Die lange liefde

[melodie23]

Ik zoek niet echt een antwoord, want ik weet dat er hiervoor geen antwoord te vinden is, maar ik wil eventjes mijn verhaal kwijt.
Deze zomer ontmoette ik de geweldigste jongen ooit.We waren beiden op vakantie in Frankrijk. Hij is wel een Engelsman en hij woont dus erg ver van mij vandaan. We werden op slag verliefd op elkaar en elke dag waren we samen. De dag dat hij vertrok wisselden we gsm-nummers, e-mailadressen, gewone adressen en nog wat leuke dingen zoals armbandjes uit... Zijn lach vol met droefheid duikt sindsdien overal op.
We hielden het een tijdje uit zo, maar hij heeft een druk leven in Engeland en helemaal niet veel aandacht voor mij. Ik denk dat hij me eerder beschouwd voor 'later'. Hij noemt me ook steeds zijn 'soulmate' en zijn 'one true love'.
We hebben toen contact verbroken en ik werd min of meer verliefd op een andere jongen. Daar ben ik nu nog altijd mee samen, 3 maand ondertussen. Maar ik zie die jongen helemaal niet zo graag als die Engelsman. Ik kan niet stoppen met denken aan die hem! Telkens als ik mijn vriend kus, dan denk ik aan de fantastische jongen in Engeland. We hebben nu sinds korte tijd weer contact en hij voelt nog steeds liefde voor mij en ik voor hem, maar hij heeft nog steeds heel erg weinig tijd voor mij.
Elke minuut denk ik aan hem, elke dag, gewoon té vaak.
Erg ongelukkig ben ik niet. Enkel als mijn vriend bij me is eigenlijk, dan voel ik me schuldig tegenover hem, ik wou dat ik meer van hem hield dan van de Engelsman, maar dat is niet zo... De Engelsman heeft ondertussen ook een andere vriendin en dat is goed, hoewel ik wel jaloers ben, maar ik weet dat zij hem toch ook gelukkig maakt.
Hoe pijnlijk liefde soms is..

[Changshan]

Het kan ook de thrill zijn van het feit dat je je romance met die Engelsman niet hebt kunnen vervolgen. Dat geeft spanning; je verlangt immers altijd meer naar wat je niet kunt krijgen. Het zou best kunnen dat je huidige vriend even leuk of leuker is voor je, maar dat je dat nog niet hebt kunnen inzien vanwege je spijt van het mislukte avontuur met de Engelsman...

Er zijn meerdere mogelijkheden; deze twee zie ik:

1. Je ziet in dat Engelsmannetjelief misschien ook zwakke punten heeft, die je echter in die korte tijd nog niet hebt leren kennen. Hierdoor krijg je weer ruimte om het eens te proberen met je huidige vriendje.

2. Je geeft jezelf de tijd om over je gevoel m.b.t. het hele Engelsmannengedoe te komen, omdat er nu (ook al ben je gelukkig) nog geen ruimte is voor wat anders. Dit betekent dat je het uitmaakt met je vriendje en het eens rustig aan doet, misschien hier en daar scharrelt als je de behoefte voelt. Ik raad je echter niet aan om te gaan zitten wachten op meneer Engelsman, want voor je het weet is die wél echt verliefd op iemand daar of besluit hij dat het allemaal wat onpraktisch is. En of ie je dat meteen durft te vertellen, is ook maar de vraag...

Soulmates... ach, hoe je iemand kunt idealiseren. Ik dacht dat ik mijn soulmate was tegengekomen een 8-tal jaar geleden. Hij was perfect in alle opzichten. Ik werd op hem verliefd en daardoor ging zelfs mijn 4 -jarige relatie stuk (niet alleen daardoor, maar ok). Ik ben altijd aan hem blijven denken, maar we woonden vrij ver uit elkaar (Almere, Baarle) en hij was een beetje een eenzaat die soms maanden van de aardbol kon verdwijnen. Tot we een paar jaar geleden weer fatsoenlijk contact kregen. Hij zat nog steeds in mijn hoofd en ik nodigde hem uit voor mijn verjaardag en tot mijn verbazing kwam hij opdagen. En toen hebben we gekust, één van de heerlijkste momenten in mijn leven, want ik dacht dat het nu wel eindelijk goed zat. Helaas, de volgende dag spraken we op msn en zei hij dat hij er niet aan toe was. Ik helemaal van streek, maar uiteindelijk vergaf ik hem. Tot ik ergens las dat hij een nieuwe vriendin had... En dat kon hij dan niet met mij?!?!? En al die dingen die hij had gezegd, beweerd, beloofd? Ik was uitermate kwaad en verdrietig en bande hem uit mijn leven. En een tweetal jaar geleden ongeveer, kwam hij onder een andere naam weer in mijn leven, deed eerst of hij iemand was, gaf me raad over hemzelf en toen wist ik wie hij was. Ik heb hem maar op afstand gehouden en hij is zelf weer gestopt met tegen me te spreken.

En ik weet nu: hij is niet mijn soulmate. We hebben ontzettend veel gemeen, ik heb ontzettend veel van hem gehouden en ik denk hij op zijn vreemde manier ook van mij, maar ik kan niet op die manier van hem blijven houden, dat doet alleen maar pijn.

Wat ik wil zeggen, is dat je altijd wel iemand ontmoet die perfect lijkt te zijn, maar het uiteindelijk niet is. Als hij werkelijk zoveel om je gaf, dan zou hij manieren zoeken om bij je te zijn. Op welke manier dan ook. Idealiseer hem niet naar aanleiding van 1 vakantie samen.
Maar het is normaal dat hij nog door je hoofd spookt, die van mij doet dat soms ook nog wel eens, maar dan schop ik hem er gauw weer uit ^^. Probeer je open te stellen voor je échte vriend, hou niet vast aan (loze) woorden. Je doet jezelf er alleen maar pijn mee. En misschien kun je over een tijd zeggen dat je hem (bijna) vergeten bent. Mij heeft het ook bijna 7 jaar gekost...

Edit: Oh ja,maar ik gebruik nog stééds de tekening die hij voor mij heeft gemaakt als avatar, kun je nagaan

Je kunt het zo dramatisch maken als je zelf wil, maar punt blijft dat je nu al je aandacht besteedt aan een vakantieliefje dat nu een echte vriendin heeft en niet eens de tijd neemt om regelmatig met je te bellen ofzo. Dat lijkt me niet zo verstandig.

Ben je eigenlijk wel over je vakantieliefde heen?
Of beter gezegd, ben je wel klaar voor een nieuwe relatie?

[melodie23]

Hij is lang niet perfect, maar hij heeft de dingen die ik zoek in een jongen. En hij zoekt wel contact met mij, maar niet vaak. Soms hoor ik plots weer iets van hem, na lange tijd van niets te horen.
Ik ben niet over hem, dat weet ik. Hij spookt nog te vaak in mijn hoofd rond.
En mijn vriendje nu: hij is lief, maar eigenlijk voel ik me toch niet zo goed bij hem. Er is een tijd geweest dat we close waren door dingen die we toen meemaakten, toen zijn wij een koppel geworden, maar eigenlijk konden we elkaar eerst niet uitstaan. En nu krijg ik het niet over mijn hart om het uit te maken omdat hij wel lief is en ik wil hem niet kwetsen ook al past hij niet bij me.
En ik kan het wel accepteren als die Engelsman me niet meer wilt, maar dan wil ik dat gewoon horen en niet zo'n welles-nietes-spelletje spelen.
Het is allemaal zo complex met al die gevoelens.

Zo complex als het voor jou is, zo complex is het ook voor die engelsman, of het nu uit gevleide gevoelens of ware gevoelens is, hij zal het je nooit zeggen. Heeft die van mij ook nooit gedaan. Hoop daar niet op. Dat doen ze niet.

[Sade]

melodie23 schreef:

Erg ongelukkig ben ik niet. Enkel als mijn vriend bij me is eigenlijk, dan voel ik me schuldig tegenover hem, ik wou dat ik meer van hem hield dan van de Engelsman, maar dat is niet zo...

En jij bent samen met je vriend... omdat?

[SiemdeCyper]

Je kwetst je huidige vriend nog harder door bij hem te blijven, terwijl je niet genoeg voor hem voelt.

Daarbij sluit ik me aan bij Changshan, het is erg makkelijk iets te idealiseren wat onbereikbaar is/lijkt.
Ik zeg expres lijkt, want lange afstandrelaties bestaan wel degelijk en kunnen wel degelijk slagen. Het hangt ervan af waar je je prioriteiten legt en te weinig tijd hebben was misschien een smoes uit de middeleeuwen, toen ridders ten strijden trokken en je mocht hopen dat hij nog levend terugkwam.

Er zijn honderduizend communicatie mogelijkheden tegenwoordig die weinig tijd in beslag hoeven te nemen; bellen, mailen even chatten of webcammen. Als die Engelsman echt verder met je zou willen, zou hij die kleine moeite wel voor je nemen.

Mijn vader zei laatst: 'Als een jongen verliefd is komt de onderste steen boven.'
(vond ik erg schattig red.)

Vakantieliefdes zijn mooi in de zomer in een idyllisch Frans landschap, maar dat is iets heel anders dan het met elkaar rooien op een druilerige maandagmiddag. Ik zou me niet te veel vastbijten in een illusie.

Ik zou het uitmaken met je huidige vriend en over die andere gast heenkomen. Als je dan weer met twee voeten in het werkelijke leven staat, kun je het misschien weer op liefdesgebied proberen.

Succes.