Meester

Je aquarelt mijn handen met je streken,
verft mijn haar jaloezie-groen
en twee grote gaten op de plaatsen
waar mijn ogen waterig waren.

Een penseel van uitgetrokken haren
blauwt mijn lippen, of treffend rood
en, verdomme, ik blijf nog staan ook

Je had beloofd te praten of anders
van mij een meesterwerk te maken,
maar ik poseer voor een schilder,
wiens palet te weinig kleuren kent.

[Reem]

Je aquarelt mijn handen met je streken
wat een heerlijke eerste zin, de beste van je gedicht denk ik. Dat ligt vooral in het dubbelzinnige van 'streken'. Verder vind ik je gedicht ook wel mooi: je gebruikt een leuke metafoor.

Een penseel van uitgetrokken haren
blauwt mijn lippen, of treffend rood
en, verdomme, ik blijf nog staan ook
hoort daar niet een punt achter? Ik vind deze strofe erg goed.

Qua ritme had het af en toe nog wel iets beter gekund, maar verder heb ik eigen geen kritiek. Leuk om te lezen!

[indigo]

Wauw, leuk. 'Twee grote gaten op de plaatsen waar mijn ogen waterig waren' vind ik erg mooi gevonden, net als 'een penseelvan uitgetrokken haren'. De tweede strofe-laatste zin, vind ik juist nog niet helemaal lekker lopen. Ik zou 'of' in de tweede regel weghalen, denk ik. In de laatste strofe zou ik de komma na 'schilder' weghalen. Maar, hij blijft leuk .