instorten na overlijden van vader/moeder/broer/zus

[vrijgezel16d]

Mijn vader is anderhalf jaar geleden overleden en ben er alleen maar sterker door geworden, maar mijn broer zit echt in dikke shit daar gaat het vet slecht mee, met mijn moeder gaat het ook zeer slecht.
nou is mijn vraag hoe ben jij hieruit gekomen, en hoe ben je ermee omgegaan? en ook hoelang het geleden is?

veel liefs ikkeh

[snoopy]

Heej. Rot voor je, zeg! Mijn vader leeft nog, maar er is een grote kans, dat hij maandag overlijdt. Afgelopen maandag heeft hij een hartstilstand gehad. Het reanimeren heeft lang geduurd, waardoor de hersenen heel lang geen zuurstof hebben gehad. Nu ligt hij dus in coma, aan de beademing, hartbewaking, etc. en de kans dat hij daar uit komt is, zeg maar, 0 (maar dat willen ze niet zeggen, dus zeggen ze dattie een hele kleine kans heeft...). Ook zijn de hersenen dusdanig beschadigd, waardoor hij practisch geen hersenactiviteit heeft. Dus willen ze maandag alle machines gaan uitzetten, en kijken of hij zelf kan ademen etc... Nou ja. Eigenlijk dus gewoon omdat hij toch geen kans heeft.
En hoe iedereen in mijn gezin hiermee omgaat? In principe gaan we hechter met elkaar om, omdat we hetzelfde delen. En ik weet niet hoe het is, mocht mijn vader daadwerkelijk overlijden, maar ik sta voorlopig versteld van mezelf. Ik ben zo nuchter! Ik snap er niets van. Normaal huil ik best snel, maar nu is de schok zo groot, dat ik amper huil. Echt vreemd. Maar m'n broertje, die juist altijd heel rustig is, huilt echt heel veel. Nou ja, de tijd zal het leren. Jij heel veel sterkte.
x mamo

mijn moeder heeft een hersenbloeding gehad.. en t is n tijd heel slegt met r gegaan.. en ik heb t r heel moeilijk mee gehad (en nogsteeds, veel nadenken enso)
nu is alles weer ok.. en met mij oowk weer sinsd 2 jaar ofsow.. maar soms heb ik nog wel es van die bui-en.. en dan ga ik tekenen, dan zet ik die gevoelens gewoon op papier en da wil wel werken..

[mathfreak]

Toen mijn moeder in maart 1994 aan de gevolgen van een inwendige bloeding overleed (ze was nog maar 53 toen ze stierf) kwam dat bij mij hard aan. Het was eigenlijk pas na de begrafenis dat ik het als een afgesloten hoofdstuk kon beschouwen. Om het te kunnen verwerken heb ik er met mijn penvrienden en -vriendinnen over geschreven, en ik moet zeggen dat me dat ook goed heeft geholpen. Wel is het zo dat ik het er af en toe best nog moeilijk mee heb als ik terug denk aan de omstandigheden waaronder ze toen is overleden, maar ik weet me daar gelukkig vrij snel overheen te zetten.

[Barbabarbara]

Mijn vader is ook overleden.
Aan een hersenbloeding,
ik was 10 jaar oud, maar herinner het me nog wel goed,
de psychs denken dat mn problemen van nu daar nog op terug te voeren zijn(en k ben nu 18)
Ik ben altijd al een binnenvetter geweest,
en das dus niet goed gegaan..

Barbabarbara schreef:
Mijn vader is ook overleden.
Aan een hersenbloeding,
ik was 10 jaar oud, maar herinner het me nog wel goed,
de psychs denken dat mn problemen van nu daar nog op terug te voeren zijn(en k ben nu 18)
Ik ben altijd al een binnenvetter geweest,
en das dus niet goed gegaan..

mjah ik was 12 toen da gebeurde.. en door de goeie omstandigheden in de 3e en 4e klas(uber gezellige klas) gaat t nu redelijk tot heel goed met mij alleen soms wel dage da t minder gaat..

[vrijgezel16d]

snoopy/mamo schreef:
Heej. Rot voor je, zeg! Mijn vader leeft nog, maar er is een grote kans, dat hij maandag overlijdt. Afgelopen maandag heeft hij een hartstilstand gehad. Het reanimeren heeft lang geduurd, waardoor de hersenen heel lang geen zuurstof hebben gehad. Nu ligt hij dus in coma, aan de beademing, hartbewaking, etc. en de kans dat hij daar uit komt is, zeg maar, 0 (maar dat willen ze niet zeggen, dus zeggen ze dattie een hele kleine kans heeft...). Ook zijn de hersenen dusdanig beschadigd, waardoor hij practisch geen hersenactiviteit heeft. Dus willen ze maandag alle machines gaan uitzetten, en kijken of hij zelf kan ademen etc... Nou ja. Eigenlijk dus gewoon omdat hij toch geen kans heeft.
En hoe iedereen in mijn gezin hiermee omgaat? In principe gaan we hechter met elkaar om, omdat we hetzelfde delen. En ik weet niet hoe het is, mocht mijn vader daadwerkelijk overlijden, maar ik sta voorlopig versteld van mezelf. Ik ben zo nuchter! Ik snap er niets van. Normaal huil ik best snel, maar nu is de schok zo groot, dat ik amper huil. Echt vreemd. Maar m'n broertje, die juist altijd heel rustig is, huilt echt heel veel. Nou ja, de tijd zal het leren. Jij heel veel sterkte.
x mamo

Echt klote voor je, als je iemand nodig hebt om te praten dan kan dat altijd op msn. sterkte ermee liefs mij

[snoopy]

vrijgezel16d schreef:


Echt klote voor je, als je iemand nodig hebt om te praten dan kan dat altijd op msn. sterkte ermee liefs mij

ik heb je een mailtje gestuurd. Bedankt voor je reactie,
x mamo