeft ook een alcohol probleem maar dat ontkent ze ook. Toen kreeg ik ruzie met mijn moeder en heeft ze me ongeveer het huis uitgezet. Toen heb ik de trien naar Amsterdam gepakt en in de trien kwam in Joshua tegen en die heeft Luuk opgebeld of ik hier kon komen maar dat wilde je niet weten. Ik ben 15 jaar. En ik kom uit Breda.”
Iedereen luistert naar het verhaal Steffie.
Als ze een tijdje hebben gepraat komt er een jongen binnen.
“ik zal je even voorstellen Steffie dat is Koen, Koen dat is Steffie. Ze is hier vandaag gekomen”
“hoi ik ben Koen” en hij steekt zijn hand uit.
“Ik ben Steffie” en ze schud de hand van Koen.
“kom eens even Sylvia”zegt Koen.

“Wat is er?” vraagt Sylvia als ze met Koen op de gang staat.
“Wat doet dat mens hier?”
“Joshua kwam haar tegen in de trein anders was ze op straat gaan zwerven”
“Dus kan ze zelf niet voor een slaapplaats zorgen?” , “zij weg of ik weg”
“wat doe je moeilijk , Koen”
“toen ik laatst vroeg of Pascalle hier mocht slapen mocht dat niet en je haalt wel zo’n vreemd mens in huis.”
“ik heb ook hele andere plannen met haar” , “denk je nou echt dat ze hier gratis mag komen wonen?”, “ze is beeldschoon en De Beer heeft nog een paar meisjes nodig”
“je wil dat ze voor De Beer gaat werken?”
“Ja”
“Oké”
“maar dan moeten we er wel voor zorgen dat ze ons vertrouwd”, “morgen koop ik wel een dagboek voor haar”
“Oké, kom je gaan we weer terug naar de rest Camilla zal ook wel zo komen”
“Oké maar mondje dicht”

“Iets belangrijks?” vraagt Luuk nieuwsgierig. Plotseling begint Mara te gillen. Sylvia loopt naar Mara toe. Wat is er?” “een b-b-beer i-i-n de t-t-uin” Stottert Mara. “Zal ik hem even weg gaan jagen?” vraagt Sylvia lachend? “nee dan eet hij j-j-je op” Mara klinkt angstig “nee vast niet ik ben heel goed in beren verjagen” Mara opent een raam en begint te roepen “weg jij” en ze begint wild met haar armen te zwaaien.

[Zut Alors!]

Suzanne en Marc 2 vrienden van Steffie zijn aangereden. Ze word verliefd op bas. Als ze er achterkomt dat haar moeder ze aangereden besluit ze weg te lopen...( )

Als Steffie op het station aankomt koopt ze een kaartje naar Amsterdam.(Woeshh!!!) Ze moet weg hier. Weg uit deze stad waar ze zoveel herringen aan heeft. Leuke maar ook slechte. Om 11.04 moet de trein komen. Ze kijkt zenuwachtig op haar horloge. Over 45 minuten zit ze in de trein naar Amsterdam. Dan is ze voorgoed verlost van deze periode. ‘Nog 45 minuten’ zegt ze tegen zichzelf, ‘nog genoeg tijd om even wat te gaan drinken’. Plotseling ziet ze iemand die ze kent. Is dat haar leraar Wiskunde? Maar het is al te laat hij heeft haar al gezien.(Woeshh!!!) ‘Heej Steffie moet jij niet op school zitten?’ vraagt haar wiskunde leraar met een gemene(?) glimlach op zijn gezicht. ‘uuh, nee’ stamelt ze. ‘Ik heb vrij gekregen omdat Suzanne een ongeluk heeft gehad’. ‘maar natuurlijk, hoe is het met haar?” zegt meneer Tikkels(!), en hij kijkt Steffie medelijdend aan.

En vanaf hier ga ik niet verder...



[Edit] toch nog even een kleine toevoeging:

Duckii schreef op 30-03-2005 @ 18:53 :
“Welke zal ik nemen?” zegt ze hardop tegen zichzelf. “De Fancy, of toch de ElleGirl?"

[CSN]

Waar komt die beer in de tuin vandaan?
Als je wilt dat iemand je vertrouwd, koop je natuurlijk een dagboek.

[Duckii]

Dat van die beer weet ik eigenlijk ok niet. Ik heb wel eens ergens gelzen adt als je Stoned bent je dinegn ziet die er niet zijn. Dus daarom een beer...

Verhaallijn is weinig bijzonder en ik kom er nauwelijks doorheen door de foutjes...

Hallucinaties, als je dingen ziet die er niet zijn.