Winterzon

[Jenneke.*]

Tijdje weggeweest. Had geen kracht en inspiratie om mooie dingen op papier te zetten. Alles leek compleet inhoudloos. Nu komt het langzamerhand wel weer een beetje. Het is nog niet spetterend of mooi opgebouwd. Verwacht er niet teveel van, maar wees vooral niet zuinig met de kritiek.

Winterzon.

Het is koud vandaag. Raar, hoe ik een week geleden nog op dezelfde plek zat, maar dan gehuld in een T-shirtje, en nu al in een dikke winterjas.
Ik denk aan je. Zoals altijd. Je spookt rond in mijn gedachten. Net als tientallen van jou lotgenoten. Maar jij bent op dit moment de belangrijkste. Al een paar keer heb ik je verbannen uit mijn hoofd, weg naar een plek waar niet alleen ik, maar ook jij wat rust zou kunnen vinden.
Klaarblijkelijk was rust niet wat jij zocht, of wat ik zocht. Je kwam weer terug. Terug in mijn gedachten. Trappend op mijn ziel, strelend mijn herinneringen. Het is zo verwarrend hoe graag ik je bij me wil hebben, maar tegelijkertijd van me af wil duwen en ja zeggen, nee schreeuwen, dat ik je nooit meer wil zien.
Maar of ik, met jou weer terug in mijn gedachten weer gelukkiger zal zijn is me nog niet duidelijk. Jou ook niet. Dat zie ik aan de blikken die je me toewerpt of aan de manier waarop je me aanraakt.

Je maakte me nooit echt duidelijk wat je wilde, of wat je van me verwachtte. Behalve die ene keer. Toen wel. Je wilde geen ‘ons’ meer. Je wilde geen deel meer zijn van iets wat door mij werd beschouwd als één. Maar nu, nu je weer met me omgaat op een hele vertrouwde manier, vraag ik me af of eerder gemaakte beslissingen teruggedraaid kunnen worden.
Het opnieuw bekijken, en dan misschien toch besluiten dat samen zijn nog helemaal niet zo’n gek idee is. Ik weet niet of jij dat wil. Ik wel.
Maar op deze manier gaat het niet meer. Ik raak je kwijt, hoe vaak je me ook in je armen sluit, of in mijn oor fluistert hoeveel je van me houdt. Dingen veranderen.

Maar niet alles veranderd. Niet deze plek, niet de zon die me nu troostend warm probeert te houden.
Winterzon, het geluk van een troosteloze middag.

[Vogelvrij]

Volgens mij zitten er een paar spelfouten in

N

iet als tientallen van jou lotgenoten.

Net en jouw?

Het is zo verwarrend hoe graag ik je bij me wil hebben, maar tegelijkertijd van me af wil duwen en je zeggen, nee schreeuwen, dat ik je nooit meer wil zien.

Ik weet niet zeker, maar moet je zeggen niet ja zeggen zijn?

Klaarblijkelijk was rust niet wat jij zocht, of wat ik je zocht

in je zocht?

Verder vind ik hem wel mooi, hij leest prettig

[Ruby Blue]

Ik vind het heel mooi beschreven en het is eigenlijk precies hoe ik me voel nu, oh like shit.

Dank je wel voor je stukje

[Jenneke.*]

Ik heb de foutjes eruit gehaald en verbeterd. Hoop dat ie zo in orde is. Meer suggesties?

Vind het trouwens heel fijn om te horen dat het wel aanspreekt, dat motiveert.

Merci.

leuk, herkenbaar, maar een beetje weinig diepgaand voor het onderwerp.

[Roosje]

Offtopic: Weer over wij en ik en jij. Mjah.

Ik vind het niet zo, eigenlijk. Ik vind het niet helemaal soepel lezen, het hapert af en toe een beetje en de zinnen lopen gewoon niet helemaal fijn. Het is verder wel heel herkenbaar, maar ik heb het gevoel dat het niet helemaal is uitgewerkt. Wat Sokkendrager ook al zei. Volgens mij had je er meer van kunnen maken.

Trappend op mijn ziel, strelend mijn herinneringen.

Kan dat strelend niet naar het einde van de zin? Dan loopt het iig beter.

Maar of ik, met jou weer terug in mijn gedachten weer gelukkiger zal zijn is me nog niet duidelijk.

Komma achter gedachten? En je hebt twee keer "weer" gebruikt.

Ik weet niet of jij dat wil.

of jij dat wilt

Oh, en je hebt je nick veranderd.

Leuk geschreven, ik herken er een beetje mijn eigen stijl in. Ik zal daarom binnenkort ook maar wat posten, hoe eng het ook is.

En de zinnen lopen juist wel lekker, het is niet zo 'simpel' geschreven, juist anders dan het normale en dat maakt het weer boeiend. Maar dat is natuurlijk mijn mening..

[Roosje]

CharlotteRooz schreef op 06-10-2005 @ 20:35 :
Leuk geschreven, ik herken er een beetje mijn eigen stijl in. Ik zal daarom binnenkort ook maar wat posten, hoe eng het ook is.

Zó eng is het niet, hoor. (a)

[Astuanax]

De eerste twee zinnen vond ik heel goed, net alsof je algemene gedachten neerschrijft.
Voor de rest is het stukje donker en somber, iets dat je moet lezen wanneer je in de juiste stemming bent om het te appreciëren.

Ergerlijke spelfout die bijna bij iedereen (in Nederland) voorkomt:

Het is 'iets dat' en niet 'iets wat', wat gebruik je bijna alleen in de zin van 'dat wat...' waarbij de dat dan wegvalt.

[Jenneke.*]

Bedankt voor de reacties. Schrijf de afgelopen dagen per dag minstens een stukje, en ik vind het heerlijk. Lang niet allemaal post-waardig maar voor mijn gevoel kom ik er weer in. Hopelijk kan ik een beetje terug komen op mijn oude niveau. Zet komende week in ieder geval een nieuw stukje neer.