Gewoon uitgeput

[-SoloWolf-]

Ok mensen, voordat jullie met hulp komen, alvast bedankt voor eventuele reacties. Ik vertel me verhaal echter gewoon omdat ik even ergens kwijt wil

Mijn vader heeft namelijk een spierziekte (deze ziekte is zo zeldzaam dat er nog geen eens een naam is) en de laatste tijd heeft hij erg veel pijn, echt heel veel pijn.

Ik ken mijn vader niet anders dan mijn vader. Een man die voor me zorgt en van me houd wat er ook gebeurt. Vaak vroegen ze mij dan ook toen ik klein was van, zit je er dan niet mee. Natuurlijk zat ik er niet mee omdat mijn vader nooit echt pijn had, gewoon vrolijk was en ik niet beter wist...

Tot dus ongeveer 2 of 3 weken geleden. Ik merk aan zoveel dingen, denk aan humeur prikelbaar etc., dat mijn vader zoveel pijn heeft en gewoon niet meer wil dat ook ik erg moe wordt, lichaamlijk en psychisch. Ik wil graag zoveel voor mijn vader willen doen, zoveel willen betekenen, maar het lukt me gewoon niet. Soms voel ik mij daar ook heel erg schuldig over, omdat mijn zus het wel kan (woont op zichzelf en nog doet ze veel hier thuis voor mijn vader).

Maar niet alleen hierom schuld, ook tegenover mijn moeder. Ze weet dat ik er mee zit maar meer dan dat weet ze niet, ze ziet mij meestal als een jongen, haar zoon, die snel kwaad wordt, die liever alleen maar achter een pc of playstation zit niets te doen. Terwijl ik wel wil maar het gewoon niet kan...

Soms weet ik het gewoon niet meer. Gewoon op... Soms wil ik ook gewoon niet naar school, gewoon slapen, niet denken aan al dat wat mijn pap last van heeft, aan alles wat ik wil maar niet kan... Nee, ik ben gewoon op

[Eend]

Hmm, is het misschien een mogelijkheid om het je vader te vertellen, dat jij er een beetje moeite mee hebt en dat je daardoor wat minder doet dan je zus? Het zal allicht helpen je schuldgevoel weg te halen, want ook dat schuldgevoel kost energie.

En trouwens, je bent 17, eigenlijk nog een klein pukkeltje op deze enorme planeet, verwacht niet te veel van jezelf. Als je zo moe bent, neem dan de rust. Neem een dagje/weekje vrij van school en neem even de rust. Trek je op het juiste moment even terug op je kamer om even tot jezelf te komen. Heb je een tv op je kamer? Ik ga namelijk wel eens na het eten douchen en dan lekker daarna heel de avond in mijn bed tv kijken. Dat geeft ook een hoop rust.

Je vader heeft veel pijn, je vader heeft je misschien meer nodig als normaal, maar je vader zal ook zeker respect voor je hebben als je even de rust voor jezelf neemt. Probeer je niet te vergelijken met je zus. Behalve dat zij al wat zelfstandiger en ouder is, is zij ook van het andere geslacht. Het is puur natuur dat vrouwen beter kunnen zorgen dan mannen. Probeer je daar dan ook niet aan op te hangen.
Het is niet niks om voor een ziek familielid te zorgen.

[-SoloWolf-]

Eend schreef op 29-03-2005 @ 19:10 :
Hmm, is het misschien een mogelijkheid om het je vader te vertellen, dat jij er een beetje moeite mee hebt en dat je daardoor wat minder doet dan je zus? Het zal allicht helpen je schuldgevoel weg te halen, want ook dat schuldgevoel kost energie.

En trouwens, je bent 17, eigenlijk nog een klein pukkeltje op deze enorme planeet, verwacht niet te veel van jezelf. Als je zo moe bent, neem dan de rust. Neem een dagje/weekje vrij van school en neem even de rust. Trek je op het juiste moment even terug op je kamer om even tot jezelf te komen. Heb je een tv op je kamer? Ik ga namelijk wel eens na het eten douchen en dan lekker daarna heel de avond in mijn bed tv kijken. Dat geeft ook een hoop rust.

Je vader heeft veel pijn, je vader heeft je misschien meer nodig als normaal, maar je vader zal ook zeker respect voor je hebben als je even de rust voor jezelf neemt. Probeer je niet te vergelijken met je zus. Behalve dat zij al wat zelfstandiger en ouder is, is zij ook van het andere geslacht. Het is puur natuur dat vrouwen beter kunnen zorgen dan mannen. Probeer je daar dan ook niet aan op te hangen.
Het is niet niks om voor een ziek familielid te zorgen.

1. Bedankt voor je reactie

2. ik weet dat ik eigenijk wat meer voor mezelf zou moeten zorgen (meer tijd voor mezelf nemen, nadenken etc.) maar juist als ik dat doe voel ik me zo, ja, nutteloos. Wetend dat ik in die tijd dat ik aan het nadenken ben toch iets had kunnen doen... Maar zoals ik al zei, bedankt voor je tips

In de tijd die je voor jezelf neemt doe je iets: tijd voor jezelf nemen. En als je dat niet doet, dan ben je op andere momenten ook niets waard (niet in de zin van dat je dan geen waarde hebt natuurlijk ).

Probeer er met je vader en/of moeder over te praten en probeer zo nu en dan de rust te nemen die je nodig hebt. Rust nemen is ook nodig als je er daar na weer tegen aan wilt gaan. Neem je nooit rust, dan zit je altijd op 50%, terwijl als je wel rust neemt je ook wel eens op 100% zal zitten.

Je zus heeft ook tijd voor zichzelf: ze woont op zichzelf. Als zij op haar kamer is, dan kan ze tijd voor zichzel nemen en dat zal ze vast ook doen. Jij woont dan misschien nog thuis, maar jij "moet" dit tijd ook nemen, niemand redt het zonder dat te doen.

[-SoloWolf-]

Jullie komen idd wel met goede tips moet ik zeggen, bedant daarvoor.

Misschien hebben jullie tips van wat ik zou kunnen doen als ik even de tijd voor mezelf neem. Enkele idtjes gewoon B.V.D.

Wat vind je leuk om te doen? Waar rust je van uit? Waar kun je bij ontspannen? Enz. De antwoorden op dergelijke vragen kunnen denk ik antwoord geven op de vraag: "wat kan ik doen als ik tijd voor mezelf neem?"

Om een voorbeeldje te geven: zelf vind ik waterpolo erg leuk en als ik train of een wedstrijd heb, dan denk ik ook alleen daaraan en niet al weet ik het wat voor dingen allemaal. Daardoor voel ik me na een training/wedstrijd vaak beter dan daarvoor, omdat mijn gedachten in zekere zin even gestopt zijn geweest en ik dus even heb kunnen 'ontspannen' ed. Als ik moe of verdrietig ben ga ik soms even slapen of ik zoek afleiding (bv. lezen, tekenen, tv-kijken, computeren, even de stad in, enz.). En veel mensen luisteren graag muziek of nemen een uitgebreid bad ofzo.

Misschien heb je iets aan de voorbeelden hebt en anders kun je zelf ook vast wel iets bedenken.

[darkpsycho_666]

Ga gewoon eens op je bed liggen en ga nadenken; over jezelf, wat je wil met je leven etc.

Ook mss een idee, ga eens een stukje wandelen, door het park of bos ofzo. Gewoon even alles van je afzetten. Dit is mss ook eens een idee om samen met je vader te doen, er even lekker tussenuit. Wat vader/zoon tijd. En praat dan ook samen over van alles. Dan zul je merken dat je je al snel beter zal voelen.

-x-

[-SoloWolf-]

iedereen hartelijk bedankt voor de goede tips, ik waardeer het zeer *knuffelt*. Ik voel me op het moment wel weer wat 'opgelucht' en 'beter' dus ja...

Bedankt

[Daboman]

Ik heb een paar weken gehad dat letterlijk alles tegenzat. Toen heb ik me een keer een paar uurtjes teruggetrokken, met de rustigste muziek die je je kunt bedenken. Nou volgens mij deed het wonderen, want de dagen erna ging alles opeens een stuk beter.

Dus ik zou zeggen, trek jezelf gewoon eens een keertje terug en denk aan NIETS. En ook niet geheel onbelangrijk, trek je niets aan van gedachtes en gevoelens die toch komen. Doe er gewoon helemaal niets mee, laat het allemaal lekker met rust en doe je eigen ding.