Hoe kan dit?

[BananaSplit]

Hallo allemaal,

ik heb een jaar terug of wat iemand leren kennen die heel veel voor mij betekent, ik zal proberen uit te leggen waarom

Ik ben op de basisschool heel veel gepest en dat heeft heel veel onzekerheid met zich meegebracht. Daarbij heb ik ook asperger, een vorm van autisme waardoor ik dus nóg moeilijker contacten leg.

Dat pesten bleef op de middelbare gewoon bij plagen, maar t ging dus wel een beetje door

Nu had ik vorig schooljaar dus een meisje in de klas, waar ik verliefd op werd. Die relatie heeft drie weken geduurd, veel te kort dus, maar toen kwam ik erachter dat dat echt iemand was die iets met me kon, iets dat anderen niet kunnen.

Ik kan namelijk niemand echt lang recht in de ogen kijekn zonder zenuwen te krijgen en praten, zeker over gevoelige zaken, lukt al helemaal niet. Bij haar kan ik die dingen wel

Bij het eerste lastigere gesprek, had knallende ruzie met mn ouders, kwam ik erachter dat zij mij in zon gesprek helemaal onder controole had, ze liet mijn woede koelen, ik was op mijn gemak, enz. enz.. Wat zij verder ook nog had wat ik nog nooit heb meegemaakt is dat ze me totaal begrijpt en zelfs aanvoelt, ze weet telkens precies wat ze moet zeggen in een gesprek om me te raken.

Ik vind het heel raar dat t me dan allemaal zo goed lukt, maar wel fijn.

Iemand enig idee hoe dit komt? Of heeft iemand anders miss zoiets meegemaakt?

[darkfairy]

mischien omdat je haar veel meer vertrouwt dan ieder ander tot nu toe??? ik raad maar wat

[Tommie1]

Met sommige mensen voel je gewoon meteen een soort band van vertrouwen, omdat ze je nemen zoals je bent. Zo gek is het niet, en al is het moeilijk voor je om open te zijn, ik denk dat zij een soort rust over zich heeft, waardoor je dat vergeet. Het maakt niet uit wat er dan is, zij respecteerd je toch wel. Dat is een fijn gevoel..dus ik zou er maar blij mee zijn dat je zo iemand gevonden hebt.. want eigenlijk is het toch ook heel fijn om open tegen iemand te kunnen zijn nietwaar?

[BananaSplit]

Tommie1 schreef op 11-12-2005 @ 13:20 :
Met sommige mensen voel je gewoon meteen een soort band van vertrouwen, omdat ze je nemen zoals je bent. Zo gek is het niet, en al is het moeilijk voor je om open te zijn, ik denk dat zij een soort rust over zich heeft, waardoor je dat vergeet. Het maakt niet uit wat er dan is, zij respecteerd je toch wel. Dat is een fijn gevoel..dus ik zou er maar blij mee zijn dat je zo iemand gevonden hebt.. want eigenlijk is het toch ook heel fijn om open tegen iemand te kunnen zijn nietwaar?

Hmm dat zou wel zo kunnen zijn ja, ze heeft iodd een heel speciale uitstraling, die ik nog bij niemand anders gezie4n heb.

Het is idd wel fijn om zo open tegen iemand te kunnen zijn. Maar wat ik ook van haar hoorde is dat zij ook wel op haar gemak was bij mij......en ook al is t mn ex, we vertellen toch nog wel het nodige tegen elkaar en op school houden we ook lekker contact in de tussenuren, onder andere morgen onder het 5 lesuur

Ik word ook idd genomen zoals ik ben, maar ik snap nog niet waar al dat begrip en zelfs het aanvoelen vandaan komt zoveel hebben we ook weer niet met elkaar over die gevoelige dingen gepraat, ik voelde me namelijk zo fijn bij haar dat ik die dingen vergat, dus hoe kan het dan toch dat ze mij zo begrijpt en zelfs aanvoelt, terwijl ik autistisch en dus voor veel mensen onbegrijpelijk ben?

Buiten mijn moeder en stiefvader en die meid is er dus niemand anders die mij aanvoelt....

[JaJ]

Je bent vroeger gepest, en dus ben je autistisch, zo ging het bij mij ook. op de basisschool wisten ze zich geen raad met mij, behalve het Riach, die zouden mij wel eens even verklaren.
Ga er niet te snel vanuit dat je onbegrijpelijk of verlegen of wat dan ook bent, het is wel lastig, ik weet het, maar praten gaat steeds makkelijker. Je bent niet speciaal uniek, je bent gewoon uniek, en verder een mens en je hebt dezelfde behoeften en angsten. het is dus niet zo vreemd dat er mensen zijn die je begrijpen, misschien wat in je herkennen of iets in die richting.

[Nona]

Met sommige mensen klikt het gewoon. Je begrijpt elkaar snel, je hebt aan een paar woorden genoeg, je weet hoe je moet reageren op verschillende gemoedstoestanden, je weet wanneer er iets gebeurd is zonder dat diegene iets gezegd heeft en je kunt al raden wat zich in het hoofd van de ander afspeelt. En dat is dan allemaal wederzijds.

Dat gebeurt gewoon en het valt niet echt te verklaren. Maar dat hoeft toch niet? Wees er gewoon blij mee.
Ik ken ook zo iemand bij wie ik me zo goed voel. Dat is nu mijn vriend, maar ook voor die tijd begrepen we elkaar al heel goed.