Dag goede vriend

[Tink*]

Mijn eerste probeersel dus verwacht niet te veel. Lever graag opbouwende kritiek



Zwijgend trok ik de deur achter me dicht. De leegte die ik achterliet trok als een vlaag van mist door het huis. Vol twijfel strak ik de sleutel in het slot en draaide hem langzaam om. Dit was het moment waarop ik afscheid moest nemen van het grote huis. Mìjn huis. Elk hoekje ervan had ik al eens verkend, op elk plekje was ik wel eens weggekropen als ik me verward voelde. Zachtjes voelde ik met mijn hand aan de grote houten deur. Als in een flits zag ik het weer voor me, de dag dat mijn moeder me vroeg te vertrekken. Het huis is eigenlijk niet mijn eigendom, hoewel ik er al mijn hele leven woon. Mijn moeder is een starre, kille vrouw die samen met haar man, mijn stiefvader, in een nette nieuwbouwwijk woont. Toen mijn vader stierf verloor ik mijn drang naar contact met de buitenwereld, sindsdien is het huis mijn enige vriend. Jarenlang heb ik hier gewoond, gespeeld, geleefd .

Toen besloot mijn moeder het huis te verhuren, ik kreeg netjes een brief via de post toegestuurd. “Zou u zich gaarne voor 31 december uit dit huis willen verwijderen.” De woorden kwamen aan als een mokerslag. In een vlaag van verstandsverbijstering maakte een buitengewone woede zich van me meester. Hoe kon ze dit nou doen? Een gevoel van paniek sidderde door mijn lichaam, ik werd bang van mezelf. Diep in mijn hart wist ik waarom ze het deed, ze had het me nooit vergeven dat mijn vader meer van mij hield dan van haar. Hij had altijd aandacht voor mij, maar voor haar had hij zelden tijd. Dat was ook haar excuus toen we haar affaire ontdekten. Met mijn vader ging het al een tijdje erg slecht, alsof dat al niet erg genoeg was moest zij hem ook nog verraden, de slet. Nadat hij gestorven was ging ze vrijwel gelijk bij haar ‘vriend’ inwonen. Ik bleef alleen achter. Ik heb haar nieuwe vriend, mijn stiefvader, nooit geaccepteerd. Hij had mijn moeder afgepakt en zij had het toegelaten. Nu ze me ook nog het enige ging afpakken wat ik nog had, haatte ik haar. Ik haatte haar zo erg, dat het gewoon pijn deed.

Ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik wist het gewoon niet meer. Moest ik maar gewoon afstand doen van wat wat me het dierbaarst was? Of moest ik ervoor vechten? Natuurlijk wilde ik het huis behouden, het was mijn thuis, alleen niet op papier. Tot op de dag van vandaag heb ik getwijfeld wat ik moest doen. Uiteindelijk stond ik daar dan, voor de deur in een poging om afscheid te nemen van mijn trouwste vriend. Alle kamers was ik vanmorgen doorgeweest, in alle hoekjes heb ik nog eens gezeten om de herinnering in mijn hoofd vast te houden zodat hij niet zou vervagen. Nu was het einde daar, ik stond eindelijk voor de deurpost en ik streelde het ruwe ebbenhout. Ik probeerde mijn tranen in te houden en liep langzaam richting de straat. Dag goede vriend, ik zal je nooit vergeten. Toen ik de hoek om was realiseerde ik me dat ik nergens heen kon. Ik was zo bezig geweest met het afscheid, dat ik hiermee geen rekening had gehouden. De moed zakte me in de schoenen. Toch stapte ik door, dit was het begin van een nieuwe zoektocht, een nieuw leven, een nieuw begin. En ik had het zelf in de hand.

[Anki]

Mooi stukje!
Hier en daar zou je wat kunnen bijschaven maar het loopt nu ook wel redelijk lekker.
Alleen de middelste alinea vind ik iets minder, dat had van mij wel wat korter gemogen en in grotere lijnen. Ik vind het namelijk een beetje cliché.

Vol twijfel strak stak ik de sleutel in het slot

Toen mijn vader stierf verloor ik mijn drang naar contact met de buitenwereld,

Beetje vaag ,ik snap niet waarom..Die zin had ook wel weg gemogen.

Alle kamers was ik vanmorgen doorgeweest

Vind ik een beetje raar klinken, doorgeweest..Kan dat?

Toch stapte ik door, dit was het begin van een nieuwe zoektocht, een nieuw leven, een nieuw begin.

Toen ik dit las, dacht ik 'aah zo'n eind..'

En ik had het zelf in de hand.

maar toen kwam dat stukje, en vond ik het een heel mooi eind met een goed gekozen zin.
Het doet me wel iets, en ik snap het gevoel!

Mooi stukje en zeker niet slecht voor een eerste keer vind ik..
Wat ik knap vind, is dat ik er de emotie uit kan halen..

leuk leuk


heel mooi

[Tink*]

Bedankt voor de reacties
Ik ga het denk ik nog wel iets bijschaven. Dat stukje met doorgeweest wist ik ook niet precies, ik denk dat ik het gewoon iets anders ga bewoorden. En die spelfout, oei.
Ik had al gevreesd voor heel erg commentaar maar het viel heel erg mee gelukkig. Ik denk dat ik in de toekomst misschien nog wel wat meer ga schrijven, ik vind het wel leuk

[Anki]

Tink* schreef op 03-01-2006 @ 23:54 :
Bedankt voor de reacties
Ik ga het denk ik nog wel iets bijschaven. Dat stukje met doorgeweest wist ik ook niet precies, ik denk dat ik het gewoon iets anders ga bewoorden. En die spelfout, oei.
Ik had al gevreesd voor heel erg commentaar maar het viel heel erg mee gelukkig. Ik denk dat ik in de toekomst misschien nog wel wat meer ga schrijven, ik vind het wel leuk

moet je zeker doen! het is nl ook leuk!

[I C U]

Mooi stukje! Zeker voor een eerste probeersel... Ik geloof dat ik het wel met Anki eens ben wat dat bijschaven betreft, maar dat moet je niet overdrijven, omdat je dan de 'puurheid' laat verdwijnen. Anyway, leest het nog eens door, en kijk wat beter kan.
Toch, goed stukje!