Mijn ouders hebben me wel eens verteld hoe dat in de vroegere jaren ging. Als ze dan uitgingen zaten de meisjes aan de kant en de jongens kwamen dan op hun af om met ze te dansen of zoiets.

Tja en vanzelf raak je dan aan de praat. Maar als ik me dan zoiets voor de geest haal, zie ik dat niet echt als versieren (maja, ik zal wel een verkeerd beeld hebben hoe het allemaal precies ging), dus ik denk vergeleken met vroeger (20, 30 jaar geleden) dat het aantal mensen die versieren is toegenomen. Maja, verdere verschillen...
Wat mezelf betreft: ik ben geen versierder en ik zal het ook nooit worden. Ik durf nou eenmaal heel weinig. Eigenlijk houd ik meiden alleen maar heel close vast als ik weet dat zij me heel erg leuk vinden, gek op me zijn. Maar als ze alleen maar aardig overkomen als een goede vriendin, ik ze wel leuk vind (en eventueel meer wil) onderneem ik nix. Ik ben gewoon onzeker en wil niet dat diegene dan op een "negatieve" manier (in de vorm van een afwijzing) reageert als ik haar versier. Maja, wie zegt dat het negatief is he.

Maar in dit soort gevallen ga ik altijd uit van een minder goede afloop. Niet goed, maja zo zit ik nou eenmaal in elkaar.