Respect 2 all, met hun mooie oranje kleur…
Het wemelt hier van de (interpunctie-)foutjes, waar ik absoluut niet tegen kan. Enkel om die reden zou ik deze column al af kunnen schrijven. Verder is de boodschap die je wilt overbrengen maar rommelig. Het begin
Citaat:
Deze bandjes zijn niets meer en niets minder dan een hype. Ik ben van mening dat die mooie gele bandjes in den beginne een mooi statement maakten, en het was een zeer goede, leuke en vooral uitdagende manier om geld in te zamelen voor de kankerbestrijding.
|
is goed, je zet hier een mooi statement en hieruit zou een mooie column kunnen groeien. Maar het stuk dat er direct op volgt, namelijk
Citaat:
Maar wie bedacht het om na deze leuke gele, ook nog eens oranje "respect2all" bandjes te gaan produceren?
|
haalt voor mij ook meteen de kracht uit je column. Daarna kom je met
Citaat:
Ik herinner mij mooie TV beelden, waarin Harry Potter (of moet ik toch meneer Balkenende zeggen?)
|
waardoor ik je al bijna helemaal niet meer serieus kan nemen. Het grapje over Jan Peter is nu wel genoeg gemaakt, op een gegeven moment is de grap er ook echt af. Daarnaast gaat je taalgebruik achteruit, waardoor het lijkt alsof het eerste stuk een kopie van iets is.
Citaat:
voor zover de beste man al dan niet klungelig over kwam!
|
Ik begrijp niet precies wat je met deze zin voor ogen hebt, maar mijn taalgevoel begint te knipperen en te loeien, want in mijn ogen is deze zin hartstikke fout.
Citaat:
Het RTL Nieuws besteedde daarna zowaar 3 minuten van hun kostbare zendtijd...
|
Ook kleine dingen als getallen niet voluit schrijven is erg hinderlijk.
Citaat:
Respect zit in je hart, en niet in een of ander polsbandje. Respect wordt je bijgebracht door je opvoeding, de wereld om je heen. Respect hebben kun je leren, maar een oranje polsbandje straalt je dat niet in!
Respect voor ouderen, dat zit er in gebakken. Vice versa, respect voor jeugd, wat helaas niet al te vaak voor komt. En misschien wel de belangrijkste: respect voor multiculti!
|
Je noemt het woord ‘respect’ wel erg veel hier, waardoor het geheel maar traag en saai overkomt.
Citaat:
Eerlijk gezegd betwijfel ik of het merendeel van onze 'jeugd' wel door heeft wat respect werkelijk is ... Misschien moet dat toch eens opgezocht worden in de Dikke van Dale!
|
Ook in dit stukje vind ik dingen om iets over te zeggen. Allereerst, waarom zet je ‘jeugd’ tussen aanhalingstekens? Waarom zet je drie puntjes neer in plaats van één? Verder vind ik de uitsmijter, die toch erg belangrijk is voor een column, in dit verband niet echt passen. Je column gaat eerst over de oranje sierraden, vervolgens over wie die dingen draagt of hoort te dragen, vervolgens aan/voor wie we respect dienen te hebben en je laatste zin gooit dan iets in de richting van ‘jongeren weten niet wat respect is’. Beste schrijver, ik heb de puberale leeftijd – vijftien, jawel! – bereikt waar ik dus volgens jou in die categorie val. Ik weet best wat respect is, maar ik heb enkel respect voor mensen die het verdienen. Ik respecteer bijvoorbeeld Adolf Hitler, omdat hij toch vrij veel bereikt heeft in zijn leven. Ook is hij één van de laatste veroveraars. Ik heb respect voor mijn ouders omdat zij mij opgevoed hebben. Ik heb geen respect voor bepaalde mensen omdat ze het in mijn ogen niet verdiend hebben. Dat is dan ook het grootste probleem in de samenleving. Niet zozeer de jongeren die niet meer respecteren, maar ook de volwassenen waar bijna geen respect meer voor op te brengen valt.
Hand in eigen boezem
Ook hier is het begin goed, het taalgebruik is vrijwel correct en het onderwerp lijkt ook iets waar over geschreven kan worden.
Citaat:
‘Moeite met moslims is uw eigen schuld’ is de titel van een in het oogspringend artikel in het NRC van zaterdag 21 mei.
|
is een goede opening die direct verklaard wordt door een korte samenvatting van het artikel, waar beweerd wordt dat allochtonen niet precies weten hoe te integreren, simpelweg omdat de Nederlanders geen echte cultuur hebben. Die bewering lijkt juist, maar als ik rondkijk, allereerst in mijn eigen omgeving, vervolgens naar de personen die dit onderzoek hebben gedaan – Amerikäfer! -, kan ik niets anders doen dan wachten wat ik aan overtuigende argumenten op mijn bord krijg.
Citaat:
We hebben het homohuwelijk, de euthanasie wetgeving, een (relatief) stabiel zekerheidstelsel voor (sociale)zorg. We hebben stampot. We hebben BZN. We hebben Jantje Smit.
|
Je begint te noemen, maar veel van die dingen zijn niet eens opper-Nederlands. Bijvoorbeeld het homohuwelijk, we zijn daar wel pioniers, maar we hebben voor zover ik weet niet de primeur. Ook zie ik de weerslag van het homohuwelijk niet in Nederland. Hoe vaak ik ook buiten ben, ik heb nog nooit – ik herhaal: nog nooit – een homostel over straat zien lopen.
Vervolgens, de wet op euthanasie is ook niet bepaald Nederlands. Ook hier zijn we pioniers, maar er zijn veel andere landen die dat ook doen. Verder, wat betekent BZN nu helemaal voor de samenleving? En Jantje Smit, dat is gewoon een möchtegern Duitser. Als je iets over de Nederlandse cultuur wilt noemen, doe het dan goed. We hebben molens, klompen, gedoogbeleid op prostitutie en softdrugs, je mag je eigen plantjes telen, zolang het er niet te veel worden en we hebben kaas. En inderdaad, zoals je verder noemt: de VOC, met onze Piet Hein en de zilvervloot.
Vervolgens maak je nog meer mooie statements waar ik graag met je in discussie wil gaan, omdat ze voor mijn gevoel niet kloppen. Je stelt vragen, retorische vragen. Daarna begin je ineens over de politieke ambities van een niet nader te noemen misdaadverslaggever. En ineens, zomaar ineens, eindig je het verhaal met
Citaat:
Het onomkeerbare omkeren kunnen wij alleen, door ons eens echt open te stellen en niet bang te zijn. Angst is een slechte raadgever, en in andere landen werkt het ook prima. Laten wij een zijn zoals zij ons zagen!
|
.
Pas na lang puzzelen, kreeg ik door wat je met je laatste zin bedoelt, verder lijkt het alsof je de laatste twee alinea’s hebt afgeraffeld omdat je teveel woordjes had. Dit doet afbreuk aan je column, evenals de spelfoutjes
en het idee dat geschetst wordt, dat voor mijn gevoel niet helemaal klopt. Deze column gaat mijn stem niet ontvangen.
Geen titel
Ik ben er heilig van overtuigd dat dit stukje waarlijk nergens over gaat. Het is een kort verhaaltje over een geblesseerde parkiet, waar eigenlijk maar heel weinig mee gebeurt.
De passages zijn erg flauw, té flauw om leuk te zijn.
Citaat:
Hellen is 23 jaar, zwart geverfd blond haar, vaak zwarte kleding, maar geen gothic, wel dierenparagnost.
|
en
Citaat:
Hellen op de verjaardag van haar zusje, Hellen op een party, Hellen in haar tuin, Hellen met haar katten, Hellen aan het werk. Ja, ze is wel overal aanwezig.
|
Verder zijn ook hier de schijnbaar broodnodige foutjes in de tekst te vinden, zoals getallen die niet voluit geschreven worden
Citaat:
Naast de 3-persoons bruine, (…) De kamer zelf is niet groter dan 4 bij 5 meter.
|
Ook zit dit stukje vol van tegenstellingen, wat mooi zou zijn als het goed uitgewerkt zou worden, maar fratsen als
Citaat:
Géén hightech apparatuur te vinden in dit huis, maar wel de geur van wierook.
|
kan ik niet bepaald waarderen.
Je stukje gaat verder in de flauwheid, passages als
Citaat:
Door mijn schouders in de lucht te steken en een zoeloelip te trekken, begrijpt Hellen dat ik er ook niet het fijne van weet.
|
geven wel aan dat je weet dat er humor in je verhaaltje moet, maar eigenlijk niet helemaal weet hoe je dat moet doen. Het stuk zou gesproken, met bijbehorende gekke bekken, veel beter tot zijn recht komen.
Citaat:
"Hoezo heet ze Harry? Dat is toch géén meisjesnaam?"
|
Hadden we hier het almachtige woordje ‘waarom’ voor?
Citaat:
'Sssst!' Fluistert ze (…).
|
[verbeter] 'Sssst,' fluistert ze (…).[/verbeter]
Of negeer je spellingscontrole en houd in ieder geval die komma vol.
Citaat:
dat Harry ze waarschijnlijk onder zijn oksels
|
Haar oksels?
Dat was wel genoeg aan corrigeerwerk, dacht ik zo. Het is warm en naarmate de temperatuur stijgt, word ik luier. Het meeste heb ik al opgemerkt, waardoor het commentaar op deze column net iets langer is dan een half A4’tje.
Roosjes verwelken, vriendschappen vergaan
Ik heb weinig meer te zeggen over deze column dan ‘kut’.
Dit komt door de slotzin, de titel, de boodschap, het taalgebruik en vermoedelijk ook de auteur, maar daar kom ik later pas achter. Vergeef me, ik ben chagrijnig
Verder is het niveau dermate deprimerend dat ik verder geen commentaar geef, zeker niet omdat ik geef commentaar geef op mijn column, en hoe meer columns ik beoordeel, hoe groter de kans is dat jullie de mijne eruit kunnnen vissen. Plus, ik zit in mijn maandelijkse periode, dus heb medelijden.