De titel

[Vogelvrij]

Ik vraag me af of ik dit schamele stukje tekst nu vast van een titel moet voorzien, of dat ik daar beter nog even mee kan wachten. Een titel behoort een inleiding te zijn op de tekst, het is een eerste indruk. De aandacht moet ermee getrokken worden en het moet de lading van de tekst dekken. Oftewel: een titel is zeer belangrijk, een onmisbaar gedeelte van de tekst. Als de titel ontbreekt of verkeerd is, lezen mensen met minder genoegen deze woorden. Maar hoe kan ik een titel bedenken als ik amper weet waar ik over wil schrijven? Aan de andere kant, als ik het nu niet doe, zal er dan straks wel genoeg tijd voor zijn? Hoeveel tijd heb ik nog?

Daar dan, een titel! De titel. Misschien heb ik nu alle regels gebroken, door mijn schrijven te onderbreken om de titel op te schrijven. Titels hoor je of van tevoren te bedenken, of pas aan het einde. Maar genoeg daarover, het is goed zo. Ik weet immers niet wanneer het einde komt. Mijn einde. Achttien jaar ben ik, in de bloei van mijn leven. Mijn haren zijn blond, de laatste jeugdpuistjes ontsieren mijn voorhoofd. De toekomst ligt nog voor me, zegt men. Jawel, maar deze toekomst is doods. Nog even, en mijn energie zal zich verspreiden. Nog even, en ik zal de hemel zien. Ik heb niets verkeerd gedaan, ik heb me aan alle geboden gehouden, maar toch… Eert uw moeder!

Een kwartier is inmiddels verstreken. Wat als mijn pen eerder op is dan mijn tijd? Hoeveel kan ik schrijven, hoeveel kan ik uitleggen? Ik heb gezegd, geadviseerd niet te beschrijvend te zijn, maar ik kan me niet aan mijn eigen advies houden. Deze werkelijkheid laat zich nauwelijks beschrijven, beelden en dialogen zouden haar nog meer vervormen. Woorden blijven woorden, taal is taal is taal, wat heeft het eigenlijk voor zin? Zal iemand ooit begrijpen hoe mijn moeder is, wat ze meent als ze zegt? Zal iemand ooit begrijpen wat ik voel als ik laarzen op de trap hoor? Waarschijnlijk niet.

Ik ben zo blij dat ik dit een titel heb k




(wees alsjeblieft niet te streng, ik probeer mezelf wijs te maken dat ik ooit weer in staat zal zijn om iets fatsoenlijks te produceren)

[I C U]

Ik heb het gelezen, en ik wilde in eerste instantie mijn reactie opschuiven naar later, maar van uitstel komt afstel, dus here goes nothing!

Ik heb beter van je gelezen. Veel beter! Door de eigen noot onderaan krijg ik ook de indruk dat het een gedwongen stukje is, en zo komt het ook wel over. Op zich is het best grappig, origineel vind ik het iig wel.

Wat als mijn pen eerder op is dan mijn tijd?

Deze zin viel me meteen op.

Eert uw moeder!

Groot 'huh?!'-gehalte. Onverwachts, je aandacht komt in een klap weer terug.

Verder is het nogal hakopdetakkerig, eigenlijk van die stukjes die je tussendoor schrijft omdat je niets te doen hebt... Tja... Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet vinden, het heeft zo zijn aardige dingen en zijn (vergeef me ) minder aardige dingen. Vermakelijk is het ook wel, maar... Nou ja. Zoiets dus. Zie je wel, ik had het beter uit kunnen stellen

[Love & Peace]

Vogelvrij schreef op 19-01-2006 @ 15:50 :
Ik vraag me af of ik dit schamele stukje tekst nu vast van een titel moet voorzien, of dat ik daar beter nog even mee kan wachten.

al-vast?

Maar hoe kan ik een titel bedenken als ik amper weet waar ik over wil schrijven? Aan de andere kant, als ik het nu niet doe, zal er dan straks wel genoeg tijd voor zijn? Hoeveel tijd heb ik nog?

Daar dan, een titel! De titel. Misschien heb ik nu alle regels gebroken, door mijn schrijven te onderbreken om de titel op te schrijven. Titels hoor je of van tevoren te bedenken, of pas aan het einde. Maar genoeg daarover, het is goed zo. Ik weet immers niet wanneer het einde komt. Mijn einde. Achttien jaar ben ik, in de bloei van mijn leven. Mijn haren zijn blond, de laatste jeugdpuistjes ontsieren mijn voorhoofd. De toekomst ligt nog voor me, zegt men. Jawel, maar deze toekomst is doods. Nog even, en mijn energie zal zich verspreiden. Nog even, en ik zal de hemel zien. Ik heb niets verkeerd gedaan, ik heb me aan alle geboden gehouden, maar toch… Eert uw moeder!

Dit vind ik echt prachtig. Ik moet meteen denken aan mijn chaotische zoektochten naar een kleine fucking titel tijdens proefwerken, die toch zo belangrijk is. (omdat die 1 punt waard is)

De 3e alinea vind ik wat vaag.

Woorden blijven woorden, taal is taal is taal

Dit vind ik een bijzonder grappige zin, alleen past hij mi niet zo in zijn omgeving. Ik zou na taal is taal is taal, een punt, of misschien zelfs 3 puntjes doen en vervolgens een nieuwe alinea beginnen.

(wees alsjeblieft niet te streng, ik probeer mezelf wijs te maken dat ik ooit weer in staat zal zijn om iets fatsoenlijks te produceren )

dat klinkt wel erg wanhopig.

Al met al vind ik het een leuke en originele tekst. ( en dat zeg ik niet om je minder wanhopig te maken ofzo)

[Roosje]

Ik vind er niet zoveel aan. Ik vind het erg gedwongen overkomen, inderdaad, alsof je perse iets wilt schrijven. Niet dat ik dat niet herken, hoor, sterker nog, ik heb er zelf ook last van. Maar dan denk ik dat je toch beter kunt wachten met schrijven, al is het maar omdat het op deze manier redelijk frustrerend is.

En verder ben ik het wel ongeveer eens met I C U.

[Vogelvrij]

@Roos en I C U: Mja, misschien is het wat gedwongen. Het idee was er, ik wilde er gewoon iets mee doen. Niets doen werd me juist wat te frustrerend. En eigenlijk ben ik nog best redelijk tevreden met dit stukje.

@Love & Peace: alvast, nu vast... Ik vind nu beter, dat benadrukt het wat meer. En na taal is taal is taal komt een punt, is waarschijnlijk wat beter.

Bedankt!

Ik vind het niet een heel boeiend stukje maar wel leuk geschreven. Ik doel op de afwisseling van spreektaal naar schrijftaal. Ik zou eventueel de eerste alinea aanpassen, deze leest niet zo lekker -maar dat kan ik aan mij liggen op dit moment-.

[Barones]

Ik vind dit stukje echt helemaal niks. Ik snap niet goed wat je duidelijk wilt maken (als je dat al wilt)
want eerst heb je het over een titel, en daarna begin je over jou leven.

Maar goed, met mijn mening kom je ook niet veel verder dus laat het zo. Ik zou wat anders gaan schrijven.

[Vogelvrij]

Barones schreef op 20-01-2006 @ 15:10 :
Ik vind dit stukje echt helemaal niks. Ik snap niet goed wat je duidelijk wilt maken (als je dat al wilt)
want eerst heb je het over een titel, en daarna begin je over jou leven.

Maar goed, met mijn mening kom je ook niet veel verder dus laat het zo. Ik zou wat anders gaan schrijven.

Wat ik duidelijk wilde maken... Niet echt iets speciaals, ik begon gewoon te schrijven. Het gaat de hele tijd over het leven van de hoofdpersoon, de hoofdpersoon wil daarover schrijven, maar kan de woorden niet echt vinden. Want taal is niet toereikend genoeg. En zo. Maar dat spreekt jou blijkbaar niet zo aan

Tsja, ik wil best wat anders schrijven, maar wat?

[I C U]

Vogelvrij schreef op 20-01-2006 @ 15:13 :
Wat ik duidelijk wilde maken... Niet echt iets speciaals, ik begon gewoon te schrijven. Het gaat de hele tijd over het leven van de hoofdpersoon, de hoofdpersoon wil daarover schrijven, maar kan de woorden niet echt vinden. Want taal is niet toereikend genoeg. En zo. Maar dat spreekt jou blijkbaar niet zo aan

Tsja, ik wil best wat anders schrijven, maar wat?

Hmmm... is een vingeroefening iets voor jou?

[Verleden Tijd]

Vogelvrij schreef op 20-01-2006 @ 15:13 :
Tsja, ik wil best wat anders schrijven, maar wat?

Een verhaal wat je wíl schrijven. Als je ergens in je geheugen nog wat ideeën begraven hebt liggen, die je goed leken toen je ze bedacht, maar die je nog niet hebt uitgevoerd, is het misschien tijd om één daarvan te gebruiken.

Of begin zomaar met een idee, een sfeer, een personage of een wereld en maak daar een verhaal omheen.

Als je merkt dat je geen lol in het schrijven hebt, kun je inderdaad misschien beter wachten op het moment waarop je vanzelf weer begint te schrijven - waarop je jezelf er niet eens meer van kan weerhouden. Want dat moment komt vast en zeker weer en dat soort momenten leven vaak de mooiste ideeën en verhalen.

[Vogelvrij]

Kristoph schreef op 23-01-2006 @ 20:50 :
Een verhaal wat je wíl schrijven. Als je ergens in je geheugen nog wat ideeën begraven hebt liggen, die je goed leken toen je ze bedacht, maar die je nog niet hebt uitgevoerd, is het misschien tijd om één daarvan te gebruiken.

Of begin zomaar met een idee, een sfeer, een personage of een wereld en maak daar een verhaal omheen.

Als je merkt dat je geen lol in het schrijven hebt, kun je inderdaad misschien beter wachten op het moment waarop je vanzelf weer begint te schrijven - waarop je jezelf er niet eens meer van kan weerhouden. Want dat moment komt vast en zeker weer en dat soort momenten leven vaak de mooiste ideeën en verhalen.

Bedankt

Mja, dat moment... Daar wacht ik inderdaad op. En bij deze tekst was er een heel klein vleugje van, maar toch te vluchtig. Dus ik wacht maar weer verder.

[Barones]

och van mij hoef je niet persee wat anders te schrijven hoor . Maar het is gewoon dat ik deze tekst niet zo heel erg mooi vind. Maar als je binnenkort weer een (leuk) idee hebt, zal ik je verhaal lezen