[VO 2] furie

*moet eigenlijk heel hard aan werkstukken werken maar schrijft veel liever VO's*


- Goddomme! Hou toch eens op met je eeuwige cynisme!
- Tut tut, niet zo schelden. Sarcasme is het, miss Clever, sarcasme. En nee, ik houd er niet mee op, het is mijn lust en mijn leven. Ik ga nog liever niet meer met je om.
- Tssss, hoor wie het zegt. Alsof jij zo’n makkelijk persoon bent, alsof het een gunst is om met jou te moeten leven. Heb je je nog nooit afgevraagd wat er mis is met jou? Echt, ik, ik… Ik doe zó mijn best en dan krijg ik de hele dag alleen maar snedige opmerkingen van je te horen, ik, ik weet het niet meer hoor, ik
- Ja? Geef je het op? Zegt het dan! Ik sta te springen hoor. Kijk maar, voetjes van de vloer, letterlijk.
- Je bent onmogelijk weet je dat! Onmogelijk! Er valt geen zínnig woord uit je te krijgen. Ooooh bah, mijn moeder zei het al, pas op voor die jongen zei ze, pas op want hij loopt over je heen. En nu hè, nu moet ik haar nog gelijk geven ook, hoe walgelijk. En jij? Jij zit hier maar op die bank van je en kijkt me aan alsof ik een schaap ben en
- Arm schaap, met zo’n moeder.
- Nou hóu je je mond! Ík ben nu, hoor je? Ik! Jij zegt toch nooit iets serieus. Hè, of wel soms? Altijd maar dat cynisme van je en die flauwe woordspelingen, nooit iets serieus, nooit zeg je echt wat je denkt.
- Sarcasme schat, het is sarcasme.
- En iets liefs dan? Nou? Je zegt ook nooit meer iets liefs tegen me. Ik voel me verwaarloosd Johan, ik
- Je houd het niet meer langer uit?
- Goddomme laat me uitpraten! Ik. Houd. Het. Zo. Niet. Meer. Langer. Uit! Begrijp je? Niet meer, ik wil het níet meer. Ik, ach, laat ook maar, ik geef het op. Ik dring toch nooit tot je door, drong ik ooit tot je door? Nee ik ben nog nooit tot je doorgedrongen, nog nooit. Nog nooit!
- Ik weet het schat, ik weet het. Iets liefs zeg ik wel vaker hoor, net nog zelfs. Maar nu heb ik even genoeg van je getier, ik ga vroeg naar bed als je het niet erg vindt.
- Jaaaah, maak je er maar weer makkelijk vanaf. Ze draait toch wel weer bij, zul je wel weer denken, nou mooi niet dit keer, mooi niet. Vroeg naar bed gaan, amehoela, heb je er ooit bij stilgestaan dat…
- Bel je moeder even, dan voel je je vast beter. Tot morgen lieverd, slaap zacht.

[Vogelvrij]

Hihi...

Het is inderdaad een beetje zo'n zelfde soort stukje als dat van mij, twee geliefden en zo'n wending aan het einde. Blijkbaar lokt de opdracht dat uit Ik vind het wel een grappig stukje en het realistische hieraan is dat je zinnen zo abrubt hebt afgebroken, dat gebeurt in gesprekken constant.

Vogelvrij schreef op 01-02-2006 @ 19:41 :
Het is inderdaad een beetje zo'n zelfde soort stukje als dat van mij, twee geliefden en zo'n wending aan het einde. Blijkbaar lokt de opdracht dat uit

he ja, laten we samen een soap schrijven.

[I C U]

Ik krijg het idee dat je het er hier en daar iets te dik oplegt. Het sarcasme zeg maar, of de woede. Er zitten wel leuke dingen in, sommige woordspelingen zijn wel . Als VO lijkt het me wel geslaagd!

Ik ben het deels met I C U eens. Verder wil ik nog twee dingen zeggen:
- originele woordvondsten soms, maar soms ook 'spreektaal' waarvan ik niet weet of iemand dat ooit uitspreekt. ("Tut tut tut"?)
- een beetje cliché wel natuurlijk maar het einde maakt dat wel weer goed.