De advertentie
Lieve Bart,
Nee, dat was niet echt een opening. Ze kende hem helemaal niet!
Beste Bart,
Hoe afstandelijk kun je zijn… Gefrustreerd streepte ze de woorden weer door. Ze kon wel wat beters verzinnen dan dat.
Allerliefste Bart,
Ze leek wel zo’n Valentijnsdagfreak met haar ‘allerliefste Bart’. Uit pure onmacht verfrommelde ze het papier en gooide het in het water. Ze begon wel weer opnieuw. Als het zo moest…
Ze pakte de krant die naast haar in het gras lag er nog eens bij. Eigenlijk was dat niet nodig, ze kende de advertentie uit haar hoofd, maar ze keek er graag naar.
Aantrekkelijke jongeman, 21, zoekt lieve vriendin, om mee uit te gaan. Trefwoorden: sci-fi, alcohol, computers. Alleen brieven met foto. Liefs, Bart.
Als hij liefs eronder zette kon zij wel beginnen met ‘lieve Bart’. Ze pakte haar pen weer op en begon te schrijven.
Gisteren had ze besloten dat het wel genoeg was geweest met haar leven zoals ze het nu leidde. Of beter gezegd, leed. Nadat haar zusje haar ervan had beschuldigd dat ze expres alle jongens op afstand hield had ze alle jongens uit haar klas gebeld of ze met haar uit wilden. Dat was – zacht uitgedrukt - geen succes. Dus ze gooide het op advies van haar zusje (“Probeer het eens met zo’n sneue contactadvertentie”) over een andere boeg. Ze had vanochtend een krant gekocht en was aan de waterkant gaan zitten. Ze hield van het meer en van het water. En zelfs de narcissen – rotbloemen – konden haar niet storen vandaag. Dit was de eerste dag van de rest van haar leven.
Bij het begin van de tweede alinea van haar brief twijfelde ze even. Wat moest ze nu over zichzelf vertellen? Was ze werkelijk interessant genoeg om deze Bart te kunnen boeien?
Ze dacht diep na en herinnerde zich toen ineens wat haar moeder altijd over haar zei. “Mijn dochter praat altijd zo diepzinnig”.
Ik ben negentien jaar en ik praat graag diepzinnig. Mijn hobby’s zijn… Wat waren haar hobby’s eigenlijk? Ze had wel eens een Star Wars film gezien. Zou dat ook onder science fiction vallen?
Mijn hobby’s zijn Star Wars-films kijken en computerspelletjes spelen.
Dat tweede was niet waar. Ze verwachtte in ieder geval niet dat Bart het spelen van Freecell onder ‘computeren’ verstond. Maar dat stoorde haar verder niet zo. Ze las de advertentie weer. Alcohol. Eigenlijk hield ze daar niet zo van. Dat was meer iets voor haar zusje, die dronk elk weekend die kleurige flesjes (Breezers?) en kwam lam thuis, als zij al lang lag te slapen. Haar zusje had haar wel eens een flesje aangeboden, dat wel. Ze dacht dat haar glazuur eraf zou branden, zo zoet vond ze het.
Ik drink graag Breezer, want ik houd van zoete dingen.
Ze beet op de achterkant van haar pen. Ze wist niet precies wat ze met dat uitgaan moest doen. Bedoelde hij het uitgaan van haar klasgenoten, tot diep in de nacht naar de discotheek? Dat vond ze om eerlijk te zijn vrij sneu. Maar ze was laatst met haar moeder naar het theater geweest.
Ook houd ik van uitgaan, dus we zijn wat dat betreft wel een goed koppel.
Koppel. Wat een rotwoord. Ze streepte het door en maakte er ‘goede combinatie’ van.
Nog even liet ze haar ogen erover heen gaan om te controleren of ze aan alle eisen voldeed. Alleen de foto nog. Ze had nog nooit een leuke foto van haarzelf gehad, dus had ze maar een foto uit de collectie van haar zusje gehaald – ze leken wel wat op elkaar en ze kon altijd nog zeggen dat ze haar haar weer donker had geverfd.
Ze pakte haar pen en schreef de laatste regel.
Ik hoop dat je zo een beetje een beeld van me hebt gekregen. Ik ben benieuwd naar hoe jij bent – dat kun je op basis van een brief natuurlijk niet zeggen, maar ik zou het erg leuk vinden als je me terug schreef.
Met een zwierige krul zette ze haar naam onder de brief en schreef het adres op de envelop. Toen ze de brief in de brievenbus liet glijden, glimlachte ze voldaan.
Ze zou nooit meer suf en saai gevonden worden. Binnenkort had ze een vriendje.
|