Simpel gezegd is een persoonlijk recht een recht dat je alleen tegen een bepaald persoon kunt uitoefenen, en een zakelijk recht is een recht dat je tegen de hele wereld kunt inroepen. Heel grof gezegd gaat het eerste meestal om vorderingen uit overeenkomst en het tweede meestal om rechten op goederen, zoals eigendomsrechten op zaken.
De term 'zakelijk recht' is een beetje misleidend, want je zou erdoor kunnen denken dat ze alleen kunnen rusten op zaken (dwz. voor de menselijke beheersing vatbare stoffelijke objecten), terwijl bijv. een pandrecht op een vordering natuurlijk net zo goed een zakelijk recht is, maar een vordering toch echt geen zaak (vooruit, je hebt van die mensen die graag kleine insecten copuleren en beweren dat je ook geen eigendomsrecht op een vordering kunt hebben, maar alleen rechthebbende kunt zijn van een vordering. Dat is strikt genomen wel juist, maar je spreekt ten aanzien van beperkte rechten op vorderingen natuurlijk evengoed van zakelijke rechten. Dan zou je ook moeten zeggen dat je 'rechthebbende bent van een eigendomsrecht op een zaak' in plaats van 'eigenaar van de zaak'

)
En de term 'persoonlijk recht' moet je ook maar met een korrel zout nemen, want met name in het handelsverkeer wordt gretig overgedragen ('gecedeerd') met vorderingen, zodat uiteindelijk als iemand niet betaalt en de boel voor de rechter komt, de oorspronkelijke contractspartijen ineens hele andere mensen blijken te zijn.