Zoals ik al eerder zei, ik vind seks juist niet alles in een relatie, maar ik ben wel zo eerlijk om toe te geven dat ik het belangrijk vind intiem met hem te zijn, omdat ik van hem hou.
En natuurlijk is het niet erg dat hij niet in me klaarkomt, maar hij baalde er zelf heel erg van (meer dan ik), waardoor ik het voor hem lullig vind. Ja natuurlijk vind ik het ook lekkerder als hij tijdens de seks in me is en niet er per ongeluk uit gaat, omdat ik zelf ook geniet van de seks. En het is dus niet zo dat ik constant seks wil en dat ik hem dan ga dwingen om het te doen. Ik ben juist degene die vaak zegt 'we gaan nu gewoon lekker slapen ok?'
En eigenlijk schuiven we het ook niet automatisch door naar de volgende ochtend als we het 's avonds niet gedaan hebben, we merken beiden dat als we bij elkaar blijven slapen en we doen het 's avonds niet, we 's ochtends dan juist zin in elkaar hebben. Het is dan dus niet gepland, we hebben dan gewoon zin..
Het is dus niet zo dat we het dan gaan plannen, al moet ik toegeven dat we eerst wel die neiging hadden, want eerst bleven we maar heel weinig bij elkaar slapen en dan dachten we wel eens 'we moeten seks hebben omdat we het al zolang niet hebben gedaan met elkaar'. Maar nu durven we gewoon tegen elkaar te zeggen dat we geen zin hebben of moe zijn. De volgende ochtend zijn we uitgerust en hebben we er dan meestal juist zin in. En zo niet, dan niet.
Ik zou echt geen seks willen hebben met mijn vriend als hij er geen zin in heeft, en we zijn gelukkig beiden zo eerlijk dat we dat wel tegen elkaar kunnen zeggen..ik zeg ook juist de laatste tijd, als het op seks begint te lijken, dat we ook lekker kunnen gaan slapen, omdat ik juist al bang was dat ik degene ben die dingen lijkt te verwachten..
En het gaat me ook niet om 2 keer seks op 1 dag, ik was alleen verbaasd dat hij dit eerst wel kon, en dat het nu soms bij 1 keer al moeilijk is, hier begon hij zelf ook over. Ik heb liever 1 keer hele fijne seks dan 2 keer 'slechtere' seks. Maar ik vind het dan wel jammer als die 1e keer ook niet lukt ja..
Ik kan er natuurlijk nog meer op gaan letten dat ik hem niet het gevoel geef dat ik dingen verwacht van hem, al dacht ik zelf dat ik dat al vaak genoeg gezegd heb tegen hem..
Ik maakte me gewoon ook zorgen om hem, omdat hij de laatste tijd wel meer lichamelijke klachten heeft en hij heeft al heel veel testen bij de dokter moeten doen (waarbij ze steeds niets kunnen vinden), dus ik begon te twijfelen of dit 'probleem' geestelijk of lichamelijk is.