gescheiden ouders

[retzka]

hey!
ik ben hier pas net 1 minuut, en ik heb me aangemld omdat ik jullie wat wilde vragen. Mijn ouders zijn nu zo'n 2 weken gescheiden, eigenlijk heb ik daar helemaal niet zo veel moeite mee. Het enige probleem is dat ik bij mijn moeder woon en mijn vader haast nooit zie. En ik weet wel dat ik gewoon naar hem toe kan gaan, maar ik weet nooit echt wat ik moet zeggen. Ik heb namelijk helemaal niet zo'n goede relatie met hem, ik praat gewoon niet veel met hem. En elke keer als hij belt vraagt hij wanneer ik dan kom, maar eerlijk gezegd heb ik nooit zo'n zin om langs te komen. Maja ik vroeg me dus af om iemand van jullie dit ook heeft?

xx

[Pierreke]

Ik heb geen ervaringen hiermee, maar ik denk dat dat je vader het leuk zou vinden je een keertje/vaker te zien. Het feit dat hij dat steeds vraagt. Misschien laat hij dat niet zo merken maar ik denk dat de meeste vader echt wel trots zijn op zijn kinderen, en er van houden. Waarschijnlijk jou paps ook wel? Misschien dat je voor hem gewoon eens langs moet gaan?

[Encrypted]

Pierreke schreef op 16-05-2005 @ 16:45 :
Ik heb geen ervaringen hiermee, maar ik denk dat dat je vader het leuk zou vinden je een keertje/vaker te zien. Het feit dat hij dat steeds vraagt. Misschien laat hij dat niet zo merken maar ik denk dat de meeste vader echt wel trots zijn op zijn kinderen, en er van houden. Waarschijnlijk jou paps ook wel? Misschien dat je voor hem gewoon eens langs moet gaan?

Exact mijn gedachten, je vader zal het zeker leuk vinden als je een keertje in de week ofzo langskomt. Ook al heb je geen zin, het blijft je vader, dat kan je niet veranderen.

[retzka]

ja ik ga er idd denk k maar eens heen..maja dan weet ik nooit egt iets te zeggen

[.:: Chantal ::.]

Heej,

Mijn ouders zijn ook gescheiden, ik woon bij mijn vader, en mijn moeder woont 5 min lopen van ons vandaan. Ik kom er wel iedere week, maar dan weer ik ook niks te vertellen. Meestal zitten we dan maar op de bank ofzo tv te kijken. Dan kan je een gesprek beginnen over het programma wat je aan het kijken bent ofzo. Wat je ook kan doen, ik kom wel eens rond etenstijd en dan ga ik gewoon meehelpen met het eten. Het maakt eigenlijk niks uit of je iets te vertellen hebt, als je er maar bent. Dat vindt je vader al leuk genoeg

Ook ik heb gescheiden ouders, en helemaal geen band met mn vader. Het is gewoon een enorme klootzak.. Maar goed.

Ik kan me voorstellen dat je vader je graag ziet. En ja soms weet je dan niets te zeggen. Ga gewoon een keertje langs, verzamel de moed. En als het leuk is mss ga jedan wel vaker. Neem desnoods je raport mee ofzo en ga daarmee op de thee. Het hoeft niet lang,een half uurtje of een uurtje. Maar probeer het eens.

[Daantje_0705]

Ik herken echt heel goed wat je zegt. Mijn ouders zijn ook gescheiden, nu al vijf jaar en de tijd dat ik thuis woonde heb ik bij mijn moeder gewoond. In het begin ging ik nog wel graag naar mijn vader want ik was altijd samen met mijn broertje en dan was het wel leuk. Ik woon nu op mezelf en als ik dan een weekend thuis ben dan vind ik het heel vervelend dat ik in zo'n weekend ook nog langs mijn vader 'moet' maar ik probeer het toch te doen omdat ik echt zie dat ik hem er een plezier mee doe. Als je niets weet te vertellen vertel dat gewoon wat je de afgelopen week op school en in je vrije tijd gedaan hebt ofzo, dat vinden ouders altijd wel leuk om van hun kinderen te horen. Je bent ook niet de enige die iets moet vertellen. Hij heeft misschien ook wel iets te vertellen.

Ik zou je toch aanraden om contact met je vader te blijven houden. In het stadium dat je ouders nog maar pas uit elkaar zijn is alles waarschijnlijk nog erg vaag en onzeker en weet je niet goed waar je aan toe bent en wat je overal mee aanmoet. Probeer toch contact te blijven houden. Het is gemakklijker om dat contact te behouden als je regelmatig een keertje langs gaat, als je er eenmaal langere tijd niet geweest bent wordt die drempel steeds hoger. Nu kan je er nog wat makkelijker voor kiezen. Ook al heb je er nu niet zoveel zin in en niet zoveel behoefte aan, misschien komt dat nog wel. Als je nu besluit dat je geen contact meer wilt kan je daar nu misschien wel goed mee leven maar de kans is groot dat je later spijt krijgt en dan is het een stuk moeilijker te herstellen.

Sterkte

[nijmegenaar]

erg herkenbaar! 11 jaar geleden waren mijn ouders gescheiden en ik wist ook geen raad met de band van mijn vader en mij. Destijds koos ik ervoor hem een paar jaar niet/nauwelijks te zien. Hij vond dit heel erg, dit vind ik nu ook heel erg, maar toen had ik die tijd nodig. Soms kan ik het me nog erg kwalijk nemen, maar ik kan het niet meer terug draaien. Mijn vader en ik hebben er een keer heel fijn over gepraat en hij zei dat hij het me nooit kwalijk heeft genomen.

Nu is de band met mij en mijn vader goed. Doordat ik toen de tijd had genomen alles op een rijtje te zetten, kan ik nu veel directer tegen mijn vader zijn. Vroeger was ik bang voor hem.

[retzka]

dankjewel voor jullie reacties! vooral daantje heeft idd gelijk, hoe langer ik niet ga, hoe moeilijker het misschien wel wordt. Want eigenlijk heb ik ook niet zo'n behoefte aan contact, het is niet dat ik het niet wil, maar ik mis het ook niet. Maja k ga zondag ofsow wel ff langs..thx!!

[retzka]

weet je wat het trouwens ook is. Ik ben eigenlijk ook wel boos op mijn vader geweest. Want het heeft een paar maanden geduurd voordat mijn moeder, broer en ik een ander huis gevonden hadden. En enige hulp die hij heeft gegeven bij het zoeken naar een huis is: schrijf je dan ook in bij nog een andere gemeente. Terwijl hijzelf lekker in dat huis blijft wonen met 5 slaapkamers, aparte keuken, 2 badkamers en 2 woonkamers en wij nu in een rijtjeshuis wonen. Is opzich niet erg..maar goed wat moet hij met al die ruimte en 2 auto's! en dan gaat ie ook nog eens zeuren dat ie geen geld heeft voor alimentatie en nieuwe meubels voor zichzelf, en hij veridnet tog egt wel meer dan mijn moeder

[****Alicia****]

Toen ik wat jonger was... (een jaar of 14) ging ik maar al te graag bij mn vader logeren... Ik kon over van alles en nog wat met mn vader praten... we deden veel dingen samen... Maar dit veranderde snel toen hij besloot om te gaan samenwonen met een andere vrouw en haar kinderen... Zij eisen veel aandacht van mn vader. Af en toe lijkt het alsof die andere kinderen van hem zijn en ik van een afstandje toekijk...

retzka schreef op 18-05-2005 @ 20:17 :
weet je wat het trouwens ook is. Ik ben eigenlijk ook wel boos op mijn vader geweest. Want het heeft een paar maanden geduurd voordat mijn moeder, broer en ik een ander huis gevonden hadden. En enige hulp die hij heeft gegeven bij het zoeken naar een huis is: schrijf je dan ook in bij nog een andere gemeente. Terwijl hijzelf lekker in dat huis blijft wonen met 5 slaapkamers, aparte keuken, 2 badkamers en 2 woonkamers en wij nu in een rijtjeshuis wonen. Is opzich niet erg..maar goed wat moet hij met al die ruimte en 2 auto's! en dan gaat ie ook nog eens zeuren dat ie geen geld heeft voor alimentatie en nieuwe meubels voor zichzelf, en hij veridnet tog egt wel meer dan mijn moeder

Kijk, als dat je dwars zit kun je natuurlijk gewoon aan hem vragen wat dat nou voor gedrag is. Als hij daar geen antwoord op wenst te geven, vooruit dan maar, maar wat mij betreft zou je dat gewoon moeten weten. Dit zit je blijkbaar nogal dwars. En erover praten is dan het beste wat je kunt doen.