Probleempje

[Dobomobo]

Ik heb een probleem. Ik heb al 10 maanden een superleuke vriendin, die ik absoluut niet kwijtwil. Maar ik ben niet de enige jongen op school. Er is 1 jongen die haar leuk vind, en af en toe kletsen ze weleens. En mede doordat deze jongen haar leuk vind HAAT ik hem(ben ik jaloers?). Als een soort van hormonale reactie loop ik dan weg en raak ik een beetje in paniek. Vaak voel ik me dan de rest van de dag k*t. Ik heb het haar al gezegd dat ik hem haat en zei heeft al vaker gezegd mij absoluut niet kwijt te willen en dat ze superveel van me houd.

Toch blijf ik me op de een of andere manier zorgen maken, omdat ik deze jongen niet vertrouw en niet weet wat hij in zijn macht heeft om mijn vriendin in te pikken.

Ik weet zelf niet echt wat mijn probleem is, maar ik weet wel dat ik er kapot van ben dat ik zo doe. Ik heb al vaker zitten huilen, en weet niet meet wat ik moet doen. Het laatste dat ik wil is dat het uitgemaakt wordt.

Zijn er meer mensen die dit probleem hebben(hadden)?

zo ja wat hebben zij ermee gedaan, en misschien zijn er mensen die dit niet meegemaakt hebben en wel raad weten.

Ps. dit verhaal is een beetje snel uitgelegd, ik hoop dat jullie het begrijpen.

[Roos]

Je zegt dat je die jongen niet vertrouwt.

Maar het gaat erom: vertrouw jij je vriendin? Je geeft nu echt signalen af van niet, dat zal je vriendin ook niet leuk vinden.

Dobomobo schreef op 09-09-2005 @ 17:44 :
En mede doordat deze jongen haar leuk vind HAAT ik hem(ben ik jaloers?).

Nuh.


Tis je vriendin, vertrouw haar.

[DvoorA]

ik heb precies hetzelfde als jij, er werkt een meisje op het werk van mijn vriend en ze kletsen vaak over muziek enzo. Ik vond haar vanaf het begin al een zielig figuur, maar mijn vriend schijnbaar niet. Nu koopt hij ineens beltegoed nadat we al maanden zonder zitten en hij het nooit nodig vond dat te kopen. Hij spuit nog eens extra parfum op voor hij naar zn werk gaat. Ik mag hem niet meer komen ophalen wegens onduidelijke redenen. Ik weet ook niet wat ik ermee aanmoet, aan de ene kant wil ik het liefst geen 1 woord aan dat meisje besteden omdat ik haar het toppunt van sneuheid vind, aan de andere kant ben ik jaloers en achterdochtig. Tegenstrijdigheid...

Roos heeft denk ik wel gelijk, het gaat er vooral om of je je vriendin vertrouwt en schijnbaar doe je dat niet (en ik mijn vriend ook niet). Ik denk dat je alleen maar kunt proberen je vriendin bij je te houden door leuk voor haar te zijn zodat het niet in haar opkomt wat bij die jongen te zoeken.

[Periodiek]

Daar is een woord voor: 'jaloers', en dat is volkomen gezond.

Je mag verwachten dat nog veel meer jongens haar leuk vinden; je bent tenslotte niet de enige. Het is logisch dat die jongen haar probeert te versieren want hij wilt ook een vriendin.
Aangezien ze zegt dat ze veel van je houdt, niet bij je weg wilt, bewijst dat ze je niet kwijt wil raken. Bovendien hebben jullie al tien maanden een relatie, dus dat zit wel goed.

Nu vraag ik me af: Vertrouw je haar genoeg? Zo niet, waarom vertrouw haar niet? Of heb je in eerdere relaties zoiets meegemaakt, waardoor je zo jaloers wordt?

[Dobomobo]

Periodiek schreef op 09-09-2005 @ 18:00 :

Nu vraag ik me af: Vertrouw je haar genoeg? Zo niet, waarom vertrouw haar niet? Of heb je in eerdere relaties zoiets meegemaakt, waardoor je zo jaloers wordt?

Allereerst bedankt voor de serieuze reacties


Over vertrouwen. Ik denk dat ik haar wel vertrouw, maar voor maar 99%. er is altijd wel 1% kans dat zei ervandoor kan gaan met een ander, en ik denk dat ik daar heel erg bang voor ben. Om haar kwijt te raken.

en t stomme vind ik gewoon dat we dit probleem hebben, maar wel gewoon superveel van elkaar houden.

[yapo]

Dobomobo schreef op 09-09-2005 @ 17:44 :
Toch blijf ik me op de een of andere manier zorgen maken, omdat ik deze jongen niet vertrouw en niet weet wat hij in zijn macht heeft om mijn vriendin in te pikken.

De enige macht die die jongen nodig heeft is jouw gebrek aan vertrouwen in je vriendin. Als ze zegt dat ze van je houdt geloof je haar blijkbaar niet en zodoende breng je haar aan het twijfelen over jullie relatie, waardoor je angst wel es werkelijkheid kon worden.
Laat haar merken dat je om haar geeft en weet dat ze niet voor niets al 10 maanden jouw vriendin is. En als ze werkelijk iemand anders wil, dan doe je daar toch niets aan. Dus geef haar gewoon geen reden om bij je weg te gaan en stel je wat minder jaloers op.

[Nienna*]

Ik heb ongeveer hetzelfde, alleen gingen ze dan écht veel met elkaar om en dergelijke en op een andere manier, vond ik. Altijd als ik ze samen zag, hadden ze de grootste lol en als ik niet wist waar hij was, wist ik waar ik hem moest vinden.

Ik heb er duidelijk met hem over gepraat dat ik het niet meer volhoud op deze manier en dat hij de grens aan moet geven: tot hier en niet verder, tegen dat meisje. Hij mag van mij niet meer reageren op het koosnaampje dat ze hem geeft en zo, want daar kan ik niet tegen.
Afspreken met haar zie ik ook niet zitten.
Wel mag hij op school en MSN natuurlijk gewoon met haar praten... maar ze heeft al eens met een jongen gezoend die een vriendin had, ook al was dat niets, ik weet nu waartoe ze in staat is en dat maakt me bang.

En nee, ik vertrouw mijn vriend niet volledig, want je kunt niemand echt volledig vertrouwen denk ik. Het is ook maar een mens... Hij was er bovendien eerst nog verliefd op ook (voor mij).

Gewoon goed praten dus en je grens aangeven! Tot hier en niet verder...
maar wees niet onredelijk. Denk er eerst over na, schrijf het op en lees in een nuchtere bui eens over wat je van haar vraagt.
Daarna kun je er gewoon eens over praten en vragen hoe zij er verder tegenaan kijkt.

[mara18]

Nienna* schreef op 09-09-2005 @ 18:19 :
Ik heb ongeveer hetzelfde, alleen gingen ze dan écht veel met elkaar om en dergelijke en op een andere manier, vond ik. Altijd als ik ze samen zag, hadden ze de grootste lol en als ik niet wist waar hij was, wist ik waar ik hem moest vinden.

Ik heb er duidelijk met hem over gepraat dat ik het niet meer volhoud op deze manier en dat hij de grens aan moet geven: tot hier en niet verder, tegen dat meisje. Hij mag van mij niet meer reageren op het koosnaampje dat ze hem geeft en zo, want daar kan ik niet tegen.
Afspreken met haar zie ik ook niet zitten.
Wel mag hij op school en MSN natuurlijk gewoon met haar praten... maar ze heeft al eens met een jongen gezoend die een vriendin had, ook al was dat niets, ik weet nu waartoe ze in staat is en dat maakt me bang.

En nee, ik vertrouw mijn vriend niet volledig, want je kunt niemand echt volledig vertrouwen denk ik. Het is ook maar een mens... Hij was er bovendien eerst nog verliefd op ook (voor mij).

Gewoon goed praten dus en je grens aangeven! Tot hier en niet verder...
maar wees niet onredelijk. Denk er eerst over na, schrijf het op en lees in een nuchtere bui eens over wat je van haar vraagt.
Daarna kun je er gewoon eens over praten en vragen hoe zij er verder tegenaan kijkt.

Ik begrijp je volkomen, maar ik wilde toch even iets vragen. Ben je niet bang om hun vriendschap in de weg te staan door hen te 'verbieden' om af te spreken?
Want eigenlijk kan je dat ergens niet maken omdat je vriend nog niet is vreemdgegaan met dat meisje.

Voel jij je dan niet de 'boosdoener' om het zo te zeggen?
Ik vroeg het me maar even af toen ik dit las, ik begrijp best dat je het niet leuk vind hoor...

[WolterB]

Jij bent te jaloers en mss vertrouw je je vriendin niet genoeg, want zij heeft toch voor jou gekozen en daar zullen honderd pogingen van hem geen verandering in brengen als ze je leuk vindt

[Nienna*]

mara18 schreef op 09-09-2005 @ 19:09 :
Ik begrijp je volkomen, maar ik wilde toch even iets vragen. Ben je niet bang om hun vriendschap in de weg te staan door hen te 'verbieden' om af te spreken?
Want eigenlijk kan je dat ergens niet maken omdat je vriend nog niet is vreemdgegaan met dat meisje.

Voel jij je dan niet de 'boosdoener' om het zo te zeggen?
Ik vroeg het me maar even af toen ik dit las, ik begrijp best dat je het niet leuk vind hoor...

Jawel, zo voel ik me wel, maar voor mij is het nu genoeg. Ik wíl eigenlijk niet eens dat mijn vriend vrienden met haar is, want ik vind dat ze dat niet waard is. Is nogal egoïstisch, ik weet het.
Ik moet gewoon mijn grenzen aangeven, anders gaat mijn relatie de fout in. Dat heb ik dus duidelijk gezegd, hem de keuze gegeven en hij heeft meteen voor mij gekozen en we hebben er flink over gepraat.
Het was echt niet zo van "Zij of ik!" maar meer dat ik wist dat ik dit niet lang vol zou houden, hoe ze nu met elkaar omgingen.
Ze zijn eigenlijk nooit echt vrienden geweest. Het is meer dat flirterige omgaan met elkaar.