Kindergedichtje.

[CSN]

[Vogelvrij]

O, wat mooi! Lief, leuk bedacht. Simpel, maar dat hoort er nu juist bij. En anders, gewoon anders. Ik zou niet eindeloos van dit soort gedichten willen lezen, maar eentje is leuk

[Dreamerfly]

Ja, dit vind ik ook wel érg leuk;

De vorm alleen al
het handschrift, grappig met die spellingsfouten en kruis door het woord,

Wat bedoel je met die laatste zin? Heb er zelf wel een idee over b.v. "Het kind kunnen zijn (geweest) of blijven zijn?", maar ben benieuwd wat jij bedoelt.

[Porcelain]

Droevig, eigenlijk vind ik het niet leuk. Wél knap. Een hele ware laatste zin.

[Reem]

Deze maakt mij ook verdrietig. Een leuk idee, dat wel.

Wel lief. Beetje treurig, maar heel erg lief <3

[Halogeen]

Ik vind hem niet alleen droevig, maar ook vertederend en herkenbaar.

Wat gaaf dat je de tweede alinea met een ander handschrift en een andere pen hebt geschreven . Waarom heb je in de titel het woord 'blijft' niet doorgekrast met de pen van de tweede alinea en daarmee ook het woord 'is' geschreven?

Het gedicht grijpt je echt naar de strot. Heel knap hoe je die emotie weet te verwoorden.

[CSN]

Dankjullieallemaalwel voor de reacties.

Wat bedoel je met die laatste zin? Heb er zelf wel een idee over b.v. "Het kind kunnen zijn (geweest) of blijven zijn?", maar ben benieuwd wat jij bedoelt.

Eigenlijk bedoel ik er drie dingen mee:
Eén: Als je je hele kindertijd lang aan het schrijven was, had je vast geen tijd om onbezonnen te spelen.
Twee: Als je schrijft staat de tijd uit.
Drie: Het is niet goed als kind over dingen te schrijven waar je pas als volwassene over moet schrijven (het 'voorbij je kindertijd schrijven' is dan schrijven over 'grote mensen dingen').

Al weet ik eigenlijk niet goed hoe deze dingen uit te leggen: Ik schreef het eerst met een bepaald gevoel, en zocht er daarna pas mijn eigen uitleg bij.

De titel slaat terug op het voor het eerst teleurgesteld raken: Eerst in God (daar had je pas net van gehoord), en toen in jezelf, omdat je niet door had dat het allemaal leugens waren.

Waarom heb je in de titel het woord 'blijft' niet doorgekrast met de pen van de tweede alinea en daarmee ook het woord 'is' geschreven?

Omdat het met dezelfde pen is geschreven. Het eerste gedeelte is alleen een stuk langzamer geschreven, en ik heb ook vast harder gedrukt. Ik kon me vaag iets herinneren van een gedicht van Willem Wilmink waarin hij zegt dat als je heel langzaam schrijft, je het handschrift uit je kinderjaren terugkrijgt, en het is waar. Ik zal het eens opzoeken.

[Halogeen]

heh jammer, dan heb ik het verkeerd geïnterpreteerd.

[CSN]

Hoe dan?

[vidaaa]

Alles is wel een beetje gezegd. Gaat de laatste zin of misschien wel het hele gedicht over jezelf?

[CSN]

vidaaa schreef op 24-12-2005 @ 21:44 :
Alles is wel een beetje gezegd. Gaat de laatste zin of misschien wel het hele gedicht over jezelf?

Ja.

[Vogelvrij]

CSN schreef op 24-12-2005 @ 18:56 :

Omdat het met dezelfde pen is geschreven. Het eerste gedeelte is alleen een stuk langzamer geschreven, en ik heb ook vast harder gedrukt. Ik kon me vaag iets herinneren van een gedicht van Willem Wilmink waarin hij zegt dat als je heel langzaam schrijft, je het handschrift uit je kinderjaren terugkrijgt, en het is waar. Ik zal het eens opzoeken.

Maar het eerste gedeelte is toch geschreven in het handschrift dat je in groep drie leert, echt een kinderhandschrift dus? Met al die krulletjes en zo. Ik zag wel dat het dezelfde pen is, maar juist dat verschil in schrijven is mooi.

Ik ben het met je eens, over die laatste zin

[xineof]

Ik vind het prachtig, vooral dat laatste is echt tragisch en daarom heel erg mooi. De emotie druipt ervan af, om het zo maar te zeggen; het is ook zo knap dat het hele gedicht die onschuld uitstraalt maar dat het ook getuigd van een geweldig inzicht. De onschuld waarmee je werkwoordstijden door elkaar hebt gebruikt en 'trug' hebt geschreven is ook erg vertederend.

Maar waarom 'is' de hemel leeg en 'blijft' de hemel niet leeg? Dat snap ik nog niet helemaal en daar ben ik erg benieuwd naar!

[CSN]

Het blijven dat 'zijn' wordt slaat ook terug op het teleurgesteld raken: Ken je de teleurstelling als je een e-mail, een brief verwacht, en hij komt maar niet? Dan ben je teleurgesteld in de persoon die de brief moest sturen, maar je verwacht stiekem nog steeds dat de brief enkel vertraging heeft opgelopen, dat hij nog wel komt, je hebt dan nog hoop.


Als de hemel leeg blijft, spreekt daar ook een soort van hoop, verwachting uit: "De volgende keer dat ik kijk is er wel iets." Je dacht wel dat er al iets zou zijn, maar omdat er nog niets is ga je er van uit dat God gewoon een beetje traag op gang kwam die jaren. Na keer op keer op keer op keer teleurgesteld geraakt te zijn, kom je dan tot de conclusie dat de hemel simpelweg leeg is, en dat al dat gehoop nergens op sloeg. Het kind raakt verbitterd.

[xineof]

Wauw, geweldig. Al had ik het in je eerste alinea uitgelegd als: wat leeg blijft is verloren, wat leeg is kan nog wederkeren, terwijl je in je tweede alinea uitlegt dat juist 'wat leeg is' dat wat leeg is in de definitieve vorm. Voor mij iets om over na te denken dus ^^!

Ik vind het echt een scherpe analyse trouwens, erg goed gezien .

[Mooneh]

Ooh.. wat origineel. Prachtig.