De verdrietsvisser

[Disintegration]

Hij kwam uit een zee van melancholie
en wild waren zijn haren

We dronken zijn bloed,
wasten onze wonden
in de zuren van zijn schmerzen

Als een roversman
de enige herder
in een tragedie
voor citroenmelisse

We hebben even geleefd
alleen, doch samen met hem
In het verloren water van dagen


(zwom in)


Hij kwam uit haar zee
en zilt waren zijn tranen.

[Porcelain]

Mooi!

Vooral hoe dat eerste stukje overeenkomt met het laatste, wild-zilt is fantastisch (ik vind 'zilt' echt één van de paar prachtige woorden die onze taal bevat).

'doch' vind ik daarentegen hier veel minder mooi dan 'maar'.
Alleen, maar samen met hem
het klinkt wat hopelozer, het hoeft van mij niet zo statig en bovendien vind ik 'doch' één van de wat minder mooie woorden die onze taal bevat, al gebruik ik het zelf ook regelmatig.
Strofe 3 vind ik een minder punt van het gedicht, ik heb het over moeten lezen en struikelde daarom, en ik zag in de eerste instantie niet echt wat het nou toevoegde.

Dit gedicht is ook mooi omdat het loopt, het 'golft' een beetje. Dus zinnen, het onderwerp en titel passen mooi bij elkaar.

Mooi, je roept beelden en gevoel op.

[Disintegration]

Fijne reactie! Allereerst ben ik blij dat je het mooi vindt, in mijn gedichten probeer ik net het oproepen van beelden en gevoelens als belangrijkste verwezenlijking te zien.

Strofe drie is naar mijn gevoel ook helemaal anders dan de overige strofes, maar ik zie het niet als overbodig, eerder als een soort golfbreker waar de golvende zinnen / zee even tegen aan botst (al kan dit ook een negatief effect hebben , zoals je zelf al schreef).

Ook vind ik het leuk dat je oog had voor het klankverband tussen de beginstrofe ("wild") en het slot ('zilt"). Zilt is inderdaad een prachtig woord! (al zou ik er nog tientallen andere kunnen opsommen)

over die "doch" kan ik je alleen maar gelijk geven, ik pas het wel eens aan...

[Astuanax]

heel mooi!

[*nerwen elensar]

Sluit me aan bij Porcelain maar heb nog een vraagje. Ik struikel namelijk ook over de derde strofe, wat bedoel je er precies mee? Die strofe maakt me echt wel nieuwsgierig, de functie als golfbreker vind ik niet echt geslaagd maar zou graag willen weten wat je er precies mee wilt zeggen want de rest van het gedicht komt me vrij duidelijk over.

[botervleug]

Disintegration schreef op 31-07-2005 @ 20:56 :
Hij kwam uit een zee van melancholie
en wild waren zijn haren

We dronken zijn bloed,
wasten onze wonden
in de zuren van zijn schmerzen

Als een roversman
de enige herder
in een tragedie
voor citroenmelisse

We hebben even geleefd
alleen, doch samen met hem
In het verloren water van dagen


(zwom in)


Hij kwam uit haar zee
en zilt waren zijn tranen.

strofe 2 vind ik ietwat hortend, zuren en smerzen vind ik tongbrekend, hoewel aardige beginrijm.

de citroenmelisse is geniaal! werkelijk geen idee waar het vandaan komt maar een woord als citroenmelisse is echt iets wat je verder alleen op pakjes pickwick tegenkomt.

de laatste strofe vind ik buitengewoon erotisch. of is dat mijn dirty mind?

[Disintegration]

Laten we maar stellen dat een gedicht steeds anders geïnterpreteerd kan worden

[neardo]

Mooi, dit is zo'n gedicht waar je gedachten nog even bij blijven hangen.

neardo schreef op 05-08-2005 @ 02:21 :
Mooi, dit is zo'n gedicht waar je gedachten nog even bij blijven hangen.

Daar ben ik het wel mee eens. Het is laat dus misschien heb ik later nog meer zinnigs te zeggen, maar misschien ook niet.

[Reynaert]

Erg goed. Je woordgebruik spreekt erg tot de verbeelding, bijvoorbeeld: roversman, herder, citroenmelisse. Door de manier waarop je ze gebruikt lijken ze heel goed bij elkaar te passen. Het stuk wat me echt hélemaal niets deed was de tweede strofe. Het is naar mijn idee veel te simpel, zelfs ondanks je woordgebruik (schmerzen ). Ik kreeg echt het idee van 'oh ja, dat is zo'n stukje, dat heb ik al veel vaker gelezen'. Maar het einde vind ik dan wel weer helemaal fantastisch, het past perfect en maakt het wat mij betreft helemaal af. Een mooi gedicht.