[VO 2]Confusie

[John Keating]

Confusie

‘Je vertrouwt me gewoon niet! Je vertrouwt me nooit!.
‘Dat is niet waar en dat weet je. Ik vertrouw je, alleen ik kan het gewoon niet vertellen.’
‘Ach rot toch op man! Je bent gewoon bang voor je reputatie. Dat is toch waar je zo trots op bent? Jij en je hooggeplaatste vriendjes? Je houdt meer van je connecties dan van je eigen zus!’
‘Schatj-’
‘Nou zo is het toch? En ik ben erg nog ingetrapt ook, maar dat is nu afgelopen. Denk maar niet dat je je hier nog onderuit lult, ik heb met mijn eigen ogen gezien wat je met haar deed. En nu opgesodemieterd, ik wil je hier nooit meer zien!’

…

‘Jezus man, een maand al?
‘Ja…’
‘En ze neemt ook de telefoon niet op?’
‘Nee…’
‘Jezus…’
‘Ja… Ik kan haar geen ongelijk geven. Het moet er natuurlijk behoorlijk smerig uit hebben gezien, maar dat was het niet. Echt niet!’
‘Ja, ik geloof je. Er is niets raars aan wat je deed hoor.’
‘En als ik haar de waarheid vertel, word ik natuurlijk ontslagen.’
‘Maar dat is toch precies wat ze je verweet? Dat je alleen maar met je werk bezig bent?’
‘Twintig jaar werk! Twintig jaar zwoegen, dat kan ik toch niet zomaar door de plee spoelen?’
‘Het is wel je zus, Har.’
‘Ik weet het… verdomme. Ik had ook nooit bij haar in dienst moeten gaan. Iedereen zei dat het moest mislukken. Jij ook, weet je nog?’
‘Ja hall-’
‘Nee, je had gelijk. Natuurlijk had je gelijk. Ze hadden allemaal gelijk, maar ik moest weer eigenwijs zijn. Harry zou de klus wel weer klaren. En nu? Nu zit Harry dik in de shit in een slecht café zijn beste vriend te vervelen met zijn gezeur onder te veel glazen lauwe pils.’
‘Har, ik-’
‘Nee, ik begrijp het best. En ik geef je volkomen gelijk, want het mijn eigen stomme schuld. Maar ik laat het hier niet bij zitten. Ik ga nu naar haar toe en ram desnoods de voordeur in.’

…

‘Wat moet je, zak?’
‘Ik moet je iets vertellen!’
‘Wij zijn uitgepraat. Ik wil je niets meer met je te maken hebben, er is niets meer te vertellen.’
‘De waarheid!’
‘Je bent stomdronken, idioot.’
‘San, alsjeblieft!’

‘…’

‘Schat, ben je daar nog?’
‘Jaja, ik kom al naar beneden.’

…

‘Wauw, je dochter…’
‘Ja…’
‘En ik…o mijn god wat ben ik een bitch. Ik riep maar dat je me niet vertrouwde, maar ik was het zelf die meer vertrouwen moest hebben.’
‘Ik snap het wel. Ik heb gewoon te vaak dingen voor je verzwegen. Je hebt alle reden om me te ontslaan.’
'Ontslaan?’
‘Ja… je mag toch geen gezin hebben bij BiVO?’
‘Ach, hoe kom je daar nu bij?’
‘De Jong, die is toch ook ontslagen toen jullie erachter kwamen dat zijn vrouw zwanger was?’
‘De Jong… God, ja. Dat was ik je helemaal vergeten te vertellen. Die is op wereldreis.’
‘Wat? Erik?’
‘Ja, stom van me. Hier heb je zijn nummer, vrouw en kind maken het goed.

--------------------------------------------------------------------------------------

Vingeroefening no. 2. Ik hoop dat het verhaal niet te onduidelijk is, maar natuurlijk vooral ook dat de emoties een beetje overgekomen zijn. (Met dank aan the Delicious voor de titel )

[I C U]

Hmm... Oke, ik geloof dat ik het best goed vind Het is wat lastig om het verhaal erachter te pakken te krijgen, maar ik geloof dat ik het redelijk snap. Als VO is het zeker geslaagd!

wordt ik natuurlijk ontslagen.’

Dit is toch wel een giga blunder

[John Keating]

Haha hmm ja dat is inderdaad wel vrij onvergeeflijk. Ik zal het aanpassen.

Ik vind het een beetje moeilijk te volgen eerlijk gezegd. En het taalgebruik is niet helemaal mijn smaak. Wel goed geschreven hoor, daar niet van. Als VO inderdaad geslaagd.

Ik snap er geen hout van

Maar misschien ligt dat aan mij. Verder wilde ik zeggen dat je dialogen soms wat houterig overkomen: probeer ze eens voor te lezen, te 'spelen' en kijk dan eens of ze nog goed klinken?

Verder ben ik wel benieuwd naar welke personages erachter zitten, ondanks dat ik het niet begrijp. Dus wat dat betreft