Kijk [strofe 1]

Met zowel het raam als de gordijnen open,
doe ik alsof
ik niets te verbergen heb.
Zonder de stress en de spanning,
binnengeslopen,
kunnen mijn veren mij dragen
op de weg.
Toch verberg ik iets,
heb wat buitengesloten.
Niemand mag weten dat ik aanwezig ben.

--

Ik heb maar besloten dat ik ook voorzichtig moest gaan dichten. Het houdt je scherp De rest leek teveel op verhaal, dus dat zal op Letteren teruggevonden worden. Dit mag beoordeeld worden als gedicht en daarvoor is het lezen van de rest niet nodig, tenzij je niets te doen hebt.

[Halogeen]

Met zowel het raam als de gordijnen open, doe ik alsof ik niets te verbergen heb. Zonder de stress en de spanning, binnengeslopen, kunnen mijn veren mij dragen op de weg. Toch verberg ik iets, heb wat buitengesloten. Niemand mag weten dat ik aanwezig ben.

Ik vind het nog steeds wel erg proza. Het zijn 'geheimzinnige' zinnen in stukjes genknipt. Misschien dat de overstap van poëzie naar proza makkelijker gaat dan andersom?

wat weer mijn vooroordelen over proza bevestigt, maar dat is een hele andere discussie ^^

Halogeen schreef op 07-08-2005 @ 08:36 :


Ik vind het nog steeds wel erg proza. Het zijn 'geheimzinnige' zinnen in stukjes genknipt. Misschien dat de overstap van poëzie naar proza makkelijker gaat dan andersom?

wat weer mijn vooroordelen over proza bevestigt, maar dat is een hele andere discussie ^^ [/B]

Ach, ik ga natuurlijk niet voor het makkelijk. Ik ben het schrijven van verhalen gewend, maar dit kreeg ineens iets weg van een gedicht. Maar ik ben nog vrij slecht in de dichtkunst, al gaat dat veranderen

[Reem]

Ik vind het ook nog te veel weghebben van proza. De vraag is natuurlijk, of ik dat ook zou zeggen als ik niet wist dat je eigenlijk alleen proza schrijft... Ik denk dat het een kwestie van oefenen is.
Dit blijft voor mij hoe dan ook te verhalend, maar ik denk dat je jezelf hierin best kunt verbeteren.

Halo: dat is nog best wel een interessante discussie...

Mmm, discussiëer gerust, wellicht leer ik ervan. Dan is iedereen blij .

[Reynaert]

Het valt er wel aan af te lezen dat je nog niet zo lang dicht. Allereerst is je woordgebruik totaal niet spannend, het leest inderdaad nogal verhaalachtig en omdat je maar een heel kort stukje tekst aanbiedt (zodat het een gedicht lijkt?) wordt het al snel heel saai en vaag. Uitdrukkingen als 'doe ik alsof ik niets te verbergen heb' mogen in een verhaal dan wél kunnen (alhoewel ik het daar ook lelijk vind), in een gedicht staat het totaal niet. En hoewel je zelf zegt 'niet voor makkelijk te gaan', komt het wel zo over, vergelijk:

'Suisend vallen de sterren in de horizon.
Van achter dit stuk ingeraamd buiten
ben ik hier alleen nog maar,
alleen.
Een siddering, de zorgen sissen
achter mijn oren.
Maar gevleugeld vervlieg ik van alles,
wat heb ik mij verborgen.'

Vijf minuten werk, ik heb jouw gedicht als raamwerk gebruikt en elke regel 'vertaald' in andere woorden die dezelfde betekenis zouden kunnen hebben. Máár alles kan ook wat anders betekenen, en meerdere interpretaties zorgen meestal voor een spannender gedicht. Welk gedicht vind je zelf beter?

[Porcelain]

Ik lees je wel eens op Letteren en moet zeggen dat je stukken beter verhaalt dan dicht (vind ik).
Het is een gedachtengang die je hier opschrijft, en dat doe je eigenlijk in redelijk simpele woorden, dat vind ik zonde, want de kunst van zo'n soort gedicht is vaak juist het woordgebruik.

Oh, wacht, ik heb even de commentaren boven me gelezen en Reynaart zegt precies dat wat ik bedoel.

Ik wil toevoegen dat ik de volgende zin:
'Toch verberg ik iets, heb wat buitengesloten'
het minste vind aan je gedicht. Dat komt door verschillende dingen.
'Wat' vind ik hier niet mooi, het klinkt me te plat.
De zin bestaat een beetje uit drie stukjes: 1.Toch | 2.verberg ik iets | 3.heb wat buitengesloten. Hierin kun je 'toch' voor beide zinnetjes erna gebruiken (vergeef me mijn gepraat alsof ik het tegen een klein kind heb, maar ik weet het anders niet goed uit te leggen). Ik vind dit zoiezo niet mooi, en als je het toch doet vind ik dat de zinnetjes 2 en 3 gelijk aan elkaar moeten zijn, maar dan in andere woorden; zo komt het bij mij over.

Wat een verhaal, gewijd aan zoiets kleins.
Ik vind het overigens wel leuk om letteraars te zien dichten.

Hey, tof, twee vrij lange posts.

Ik begin bij Porcelain:

Ik lees je wel eens op Letteren en moet zeggen dat je stukken beter verhaalt dan dicht (vind ik).

Dat merk ik ook aan mijzelf. Ik schrijf nu eenmaal langer dan ik dicht en waarschijnlijk zal ik me altijd thuis blijven voelen bij de proza in plaats van de poëzie. Desondanks ben ik vrij gebrand om in ieder geval een beetje te kunnen dichten.

Het is een gedachtengang die je hier opschrijft, en dat doe je eigenlijk in redelijk simpele woorden, dat vind ik zonde, want de kunst van zo'n soort gedicht is vaak juist het woordgebruik.

Note taken

(vergeef me mijn gepraat alsof ik het tegen een klein kind heb, maar ik weet het anders niet goed uit te leggen).

Dat overleef ik wel hoor.

Ik vind het overigens wel leuk om letteraars te zien dichten.

Als in: schattig dat ze het proberen maar ze bakken er stiekem allemaal niks van?

En nu van Reynaert, waar bijna het hele verhaal leidt naar de laatste zin:

Welk gedicht vind je zelf beter?

Het jouwe, want je taalgebruik is exotischer.
Waarom doe je dat zelf dan niet?
Omdat ik erg rechtlijnig denk en omdat mijn 'dichtwoordenschat' nog lang niet zo groot is als ik hem wil hebben. De oplossing is natuurlijk erg veel gedichten lezen

Bedankt voor het commentaar beiden!