Symbool [Tijdelijke titel]

[Miss_Bella]

Symbool

Het zand voelt ijzig koud onder mijn blote voeten
De lieflijk blazende wind speelt zachtjes met mijn haar
Golven die onstuimig tegen mijn benen ketsen

IJzig koud zand symbool voor mijn eindeloze gedachten
De bescheiden spelende wind beschrijft zoals ik eens was
Duistere golven, als mijn eindeloze tranenregen
De rood ondergaande zon symboliseert mijn stervend hart

Zachtjes zingend in het laatste restje zonlicht loop ik weg.




Heeft iemand een suggestie voor een betere titel Ik kom er maar niet uit

[Reem]

Hmmm... ik vond de titel al meteen te expliciet, maar zo is je gedicht ook: eerst beschrijf je het strand en de zee om vervolgens uit te leggen (in de tweede strofe) waarmee je dat precies vergelijkt. Ik denk dat het mooier is als de lezer zelf kan raden wat je met je 'symbolen' bedoelt, omdat je nu eigenlijk alles 'voorkauwt': er blijft niets te raden over. Ik vind het te expliciet verwoord... ik zou proberen om de lezer meer te verrassen, of om de betekenis van je gedicht zelf in te laten vullen, zoals dat bij een open einde van een boek ook gebeurt.

Zachtjes zingend in het laatste restje zonlicht loop ik weg.
vind ik een mooie slotzin, maar het past niet bij de rest van het gedicht.

[Porcelain]

Ik vind de slotzin ook mooi en wilde even zeggen dat ik dit zoiezo een stuk beter vind dan je vorige gedichten.
Ik ben het wel eens met wat Re3m hierboven zegt, je vertelt het allemaal al zonder wat te denken over te laten.
Ik zou je eigenlijk willen zeggen: schrijf het eens opnieuw, je hebt mooie woorden gebruikt, gebruik die ook in je nieuwe gedicht, maar doe het niet zo:

Zand
Wind
Golven

Zand=gedachten
Wind=ik vroeger
Golven=tranen

Verberg het een beetje meer.

Wat kan ik anders dan me daarbij aansluiten.

Het zand voelt ijzig koud onder mijn blote voeten
De lieflijk blazende wind speelt zachtjes met mijn haar
vind ik best wel mooi eigenlijk, leuke beeldvorming.
En ook de laatste regel vind ik mooi.