niet echt lastig zijn

[niempje..]

ik word soms een beetje zot van mijzelf.
ik heb nu ongeveer 2 maand een nieuw vriendje , en het overkomt mij dat ik 'spelletjes ga spelen' , een beetje onbewust wel.

soms ga ik dan doen alsof ik lastig ben, of me bozer maken dan ik al ben om alleen nog maar meer aandacht te krijgen of om lieve dingetjes te horen.
doen jullie dat ook soms?
het is niet dat ik veel te weinig aandacht krijg van hem, of dat ik kick op aandacht maar soms doe ik dit gewoon onbewust.

Ik doe het zelf niet en heb het ook nooit gedaan, vooral omdat ik altijd alleen maar bang ben dat ik lastig of vervelend ben, dat hij zich aan me ergert om wat voor reden dan ook etc.

Maar, ik snáp het wel.
En ik denk dat je het idd onbewust doet, maar het is wel heel belangrijk dat je het toch probeert te veranderen, omdat je anders in een patroon terechtkomt waar je niet blij van wordt en je vriend evenmin.
Ik zou het je vriend sowieso maar niet vertellen, want dan geef je hem het gevoel dat je hem belazerd, maar ik zou er wel zo snel mogelijk voor zorgen dat je dergelijke dingen gaat proberen niet meer te doen.

Er zijn bovendien zoveel leukere manieren waarop je er voor kunt zorgen dat je vriendje je even wat (extra) aandacht geeft, misschien is het wel een idee om daar eens aan te denken en als dat lukt, heb je dit soort maniertjes helemaal niet meer nodig.

[saartjeh]

niempje.. schreef op 31-05-2005 @ 19:59 :
ik word soms een beetje zot van mijzelf.
ik heb nu ongeveer 2 maand een nieuw vriendje , en het overkomt mij dat ik 'spelletjes ga spelen' , een beetje onbewust wel.

soms ga ik dan doen alsof ik lastig ben, of me bozer maken dan ik al ben om alleen nog maar meer aandacht te krijgen of om lieve dingetjes te horen.
doen jullie dat ook soms?
het is niet dat ik veel te weinig aandacht krijg van hem, of dat ik kick op aandacht maar soms doe ik dit gewoon onbewust.

ik snap helemaal wat je bedoeld
kmoet zeggen dat ik altijd dacht dat ik de enigste was en dat ik misschien wel aandacht zocht ofzow maar dat ik dat nog niet wist van mijzelf
bij mijn vorige vriend (1,5 jaar) had ik dit veel erger, ging doen alsof ik sliep enzow en droomde ik weet echt niet waarom
bij mijn huidige vriend heb ik dit nu na een maand iets van 1x een beetje gedaan maar nog nooit zo erg
het is best wel raar want je denkt indd dat het een vorm van aandacht is
ik kreeg ook altijd genoeg aandacht van mijn vriend dat was het niet maar toch
het was bij mij alleen niet altijd om lieve dingen te horen of dat hij lieve dingen over mij dacht maar ook dat hij mij zieliger vond ofzow, ja niet zo extreem en het klinkt nou wel als aandacht trekken maar is gewoon heel moeilijk uit te leggen

mijn theoriën zijn dat het aan jezelf kan liggen, aan je persoonlijkheid dus of aan de relatie of aan iets anders, wat meer te maken heeft met je persoonlijkheid met betrekking tot die relatie.
bij je persoonlijkheid kan het dus zijn dat je niet aandachtstrekkertje bent maar gewoon dat wat je net noemde, dat je dat in alle relaties bent zeg maar of in alle liefdesrelaties
bij de relatie kan het zijn dat de fout ligt bij de tekortkomingen van je vriend
bij die combi kan het liggen dat deze relatie die gevoelens oproepen

maar vraagje (als ik vragen mag natuurlijk) hoe lang had je met je vriend toen het begon, hoe lang heb je nu met je vriend, weet hij dit, wil je er echt wat aan doen of meer zo van zijn-of-er-nog-meer-zo-zijn en wat denk je zelf dat de oorzaak is


naja wel lang genoeg stukje dacht ik zo

[T!ne]

Ik doe het denk ik ook wel onbewust.. Want dan kan die mij zo lief aankijken .. Maar vaak lukt het mij niet en begin ik te lachen en dan heeft hij het ook wel door en moet hij er ook weer om lachen

[teirg]

Oh dat herken ik. Maar van mij was het echt onbewust dat ik achteraf dacht van: was dat nu echt nodig. Inderdaad een soort van aandacht trekken, maar ik heb geen flauw idee waarom ik dat deed.

Ik had dit vooral in het begin toen ik met mijn vriendje had. Maar wat de reden was, weet ik nog altijd niet. Aandacht kreeg/krijg ik genoeg. Nuja, het is vanzelf over gegaan, gelukkig.

Misschien proberen als je merkt dat je weer zo bezig bent van je er tegen te verzetten en toch vriendelijker proberen te doen?

[waves]

soms met zielig doen, dat neemt hij dan serieus op en dan moet ik lachen en dan heeft ie t wel door .

[Loezzel]

Oef, dat doe ik dus juist helemaal niet. Dan ben ik alleen maar bang dat ik hem met mijn vervelende gedrag afstoot...

[Inges]

Oh dat deed ik ook heel erg. Maar toen heb ik het tegen hem gezegd en nou lacht hij me altijd maar uit als ik weer zo'n bui heb. En terecht natuurlijk. Nu kan ik er zelf ook wel om lachen.

[Poeperd]

Volgens mij doet bijna iedereen dat wel eens. Ik in het begin ook, en toen weer opeens een periode waarin ik hem absoluut niet tot last wilde zijn etc.

Wel vaag, op het moment zelf heb je het niet echt door, maar achteraf wel. En dan dacht ik altijd 'wat ben je toch een kleuter' ven mezelf.

Nu hebben we meer dan een jaar, ik denk dat het 'slijt' met de tijd. Oeh dat rijmt

[groovy]

Yep, erg herkenbaar..dacht ook al dat ik de enigste was, schaamde me er ook wel voor, omdat ik het gewoon geen eigenschap vind om trots op te zijn..ik heb dat als hij heel erg met zijn vrienden bezig is, ik weet dat hij het absoluut niet slecht bedoeld, het merendeel van zijn tijd gaat al naar mij, en ik gun hem zijn vrienden..en toch..dan knaagt er iets en ga ik soms lastig doen om niets om toch aandacht te krijgen..eerst had ik niet door dat ik het zo speelde, maar iemand op het forum hier wees mij erop en toen kwam ik er dus achter dat er geen reden tot ruzie was met mijn vriend, maar dat ik die reden gemaakt had om toch maar aandacht te krijgen

Ik probeer er nu meer op te letten en hem contact met anderen ook te gunnen, ik verleg ook mijn grenzen door hem zelf te 'pushen' naar zijn vrienden zonder dat hij zich schuldig voelt dat hij mij alleen laat. En het werkt wel, ben dan ook wel beetje trots op mezelf dat ik hem vrij laat en in zijn waarde, want dat moet ook kunnen in een goede relatie

[smvs]

Volkomen normaal gedrag.

[Li]

Daar heb ik mezelf ook weleens op betrapt ja Zat ik beetje gemeen te doen en zielig blabla en achteraf voelde ik me kut en stuurde ik maar een lief smsje naar hem of ik belde hem even op, dan moest ie altijd wel lachen Meestal heb ik dat vooral als ik ongesteld ben.
Ik kan overigens wel begrijpen dat sommige mensen dat altijd hebben, het is niet goed, maar wel begrijpelijk