[verhaal] Spiegelwering

[vidaaa]

dit is het eerste verhaal(tje)/proza dat ik ooit schrijf. ik weet niet of het goed is, dus kan ik wel een beetje harde letteren-kritiek gebruiken.

Spiegelwering

‘Wat kan er mooier zijn dan de grijsblauwe reiger, die voor ooievaar speelt als hij mijn zorgen meeneemt op zijn tengere rug?’ Britt stapt zelfverzekerd nog een stukje dichter naar de waterkant. Stil en voorzichtig, om geen nieuwe zorgen op haar pad te vinden, heeft ze zich nu al twee meter voetstappen van me verwijderd . Ik zal haar nooit kunnen tegenhouden, dus is het beste wat ik kan doen gewoon met haar meelopen, en hopen dat alles goed gaat. Dat zijn Britt en ik. Gedetailleerder zou je onze relatie niet kunnen beschrijven.

Vanmorgen, toen ze me wakker droomde, wist ik al dat dit vandaag zou gaan gebeuren. Al enkele maanden zoekt Britt de meest druilerige donderdagen uit om hier naartoe te gaan. Hier, aan het water, waar een reiger nog een reiger is, en ik mezelf kan zijn.

Als we samen aan het water staan kijk ik langzaam naar beneden, en zie ik de lucht in mijn ogen betrekken. Ik herinner me Britt’s woorden, weet dat het te laat is, en kijk mezelf nog een keer goed aan . De overeenkomsten zijn overduidelijk. Als de rimpel op mijn gezicht weerspiegelt op het water, vaart hij weg zonder om te kijken. Ik weet dat ik Britt beter ken dan zij ooit zou vermoeden. Ik ken Britt. Ik ben Britt.
Ik was Britt, als ik haar zonder mededogen meeneem naar een mooiere wereld. Een korte plons maakt een einde aan enkele onschuldige rimpels op het water. In de verte verbaast een eenzame reiger zich over al dit ochtendlijk lawaai.

[Tovenaar]

Je probeert ten eerste veels te krampachtig ''mooie'' zinnen te maken. Beginnen met iets als

Wat kan er mooier zijn dan de grijsblauwe reiger, die voor ooievaar speelt als hij mijn zorgen meeneemt op zijn tengere rug?’

kan jij heel passend vinden voor de boodschap van het verhaal, maar de lezer zal van deze omschrijving weinig tot niets begrijpen. Je maakt deze fout meerdere keren, ook bijvoorbeeld bij

Vanmorgen, toen ze me wakker droomde

Dit soort creatieve uitspattingen kun je wel gebruiken, maar ik zou, zeker als je net begint het veel simpeler houden. Als je je ontwikkelt leer je vanzelf hoe je beelden, situaties, emoties mooier kunt omschrijven. (Dit betekent overigens niet dat ik van mezelf vind dat ik het wel goed kan, daarom probeer ik ook dit soort dingen alleen te gebruiken als ik zeker weet dat de lezers het begrijpen en het iets toevoegt aan het verhaal) Probeer eerder naar details te zoeken die de boodschap van je verhaal versterken, en laat de lezer zo langzaam te weten komen wat er bedoelt wordt. Als je te mooi wil schrijven leidt dat alleen maar af, voor jou en voor ons.

Wat je wel goed doet is consequent de vergelijking met de reiger in dit verhaal doorvoeren. Blijkbaar staat die symbool voor de rust? Ik begreep dat niet zo goed, maar het is in ieder geval prettig dat je dat symbool, wat je meteen al introduceert, in de laatste zin laat terugkomen. Zo is het verhaal in ieder geval ''rond''.

(Oh en ik had een beetje moeite om te begrijpen wat je nu wilde uitbeelden, maar ik geloof dat ik het nu ongeveer begrijp. Een meisje dat een beetje schizofreen is en zelfmoord pleegt, toch?)

[Vogelvrij]

Britt's-> Britts

En ja, dat staat heel raar, maar volgens mij moet de -s er toch echt aan vast...

Ik vind het eigenlijk wel een mooi verhaaltje. Je kan merken dat je normaal gedichten schrijft, daar moet je misschien inderdaad een beetje mee oppassen (want daardoor komt het natuurlijk dat sommige van je zinnen wat krampachtig mooi lijken te zijn, lijkt me).

[Astuanax]

De tweede strofe vind ik heel mooi maar zoals tovenaar al zei heb je in de eerste strofe te krampachtig 'mooi' willen schrijven en gaat de verhaallijn daardoor voor mij de mist in.

[Nienna*]

Ik vind het juist wel grappig hoe sommige dingen levendig worden gemaakt, juist dat met dat dromen en zo.

[I C U]

Ik had ook al zo het vermoeden dat je vooral gedichten schrijft, omdat sommige zinnen typisch iets voor een gedicht zijn. In korte verhalen kan het wel, de zinnen 'overdreven' verfraaien', hoewel het het lezen er niet makkelijker op maakt. In lange verhalen wordt het meestal een beetje TE.
Wat je beschrijft boeit me trouwens wel, het is iets waar je over na kan blijven denken.

[ragdoll]

Erg mooi, maar af & toe wel wat gezwollen omdat sommige regels - wat de anderen ook al zeiden - echt van die "gedichtregels" zijn...