[Verhaal]

[Saarah]

Ik heb nog een beetje meer geschreven dan dit, maar ik wil eerst ff weten wat de reacties hierop zijn . Het wordt dus een langer verhaal.
Veel reacties ajb en kritiek is ook altijd welkom!

Fleur was altijd al een apart meisje. Af en toe wat agressief, maar meestal heel lief. Soms was ze net als gewone meisjes, hield ze ervan bloemen te plukken, weg te dromen terwijl ze dacht aan knappe jonkheren en bracht ze tijd door met haar pony Elan. Andere momenten, meestal wanneer ze zich slecht of onrustig voelde, sloop ze ’s nachts stilletjes het huis uit en ging ronddwalen in het woud dat aan hun boerderij grensde. Meestal was ze in zo’n bui roekeloos en overmoedig, zodat ze geen angst kende, voor niks of niemand. Het leek dan soms wel alsof ze in een soort roes verkeerde. Die buien had ze nodig, als Fleur niet af en toe een nachtje het woud insloop, werd ze slechtgehumeurd en agressief. Op zo’n nachten leek het alsof ze één was met het woud, één met de nacht. Een duister en donker persoon, dat van niets of niemand bang was, dat de baas was van het woud.
Op één van zulke nachten lag ze te woelen in haar harde bed. In het andere bed in de kamer hoorde ze de regelmatige ademhaling van haar achtjarige zusje Ellie. Onrustig stond Fleur zo stil mogelijk op, grabbelde wat kleren bijeen en sloop de kamer uit. In de keuken trok ze snel enkele kledingstukken aan, gewoon over haar pyjama. Aan haar voeten schoof ze een paar houten klompen, en geruisloos sloop ze de deur uit.
Buiten haalde ze opgelucht adem. Het was fris, maar niet echt koud. Perfect, dus. Ze liep door het gras naar het woud, dat er dreigend en donker bijlag. Toch voelde ze geen angst. In een bui als deze voelde ze nooit angst, en dat was zowel een pluspunt als een minpunt.
Toen ze het woud inliep, voelde ze zich volmaakt. Hier kon ze doen wat ze wilde, hier was niemand die haar zei wat ze moest of absoluut niet mocht doen.
Een uurtje later kwam Fleur het woud uitgelopen. Ze wandelde rustig terug naar haar huis, maar voordat ze het grasveld dat achter hun huis lag, opstapte, bleef ze stilstaan en staarde naar rechts. Daar lag het dorp. Het dorp, dat Fleur haatte. Het dorp, dat haar en haar familie verachten alsof ze een bende wilden waren. Fleur bleef kijken, maar het dorp vervaagde en in haar hoofd zag ze de beelden van gisteravond.

''Ach ja'' was het eerste wat bij me opkwam. Wel aardig dus, maar niet bijzonder. De eerste zin vind ik niet zo geweldig. Het is leuker om te laten blijken dat ze ''apart'' is, dan het meteen als zo'n stelling te poneren.
In welke tijd speelt dit? Jonkheren + boerderijleven + wel een eigen kamer + pyama...
Ik zou de komma in "Perfect, dus'' weglaten.

[Saarah]

Quis schreef op 15-12-2005 @ 22:22 :
''Ach ja'' was het eerste wat bij me opkwam. Wel aardig dus, maar niet bijzonder. De eerste zin vind ik niet zo geweldig. Het is leuker om te laten blijken dat ze ''apart'' is, dan het meteen als zo'n stelling te poneren.
In welke tijd speelt dit? Jonkheren + boerderijleven + wel een eigen kamer + pyama...
Ik zou de komma in "Perfect, dus'' weglaten.

Ja, die komma mag weg.
Ik weet nog niet welke tijd, ik wil het niet echt heel historisch maken maar het moet wel ergens in het verleden zijn. Misschien ook gewoon een verzonnen wereld ik zie nog wel... En bedankt voor je commentaar, ik post morgen ofzo even een nieuw stukje

[I C U]

Het dorp, dat haar en haar familie verachten alsof ze een bende wilden waren.

'verachtte': Het dorp is onderwerp EN enkelvoud, en het moet ook nog eens verleden tijd zijn, als ik de rest van het stuk zo lees.
Verder ben ik het wel met Quis eens, de eerste zin is niet echt een opwarmertje, in feite geef je alles al weg. Als je dan de zinnen erna erbij neemt, geef je nog veel meer weg, en dat is zonde.
Eigenlijk zou ik 'Perfect, dus' helemaal weglaten. Beetje zinloze mededeling, lijkt mij. Maar goed, dat is slechts mijn bescheiden mening...

[Vogelvrij]

Ik vind hem eigenlijk wél heel erg leuk, ben ook erg benieuwd naar de rest! Ik zou dat jonkheergedoe trouwens eruit halen, is niet in overeenstemming met de pyjama Laat het dan honderd jaar terug spelen of zo, dat schrijft waarschijnlijk iets gemakkelijker. Of gewoon in het heden? Fleur en Ellie zijn ook wel moderne namen...

Maar het verhaal op zich vind ik leuk en het is ook fijn geschreven. Ik vind dat perfect wel iets toevoegt, maar dat is mijn mening.

Het leek dan soms wel alsof ze in een soort roes verkeerde.

Dit vind ik wel een rare, omslachtige zin. Want verkeert ze niet gewoon in een soort roes?

[Saarah]

Vogelvrij schreef op 17-12-2005 @ 16:24 :
Ik vind hem eigenlijk wél heel erg leuk, ben ook erg benieuwd naar de rest! Ik zou dat jonkheergedoe trouwens eruit halen, is niet in overeenstemming met de pyjama Laat het dan honderd jaar terug spelen of zo, dat schrijft waarschijnlijk iets gemakkelijker. Of gewoon in het heden? Fleur en Ellie zijn ook wel moderne namen...

Maar het verhaal op zich vind ik leuk en het is ook fijn geschreven. Ik vind dat perfect wel iets toevoegt, maar dat is mijn mening.

Dit vind ik wel een rare, omslachtige zin. Want verkeert ze niet gewoon in een soort roes?

Ja, ik heb al 'n tijd nagedacht over die 'jonkheer', maar ik weet geen betere omschrijving, 'jongen' klinkt zo gewoon... Tips zijn altijd welkom

En het zou niet kloppen met het volgende stukje van het verhaal als ik het in het heden zou laten afspelen
En over die zin heb je gelijk, ja, ik ga het veranderen in dit: 'Meestal was ze in zo’n bui roekeloos en overmoedig, zodat ze geen angst kende, voor niks of niemand, alsof ze in een roes verkeerde.'

@ ICU: Zal die 'verachtte' veranderen

En dat het begin niet zo geweldig is komt wrs doordat ik er door toedoen van een vriendin aan begonnen was als een soort nonsens-verhaal dat grappig zou moeten zijn, maar na de eerste zinnen kreeg ik een ingeving voor een verhaal .


Het volgende deeltje staat op een andere pc, zal het morgen posten


Bedankt voor de commentaren